Βενεζουέλα: Oικονομικός στραγγαλισμός, αρχετυπική προπαγάνδα και η αμερικανική «ανθρωπιστική βοήθεια»

Πηγή: Το Περιοδικό

«Οπουδήποτε υπήρχε σοσιαλισμός, παντού, όπου εφαρμόστηκε, δημιούργησε φτώχεια, δυστυχία, καταπίεση και απελπισία». Τάδε έφη Ντόναλντ Τραμπ, προσπαθώντας να ιδεολογικοποιήσει μια ακόμη ξεκάθαρη επέμβαση των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική, αυτή τη φορά εναντίον της Βενεζουέλας.

Το παραπάνω απόσπασμα από ομιλία του Αμερικανού προέδρου, περιέχεται σε εκτενές δημοσίευμα – αφιέρωμα της αμερικανικής ιστοσελίδας ερευνητικής δημοσιογραφίας, The Intercept, το οποίο αναφέρεται στο πώς ακριβώς οι ΗΠΑ επιχειρούν να προσδώσουν «ανθρωπιστικό» χαρακτήρα στην υποστήριξή τους σε ένα πραξικόπημα σε εξέλιξη.

«Αυτή τη στιγμή είμαστε μάρτυρες μιας συντονισμένης, στοχοπροσηλωμένης, διακομματικής (σσ. εννοεί και με τη στήριξη των Δημοκρατικών) εκστρατείας για την ανατροπή της κυβέρνησης της Βενεζουέλας» σημειώνει το The Intercept, χαρακτηρίζοντας «όπλο» υπέρ του πραξικοπήματος το κομβόι της «ανθρωπιστικής βοήθειας» των ΗΠΑ προς την Βενεζουέλα, καθώς και την προβοκάτσια που στήθηκε γύρω από την είσοδό του στα σύνορα το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019. «Αυτή η εκστρατεία» συνεχίζει το δημοσίευμα, «έχει στο κέντρο της μια μοχθηρή και καλά χρηματοδοτούμενη μηχανή προπαγάνδας και η πρόθεσή της είναι να ρίξει μια κυβέρνηση που – με όλα τα ελαττώματά της, τα λάθη και τα προβλήματα – προσπάθησε να οικοδομήσει ένα εναλλακτικό οικονομικό σύστημα απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό. Υπάρχει μια έντονη συζήτηση στη Βενεζουέλα σχετικά με την πολιτική και τις ενέργειες του προέδρου Νικολά Μαδούρο και η αντιπολίτευση δεν είναι μόνο οι δεξιές μαριονέτες της Ουάσινγκτον. Υπάρχουν πρώην σύμμαχοι του Τσάβες οι οποίοι αντιτίθενται στην κυβέρνηση Μαδούρο. Και οι Βενεζουελάνοι έχουν το αναμφισβήτητο δικαίωμα να επιλέξουν τους εκλεγμένους ηγέτες τους. Αλλά αυτό είναι δικαίωμα του λαού της Βενεζουέλας, δεν είναι δικαίωμα της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν είναι δικαίωμα της Νάνσι Πελόζι (σσ. η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων που προέρχεται από το κόμμα των Δημοκρατικών). Πολύ περισσότερο, δεν είναι δικαίωμα του Τζον Μπόλτον (σσ. Σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Τραμπ), ή της καναδικής κυβέρνησης, ή της γερμανικής κυβέρνησης ή της κυβέρνησης της Κολομβίας. Αυτό είναι θέμα του λαού της Βενεζουέλας να το λύσει».

