Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος
Πηγή: Ημεροδρόμος
Η συγκεκριμένη είδηση πέρασε στα «ψιλά». Χάθηκε μέσα στον καταιγισμό των γεγονότων. Είναι όμως τόσο σπουδαία! Οσο σπουδαίοι, άξιοι, μοναδικοί είναι και οι «πρωταγωνιστές» της. Γιατροί, νοσηλευτές και εργαζόμενοι στο ΚΑΤ που όλοι μαζί ο καθένας στο λειτούργημα του κατάφεραν να σώσουν το πόδι ενός 15χρονου Παλαιστινίου από τη Γάζα. Ενός παιδιού που ήρθε από την «κόλαση» της πατρίδας του – που το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ έχει μετατρέψει σε ανθρώπινο σφαγείο – ζητώντας ιατρική φροντίδα, καθώς είχε τραυματιστεί πολύ σοβαρά από έκρηξη βλήματος στο σπίτι του.
Οι γιατροί έδωσαν έναν αγώνα ζωής. Έσωσαν το 15χρονο αγόρι. Ο Μοχάμεντ, στάθηκε ξανά όρθιος. Μετά από τις επίμονες προσπάθειες των γιατρών, των νοσηλευτών, όλων των εργαζομένων που έβαλαν στοίχημα ότι θα σωθεί το δεξί πόδι του, το οποίο ήταν κατεστραμμένο από το βλήμα που έπεσε στο σπίτι του.
Βαριά τραυματισμένος στο πόδι ο 15χρονος Παλαιστίνιος και μετά από μεγάλη περιπέτεια έφτασε στο ΚΑΤ. Εκεί ΑΝΘΡΩΠΟΙ (με όλα τα γράμματα κεφαλαία), έβαλαν στοίχημα να σώσουν το πόδι του. Και κατάφεραν να σηκώσουν το παιδί όρθιο και να περπατήσει… Πλέον ο Μοχάμεντ από τη φρίκη της Γάζας αναρρώνει στους θαλάμου του νοσοκομείου.
Η περιπέτεια του Μοχάμεντ ήταν μεγάλη. Παλαιστίνιος, ο οποίος στέκεται δίπλα του και τον βοηθάει σε οτιδήποτε χρειάζεται από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην Ελλάδα, μιλώντας στην εκπομπή UPDATE του ΕΡΤNews, δήλωσε μεταξύ άλλων: «Έμενε έξι μήνες στο Γάζα. Ήθελαν να του κόψουν το πόδι. Τον έφεραν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μέσα από την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Δεν τους άφησαν να πάρουν ρούχα μαζί του. Καθόλου ρούχα. Καθόλου. Ούτε λεφτά, περίπου 500 δολάρια τα πήραν. Στη Ρουμανία πάλι τα ίδια, ήθελαν να κόψουν τα πόδια του. Γίνεται η επικοινωνία με τους Γιατρούς του Κόσμου μίλησαν με την Ελλάδα και τον έφεραν εδώ».
Και όταν τελικά έφτασε στην Ελλάδα, ο 15χρονος βρέθηκε μέσα σε μια ανθρώπινη αγκαλιά. Γνώρισε την ανθρωπιά των γιατρών, όλων όσων από την πρώτη στιγμή στάθηκαν στο πλευρό του. Η εργαζόμενη στο ΚΑΤ Γιώτα Σαραντίτη που από την πρώτη στιγμή ήταν δίπλα του καθώς γνώριζε τη γλώσσα ανέφερε: «Έτυχε να είμαι στην βάρδια μου εκείνη τη μέρα. Είμαι στον καθαρισμό των χειρουργείων. Ήρθε μια συνάδελφος και μου είπε ότι έχουν φέρει έναν μικρούλη από τη Γάζα και πήγα κοντά του. Άρχισα να του μιλάω στη γλώσσα του. Να του δώσω λίγο κουράγιο γιατί ήταν πολύ φοβισμένος. Όταν ακούει ο γιατρός ότι μιλάω τη γλώσσα του, δεν με άφησε να φύγω από δίπλα του. Προσπάθησα όσο μπορούσα να βοηθήσω.(…) Το παιδάκι αυτό ήρθε μόνο του. Το φέρανε από τη Γάζα, το πήγανε στη Ρουμανία, δεν μπορούσαν να το βοηθήσουν εκεί και είπαν ότι ο μοναδικός τρόπος για να σωθεί το πόδι του είναι να το μεταφέρουν εδώ, στο ΚΑΤ, σε έναν συγκεκριμένο γιατρό, τον κ. Βασίλη Πολύζο».
Αυτή η επιμονή των γιατρών του ΚΑΤ να δώσουν τη «μάχη» και να κάνουν τα πάντα για να σώσουν το πόδι του είχε αποτέλεσμα. Κατάφεραν να σηκώσουν το παιδί όρθιο και να περπατήσει… Αυτός ο αγώνας των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού του νοσοκομείου, αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα ανθρωπιάς.
Εκείνης της ανθρωπιάς, την οποία είχε αποτυπώσει με γλαφυρό τρόπο, στην ιστορική ομιλία του, ο Τσε Γκεβάρα, ο οποίος με ακροατήριο φοιτητές της Ιατρικής Σχολής της Κούβας τον Αύγουστο του 1960, περιέγραφε τη σημασία της υγείας ως ενός δημόσιου και δωρεάν αγαθού στην υπηρεσία της ανθρωπότητας.
Εκεί ο μεγάλος επαναστάτης και γιατρός, μεταξύ άλλων σημείωνε:
«Ό,τι κι αν συμβαίνει στον κόσμο, μένοντας πάντα κοντά στον άρρωστο, γνωρίζοντας καλά την ψυχολογία του, εκπροσωπώντας εκείνους που έρχονται κοντά στον πόνο και τον ανακουφίζουν, ο γιατρός έχει πάντα πολύ σημαντικό έργο, ένα έργο μεγάλης ευθύνης στην κοινωνική ζωή. (…) Μάθαμε ότι η ζωή ενός ανθρώπου αξίζει εκατομμύρια φορές περισσότερο απ’ όλη την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη γη. (…) Μάθαμε ότι η περηφάνια που πηγάζει από την εξυπηρέτηση του συνανθρώπου μας είναι πολύ σημαντικότερη από ένα καλό εισόδημα, ότι η ευγνωμοσύνη των ανθρώπων είναι μονιμότερη, διαρκεί πολύ περισσότερο απ’ όσο χρυσάφι μπορεί να συσσωρεύσει κάποιος. Κάθε γιατρός, στη σφαίρα της δραστηριότητάς του, μπορεί και πρέπει να συγκεντρώσει αυτό τον πολύτιμο θησαυρό, την ευγνωμοσύνη των ανθρώπων»…
Υ.Γ: Προς όλους τους ανθρώπους εκεί στο ΚΑΤ. Είμαστε βαθιά ευγνώμονες και περήφανοι…
