Πηγή: Smassing Culture

Απ’ το πρωί έχουμε σοκαριστεί όλοι με την απόφαση της ΕΔΠΠΙ να αναγκάσει τους παρόχους ίντερνετ να μπλοκάρουν πολλές διαδικτυακές σελίδες διαμοιρασμού torrent. Το να μπουν εμπόδια στον ευκολότερο διαμοιρασμό πολιτιστικών προϊόντων μαζικής κατανάλωσης, όπως είναι οι ταινίες, οι σειρές, ακόμα και τα comics, μπορει να οδηγήσει πολλούς, που δεν σηκώνει η τσέπη τους τηλεοπτικές συνδρομές σε μια βίαιη επιστροφή σε μια εποχή που θυμίζει Μεσαίωνα συγκριτικά με τα σημερινά δεδομένα.

Δεν είναι όμως τυχαία η στιγμή που έρχεται αυτή η αλλαγή. Είμαστε μπροστά σε έναν πόλεμο μεταξύ συνδρομητικών πλατφορμών (Netflix, Amazon Prime, Disney+) για το ποιος θα κυριαρχήσει στην αγορά και τέτοιου είδους κινήσεις θέλουν να μας αναγκάσουν να συνδράμουμε στη γιγάντωσή τους.

Ξεκινάει ο πόλεμος για τον ολοκληρωτικό έλεγχο του ίντερνετ από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ήδη το ήλεγχαν και τώρα πάνε να κυριαρχησουν απόλυτα. Έχει ξεκινήσει καιρό τώρα με χαρακτηριστική την κατάργηση του net neutrality από τον Τραμπ, που ήταν απαίτηση όλων των παροχών ίντερνετ που ήθελαν μερίδιο από την πίτα.

Kάποια στιγμή πρέπει να καταρριφθούν όμως και οι μύθοι που αφήνουν στο απυρόβλητο την έννοια της «πνευματικής ιδιοκτησίας».

Μας τα εξήγησε αναλυτικά στο πρωινό post ο Γρηγόρης Τραγγανίδας:

“Δεν ισχύει ούτε λίγο ότι ο δωρεάν διαμοιρασμός – ασχέτως μορφής – «σκοτώνει» την πνευματική ιδιοκτησία.

Ο καπιταλισμός μετέτρεψε το πνευματικό δικαίωμα σε πνευματική ιδιοκτησία για δύο αλληλένδετους λόγους: 1) Το δικαίωμα είναι αναπαλλοτρίωτο, η ιδιοκτησία όχι, άρα 2) Ο μόνος τρόπος να εμπορευματοποιήσεις την πνευματική εργασία – ώστε να κερδίσεις υλικά και ιδεολογικά από αυτήν – είναι να την μετατρέψεις σε εμπόρευμα. Και αυτό γίνεται μόνο «ζυμώνοντας» την κουλτούρα της «πνευματικής ιδιοκτησίας», όρος αμιγώς αγοραίος.

Συνεπώς, οτιδήποτε αμφισβητεί εκ των πραγμάτων την βιαίως επιβαλλόμενη εμπορευματική αντίληψη – όπως ακριβώς συμβαίνει με τον δωρεάν διαμοιρασμό – καθίσταται «παράνομο».

Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με το να κατασταλεί και να εκληφθεί ως παράνομος ο δανεισμός ενός βιβλίου που διάβασες, σε έναν φίλο. Τυπικά, καταστρατηγείς την λογική της πνευματικής ιδιοκτησίας διότι ο φίλος σου, αντί να αγοράσει το ίδιο βιβλίο, το διαβάζει δωρεάν από εσένα.
Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την λογική του καπιταλισμού, αφού συνιστά εν δυνάμει διαφυγόντα κέρδη.

Ευλόγως προκύπτει από τα παραπάνω, ότι οι καλλιτέχνες, όχι μόνο δεν κινδυνεύουν από τον διαμοιρασμό, αλλά αντίθετα, με αυτόν, το έργο τους φτάνει σε ένα όλο και μεγαλύτερο κοινό, το οποίο όλο και περισσότερο χάνει τις υλικές συνθήκες που του επέτρεπαν κάποτε να έχει μια συχνότερη επαφή με την τέχνη, με όρους υλικής διαμεσολάβησης.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι, πως ούτε τα μονοπώλια του οπτικοακουστικού απειλούνται σχετικά με την κερδοφορία τους, αφού, παρά την αύξηση της λεγόμενης «πειρατείας», οι αριθμοί δείχνουν ότι εκείνα ανθούν και συνεχώς γιγαντώνονται. Ακόμη και σε συνθήκες κρίσης.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη λοιπόν, πρόκειται για καθαρή καταστολή, με ιδεολογικοπολιτικούς όρους ηγεμονίας της κυρίαρχης αντίληψης για ολοκληρωτική εμπορευματοίηση της ανάγκης του ανθρώπου για επαφή με την πολιτιστική δημιουργία.”

Ιντερνετικό αντάρτικο it is!