Οι δημοσιογράφοι της αμερικανικής ιστοσελίδας σημειώνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο προβάλλεται η κατάσταση στη Βενεζουέλα από τα μεγάλα ΜΜΕ των ΗΠΑ είναι σχεδόν «αρχετυπικός» όσον αφορά το πώς η αμερικανική συστημική δημοσιογραφία καλείται να χειριστεί τέτοιου είδους καταστάσεις. Ουσιαστικά «επιστρατεύεται ως επικοινωνιακό όπλο» προκειμένου ν’ ανοίξει το δρόμο για τις επεμβάσεις σε άλλες χώρες, πριν «μιλήσουν» τα πραγματικά όπλα: Ο Μαδούρο είναι «δικτάτορας» που ηγείται ενός «αντιδημοκρατικού καθεστώς», οδηγεί στην «πείνα» τον λαό του, του «στερεί» τα φάρμακα, τον «καταπιέζει» και τον «καταστέλλει» με το στρατό, «εμποδίζοντας» την «ανθρωπιστική βοήθεια». Πρόκειται για πανομοιότυπη προπαγάνδα με αυτήν που είδαμε στις περιπτώσεις της εισβολής στο Ιράκ και αλλού. Είναι η ίδια ακριβώς διαδικασία.

Οι λόγοι για τους οποίους η οικονομία της Βενεζουέλας βρίσκεται στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται, το τι πραγματικά συνέβη στις προεδρικές εκλογές του 2018, το ποια είναι η πραγματική ατζέντα της κυριότερης δεξιάς αντιπολίτευσης της χώρας που υποστηρίζεται ανοιχτά από τις ΗΠΑ, είναι ζητήματα που δεν συζητούνται σοβαρά στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Δεν ακούμε ούτε καν για τις προόδους που έγιναν στη Βενεζουέλα τα τελευταία 20 χρόνια, οι οποίες έχουν ωφελήσει τη συντριπτική πλειοψηφία, τους φτωχότερους και πιο αδικημένους ανθρώπους. Μόλις η Ουάσινγκτον ανακηρύξει κάποιον “δικτάτορα”, τέλειωσε. Τα γεγονότα δεν έχουν σημασία. Το πλαίσιο δεν έχει πλέον σημασία. Η ιστορία ξαναγράφεται».

Όπως τονίζεται από το The Intercept, αυτή η εκστρατεία αλλαγής καθεστώτος εκ μέρους των ΗΠΑ, δεν αφορά την «απελευθέρωση» του λαού της Βενεζουέλας. Πρόκειται για μια «συντριπτική» προσπάθεια να οργανωθεί η κοινωνία με διαφορετικό τρόπο. «Πρόκειται για τη διασφάλιση της εφαρμογής του καπιταλισμού, της ελεύθερης αγοράς και της νεοφιλελεύθερης ατζέντας». Αυτό είναι εντελώς άσχετο με το τι σκέφτονται οι Βενεζουελάνοι για τον Μαδούρο, οι οποίοι προφανώς έχουν αδιαμφισβήτητο δικαίωμα να τον αμφισβητήσουν και να παλέψουν για την ανατροπή του εάν το επιθυμούν. «Για τον κόσμο στις ΗΠΑ, όμως, το πραγματικό ερώτημα θα έπρεπε να είναι τι ρόλο παίζει η κυβέρνησή τους στην όλη ιστορία, ποια είναι η αληθινή ατζέντα της Ουάσινγκτον και με ποιον τρόπο χειραγωγείται η κοινή γνώμη για να στηρίξει ένα ιμπεριαλιστικό, οικονομικό, ενδεχομένως και  στρατιωτικό, πόλεμο».

30 εκατομμύρια δολάρια ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ το κόστος του αμερικανικού εμπάργκο

Η προπαγανδιστική μηχανή της Ουάσιγκτον εμφανίζει τον Μαδούρο ως έναν «άκαρδο τύραννο» που «εμποδίζει» την «ανθρωπιστική βοήθεια» να φτάσει στο λαό του. Πιο συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ φωνάζουν ότι η Βενεζουέλα «απέρριψε» μια έκτακτη αμερικανική «βοήθεια» 20 εκατομμυρίων δολαρίων.

Στην πραγματικότητα, αυτή η «βοήθεια» είναι μέρος μιας καλοστημένης προβοκάτσιας με στόχο τη συκοφάντηση της εκλεγμένης κυβέρνησης της Βενεζουέλας. Διότι, η αλήθεια είναι, «πως οι κυρώσεις που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ στη Βενεζουέλα, κοστίζουν στο λαό της περίπου 30 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα. Αυτό θα έπρεπε να είναι το πραγματικό σκάνδαλο: Οι ΗΠΑ στερούν από το λαό της Βενεζουέλας 30 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα και στη συνέχεια κατηγορούν τον Μαδούρο ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα τέρατα της ιστορίας, επειδή εμποδίζει την αποστολή μιας βοήθειας, την οποία, παρεμπιπτόντως, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να περάσουν στη Βενεζουέλα χωρίς κανένα συντονισμό με την κυβέρνηση ή με μεγάλες διεθνείς ανθρωπιστικές υπηρεσίες».

«Πολιτικό τόνο» στη «βοήθεια» καταγγέλλουν Ερυθρός Σταυρός και ΟΗΕ 

Είναι χαρακτηριστικό, ότι η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού αρνήθηκε να συμμετάσχει στην «επίθεση βοήθειας» της Ουάσιγκτον. Ο εκπρόσωπος της διεθνούς οργάνωσης στην Κολομβία δήλωσε ευθαρσώς, ότι «δεν θα συμμετάσχουμε σε κάτι που δεν είναι για εμάς ανθρωπιστική βοήθεια». Ενώ, ένας άλλος ανώτερος αξιωματούχος του Ερυθρού Σταυρού είπε ότι η βοήθεια των ΗΠΑ είχε «πολιτικό τόνο».

Ούτε τα Ηνωμένα Έθνη έπεσαν στην προπαγανδιστική παγίδα της Ουάσιγκτον, τουλάχιστον ως προς το «κόλπο» της «βοήθειας». Προειδοποίησαν τις ΗΠΑ να μη χρησιμοποιήσουν τη βοήθεια ως πιόνι στη Βενεζουέλα, με τον εκπρόσωπο του ΟΗΕ να λέει ότι «η ανθρωπιστική δράση πρέπει να είναι ανεξάρτητη από πολιτικούς, στρατιωτικούς ή άλλους στόχους».

Άλλωστε, αυτού του είδους τα «κόλπα» δεν είναι καινούργια. Οι δημοσιογράφοι του Intercept θυμίζουν ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν την κάλυψη της «ανθρωπιστικής βοήθειας» για να στείλουν όπλα σε ακροδεξιές οργανώσεις στη Λατινική Αμερική. Συνέχεια της ίδιας αυτής πολιτικής είναι και το γεγονός ότι ο Έλιοτ Άμπραμς, νυν ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ για τη Βενεζουέλα, ήταν άμεσα εμπλεκόμενος στο συγκαλυμμένο πρόγραμμα του μυστικού πολέμου των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική τη δεκαετία του ’80, μέρους του οποίου ήταν και οι αποστολές «ανθρωπιστικής βοήθειας». (σημ. ToPeriodikoGR, πρόκειται για το γνωστό σκάνδαλο «Ιράνγκεϊτ» που συγκλόνισε τις ΗΠΑ τη δεκαετία του ‘80).

«Αυτό που βλέπουμε τώρα» διαπιστώνει δημοσιογράφος του The Intercept, «είναι μια εντελώς μαγειρεμένη προπαγανδιστική εκστρατεία, που στοχεύει στην εξαφάνιση οποιασδήποτε συζήτησης για τον σκληρό, αντι-ανθρωπιστικό, οικονομικό πόλεμο που οι ΗΠΑ διεξάγουν εναντίον του λαού της Βενεζουέλας. Και αυτό σκοπεύουν να κάνουν αυτές οι κυρώσεις: Στραγγαλίζουν οικονομικά, οδηγούν στην λιμοκτονία, βασανίζουν τους απλούς Βενεζουελάνους, ώστε να τους κάνουν να υποκύψουν στην Ουάσινγκτον και να υποστηρίξουν την ανατροπή μιας κυβέρνησης που δεν αρέσει στις ΗΠΑ».

Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ συναντώνται με μέλη των ενόπλων δυνάμεων της Βενεζουέλας, συζητώντας την ανατροπή της κυβέρνησης της Βενεζουέλας. Μάλιστα, το The Intercept επικαλείται αναφορές για πτήσεις από το Μαϊάμι που χρησιμοποιείται για λαθραία εισαγωγή όπλων στη Βενεζουέλα. Ειδικότερα, η ιστοσελίδα σημειώνει ότι οι αρχές της Βενεζουέλας ανακάλυψαν 19 όπλα, 118 συσκευασίες πυρομαχικών και πολεμοφόδιων και 90 στρατιωτικούς ασυρμάτους με κεραίες μεγάλης εμβέλειας, μόνο σε ένα αεροπλάνο που εκτέλεσε την πτήση Μαϊάμι – Βαλένθια, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Βενεζουέλας.

Τραμπ – Δημοκρατικοί «μαζί» απέναντι στον λαό της Βενεζουέλας 

Αν υπάρχει, όμως, η εντύπωση πως αυτό το κυνικό, νοσηρό και επικίνδυνο «παιχνίδι» το παίζει μόνο ο Τραμπ, τότε απουσιάζει η ακριβής γνώση για το αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Διότι το πλέον υψηλόβαθμο στέλεχος των Δημοκρατικών αυτή τη στιγμή, η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών, Νάνσι Πελόζι, εγκρίνει και υποστηρίζει με τον πλέον επίσημο τρόπο την απόπειρα πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα, ενώνοντας τις δυνάμεις της – και κατ’ επέκταση του Δημοκρατικούς – με τον Τραμπ και τους λεγόμενους νεοσυντηρητικούς.

Από το βήμα του Κογκρέσου, η Πελόζι στήριξε ανοιχτά τις προσπάθειες του Τραμπ να ρίξει τον Μαδούρο. Ως «άλλος» Τραμπ, η Πελόζι δήλωσε ότι «η Αμερική στέκεται στο πλευρό του λαού της Βενεζουέλας που ξεσηκώνεται ενάντια στην αυταρχική εξουσία και απαιτούν σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας».

«Σε αυτή την καμπάνια» σημειώνει το δημοσίευμα, «πρέπει ν’ αγνοηθεί, φυσικά, η αληθινή ιστορία του παρεμβατισμού των ΗΠΑ. Όλα τα πραξικοπήματα, οι βρώμικοι πόλεμοι, οι παρεμβάσεις στις εκλογικές διαδικασίες, οι εισβολές, η κατοχή, η υποστήριξη της τρομοκρατίας, ο εξοπλισμός και η υποστήριξη των λεγόμενων “ανταρτών”, όλα αυτά πρέπει να αγνοηθούν ή να εξηγηθούν. Όλα αυτά είναι, επί της ουσίας, μια εξαιρετικά λειτουργική διαδικασία αλλαγής καθεστώτων. Ας είμαστε ειλικρινείς: Οι ΗΠΑ δεν παρεμβαίνουν ποτέ για ανθρωπιστικούς λόγους. Υπάρχει πάντα κάποιο “βρώμικο” κίνητρο στο κέντρο. Και σε αυτή την περίπτωση, οι άνθρωποι του Τραμπ το λένε ανοιχτά.»

Έτσι, μόλις τον Ιανουάριο, ο Τζον Μπόλτον παραδέχθηκε ανοιχτά, ότι αυτό που ενδιαφέρει τις ΗΠΑ στην Βενεζουέλα, είναι το πετρέλαιό της: «Αν μπορούσαν μεγάλες αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες να επενδύσουν στις παραγωγικές πετρελαϊκές δυνατότητες της Βενεζουέλας, τότε θα υπήρχε μεγάλη οικονομική διαφορά για τις ΗΠΑ. Θα ήταν καλό για τον λαό της Βενεζουέλας. Θα ήταν καλό για τις Ηνωμένες Πολιτείες» τόνισε.

Αναπλ. ΥΠΕΞ Βενεζουέλας: Τι έγινε στα σύνορα με Κολομβία

Στο The Intercept, μίλησε και ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας, Κάρλος Ρον. Σχολιάζοντας  την «ανθρωπιστική βοήθεια» των ΗΠΑ, ο Ρον σημείωσε ότι εξ ορισμού μια χώρα υποφέρει από ανθρωπιστική κρίση συνήθως μετά από φυσική καταστροφή ή πόλεμο και τίποτα από τα δύο δεν έχει συμβεί στην Βενεζουέλα. Όντως «έχουμε μια οικονομική κρίση, αλλά μια χώρα που έχει οικονομικά προβλήματα δεν σημαίνει ότι βρίσκεται στη μέση μιας ανθρωπιστικής κρίσης. Υπάρχουν χώρες στην περιοχή μας που αντιμετωπίζουν ακόμα πιο σοβαρά προβλήματα με τις οικονομίες τους και δεν βλέπουμε καμία κίνηση βοήθειας προς αυτές. Υπάρχει σίγουρα η πολιτική πρόθεση να παρουσιαστεί ο πρόεδρος Μαδούρο ως ο κύριος υπεύθυνος πίσω από την παρεμπόδιση της παράδοσης ενός φορτίου που ουσιαστικά κανείς δεν γνωρίζει τι είναι. Θέλω να πω, κανείς δεν μας έχει μιλήσει άμεσα για να μας πει πχ ότι προσφέρει αυτό το συγκεκριμένο είδος βοήθειας. Υπάρχουν συνήθως πρωτόκολλα συνεργασίας για να δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια κάπου. Το τι είδους βοήθεια προσφέρεται, είναι μια βασική πτυχή».

• Τελικά ποιος μπλόκαρε το δρόμο στα σύνορα;

«Όντως πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ερώτηση και κατάσταση που δημιουργήθηκε εκεί» απαντά ο Ρον.  Και συνεχίζει: «Γιατί υπάρχουν εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου και όλοι βλέπουν αυτή την τεράστια γέφυρα και στη συνέχεια βλέπουμε κάποιου είδους κοντέινερ να εμποδίζονται. Αλλά αυτή η γέφυρα δεν ήταν ποτέ ανοιχτή. Αυτή η γέφυρα χτίστηκε πρόσφατα μεταξύ Κολομβίας και Βενεζουέλας. Υπάρχει μια άλλη γέφυρα κοντά στην ίδια περιοχή, η οποία είναι ανοιχτή και είναι η γέφυρα που χρησιμοποιείται σήμερα. Κάθε μέρα υπάρχουν ροές που εισέρχονται και εξέρχονται από τη Βενεζουέλα και την Κολομβία δια μέσου αυτής της δεύτερης γέφυρας.  Στόχος τους όμως ήταν να δείξουν ότι η κυβέρνηση εμποδίζει την είσοδο ξένης βοήθειας».

Σε ό,τι αφορά τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ ότι η Βενεζουέλα αρνείται βοήθεια ύψους 20 εκατομμυρίων δολαρίων, ο Ρον υπενθυμίζει ότι με τον τρόπο αυτό χάνει κανείς την συνολική πραγματική εικόνα: και αυτή είναι η απώλεια ετησίως 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την οικονομία της Βενεζουέλας, εξαιτίας των αμερικανικών κυρώσεων. Στο πλαίσιο αυτών των κυρώσεων, έχουν παγώσει και αποκλειστεί λογαριασμοί και περιουσιακά στοιχεία του βενεζουελάνικου δημοσίου στο εξωτερικό.

Ο Ρον θυμίζει ότι υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Το 1965, για παράδειγμα, στην Δομινικανή Δημοκρατία ήρθε στην εξουσία μια προοδευτική κυβέρνηση που δεν άρεσε στις ΗΠΑ. Έτσι, μέσω του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (σσ. ο οποίος και σήμερα στηρίζει τις ΗΠΑ έναντι της Βενεζουέλας) οι Αμερικανοί έστειλαν μερικές μερίδες φαγητού… και 8.000 πεζοναύτες που ανέτρεψαν την κυβέρνηση. «Ξέρουμε λοιπόν πώς λειτουργεί όλο αυτό, τονίζει. Το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να μιλούν για βοήθεια, η οποία είναι πάντα ανεπαρκής και να προσπαθούν να δημιουργήσουν χάος. Στη συνέχεια, επικαλούμενοι το χάος που προκάλεσαν, λένε ότι χρειάζεται μια παρέμβαση, μια στρατιωτική παρουσία γιατί πρέπει να προστατευθεί η ανθρωπιστική βοήθεια και οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται. Στο τέλος καταλήγουν να εισβάλουν στη χώρα και να αναπτύσσουν στρατό κατοχής. Αυτό είναι ένα έργο το οποίο το έχουμε δει να παίζεται».

Ο στρατός,  οι μυστικές συναντήσεις και ο Γκαϊδό

Ο Ρον προσέθεσε ότι οι διεθνείς οργανισμοί κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται για ανθρωπιστική βοήθεια. «Κάθε φορά που η κυβέρνηση των ΗΠΑ μιλάει για αυτήν την ανθρωπιστική βοήθεια, φροντίζει να στείλει ένα μήνυμα στους στρατιωτικούς της Βενεζουέλας, ότι ο στρατός της χώρας πρέπει να στραφεί εναντίον του Μαδούρο, καλούν, δηλαδή, το στρατό να στραφεί εναντίον ενός συνταγματικά εκλεγμένου προέδρου».

Για τις μυστικές συναντήσεις εκπροσώπων των ΗΠΑ με στρατιωτικούς της Βενεζουέλας ο Ρον σχολιάζει ότι δεν τον εκπλήσσουν, αφού αυτό συμβαίνει από την εποχή του Τσάβες. Θυμίζει επίσης ότι τον Αύγουστο έλαβε χώρα και απόπειρα δολοφονίας του Μαδούρο.

Αναφορικά με τον Γκουαϊδό, ο Ρον σημειώνει ότι εκλέχθηκε επικεφαλής της Εθνοσυνέλευσης από το ίδιο εκλεκτορικό συμβούλιο που εξέλεξε πρόεδρο της χώρας τον Μαδούρο. Υποστηρίζει επίσης, ότι το κομμάτι της αντιπολίτευσης που εκπροσωπεί ο Γκουαϊδό, είδε τη δημοτικότητά του να επιδεινώνεται τους τελευταίους δύο μήνες. Συνειδητοποίησαν, λοιπόν, ότι δεν υπήρχε τρόπος να προχωρήσουν με κανονικές, συνταγματικές διαδικασίες, αλλά ότι έπρεπε «να επιχειρήσουν κάτι πολύ τρελό», όπως το να αυτοανακηρυχθεί «πρόεδρος» ο Γκουαϊδό παραβιάζοντας κατάφωρα το άρθρο 233 του Συντάγματος.

Το άρθρο 233 προβλέπει ότι η προεδρία παραδίδεται όταν ο πρόεδρος πεθάνει, παραιτηθεί, ή το Ανώτατο Δικαστήριο αποφασίσει την απομάκρυνσή του από τα καθήκοντά του για ιατρικούς λόγους, ή επειδή η εντολή του ανακαλείται δια μέσου δημοψηφίσματος που διεξάγεται ακριβώς με το ερώτημα της ανάκλησης.

«Τίποτα από αυτά δεν έχει συμβεί. Και το μόνο όργανο που ερμηνεύει νόμιμα το Σύνταγμα, είναι το Συνταγματικό Δικαστήριο. Ξέρετε, έχουμε πέντε τμήματα διακυβέρνησης σύμφωνα με το Σύνταγμά μας και υπάρχει ένα τμήμα που αμφισβητεί τα υπόλοιπα και αυτή είναι η Εθνική Συνέλευση της οποία ηγείται ο κ. Γκουαϊδό. Γι’ αυτό είναι τεράστιο λάθος από άλλες χώρες να το αναγνωρίζουν. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία μιας τέτοιας κίνησης».

Οι διαρκώς εναλλασσόμενος αριθμός όσων έχουν εγκαταλείψει τη χώρα

• Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν πως περίπου 3 εκατομμύρια Βενεζουελάνοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα από το 2015. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν από τη χώρα;

«Όπως είπα και πριν, και το γνωρίζετε, είχαμε μια οικονομική κρίση τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν το αρνούμαστε. Αυτό είναι κάτι που είναι πραγματικότητα. Το πρόβλημα ξεκίνησε με τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου το 2014. Και γνωρίζετε ότι υπάρχουν κυρώσεις που προβλέπουν, για παράδειγμα, ότι δεν μπορούμε να επαναδιαπραγματευτούμε το χρέος όπως οι άλλες χώρες λόγω των κυρώσεων. Υπάρχουν όμως και άλλες κυρώσεις που εφαρμόζονται ατύπως. Για παράδειγμα, ο OFAC (σσ. το Γραφείο Ελέγχου Ξένων Περιουσιακών Στοιχείων των ΗΠΑ) έχει προειδοποιήσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα στις ΗΠΑ ότι οποιαδήποτε χρήματα προέρχονται από την κυβέρνηση της Βενεζουέλας μπορεί να είναι χρήματα που προέρχονται από διαφθορά, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες κλπ. Συνεπώς, μόλις η κυβέρνηση των ΗΠΑ λέει στις τράπεζες να είναι “προσεκτικές” με τη Βενεζουέλα, αυτές παύουν να έχουν την οποιανδήποτε συναλλαγή. Επομένως, αυτές οι κυρώσεις καθιστούν πολύ πιο δύσκολη την καθημερινότητα της Βενεζουέλας. Επιστρέφοντας λοιπόν στο ζήτημα της μετανάστευσης, ναι, κάποιοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα λόγω αυτών των συνθηκών. Αν και οι αριθμοί που αναφέρονται, αμφισβητούνται. Κι αυτό γιατί στην Κολομβία, κάθε φορά που κάποιος εισέρχεται, καταγράφεται σαν να είναι η πρώτη. Δηλαδή ένας άνθρωπος μπορεί να καταμετρηθεί πολλές φορές. Στη συνέχεια, ορισμένοι εξ αυτών θα πάνε στον Ισημερινό και θα μετρηθούν ξανά και στη συνέχεια στο Περού και θα μετρηθεί ξανά. Κοινώς, το ίδιο άτομο μετριέται τρεις, τέσσερις φορές».

«Προσπαθούν δια της βίας, γιατί δεν πείθουν με τις ιδιωτικοποίηση των πάντων»

Για τις έμμεσες πολεμικές απειλές των ΗΠΑ ο Ρον σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι εκτός από τον στρατό, η Βενεζουέλα «έχει το λαό της και οι Βενεζουελάνοι είναι πολύ περήφανοι άνθρωποι. Είναι πολύ περήφανοι για την ιστορία τους. Δεν πρόκειται να υποκύψουμε σε καμία απειλή και ελπίζουμε ότι δεν θα συμβεί ποτέ αυτό γιατί δεν θέλουμε να δούμε τους ανθρώπους μας να βιώνουν μια τέτοια δοκιμασία. Αλλά αν πρέπει να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, είμαστε έτοιμοι να το πράξουμε».

Ο Ρον εκτιμά πως η απόπειρα βίαιης ανατροπής της κυβέρνησης προέρχεται από την αδυναμία της αντιπολίτευσης να γίνει δημοφιλής, να κερδίσει λαϊκή πλειοψηφική υποστήριξη, με δημοκρατικό τρόπο για τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της. Διότι θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα, μεταξύ άλλων την Παιδεία και την Υγεία. «Έτσι, όταν κάποιος δεν μπορεί να προωθήσει το πρόγραμμά του με εκλογές, τότε θα πρέπει να βρει άλλους τρόπους. Θα στραφεί στη βία και αυτό συμβαίνει ιστορικά από το 2014 στη Βενεζουέλα».

Ο Γκουαϊδό εξελέγη στην Εθνική Συνέλευση με 97.000 ψήφους, με ένα κόμμα που εκπροσωπείται μόνο από 14 μέλη στο σώμα. «Πώς είναι αυτό πιο νόμιμο από έναν πρόεδρο που επανεξελέγη τον Μάιο του περασμένου έτους με πάνω από 6 εκατομμύρια ψήφους και με εκλογική συμμετοχή 9 εκατομμυρίων ανθρώπων;».

Εμπειρογνώμονας ΟΗΕ: Οι αμερικανικές κυρώσεις σκοτώνουν ανθρώπους στη Βενεζουέλα 

Ο Αμερικανός, Άλφρεντ ντε Ζάιας είναι δικηγόρος, συγγραφέας, ιστορικός και κορυφαίος εμπειρογνώμονας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου και μιλά επίσης στο αφιέρωμα του The Intercept. Ως ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας των Ηνωμένων Εθνών, επισκέφθηκε τη Βενεζουέλα το 2017, και έγινε ο πρώτος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 που επισκέπτεται τη χώρα. Η έκθεσή του για τη Βενεζουέλα παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2018 και αποτελεί δριμύ κατηγορώ κατά των οικονομικών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Βενεζουέλα από τις ΗΠΑ. Στην έκθεση, ο Ζάιας σημειώνει, ότι «οι συνέπειες των κυρώσεων που επιβλήθηκαν από τους προέδρους Ομπάμα και Τραμπ και τα μονομερή μέτρα από τον Καναδά και την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν επιδεινώσει άμεσα και έμμεσα την έλλειψη φαρμάκων όπως η ινσουλίνη και τα αντιρετροϊκά. Οι κυρώσεις συνέβαλαν σε πολλούς θανάτους και παραβιάζουν τις υποχρεώσεις των χωρών με γνώμονα το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Πρόσθεσε ότι «οι κυρώσεις μπορούν να αποτελέσουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και συνέστησε στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να ξεκινήσει έρευνα για τα κράτη που τις επιβάλλουν. Σε άρθρο του στην εφημερίδα Independent συνέκρινε την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης στην πλούσια σε πετρέλαιο Βενεζουέλα, με την εισβολή στο Ιράκ το 2003 και την ανατροπή του Καντάφι στη Λιβύη το 2011.

Καταρρίπτοντας την προπαγάνδα περί «άρνησης» του Καράκας να δεχθεί βοήθεια, ο Ζάιας σημειώνει ότι μίλησε το 2017 με δώδεκα υπουργούς στην Βενεζουέλα, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών και όλοι καλωσορίζουν κάθε ανθρωπιστική βοήθεια που δίνεται με καλή πίστη. «Αλλά εδώ υπάρχει ζήτημα ειλικρίνειας εκ μέρους της Ουάσιγκτον: Εάν οι ΗΠΑ, η χώρα που προκαλεί την οικονομική ασφυξία της Βενεζουέλας, η χώρα που έχει επιβάλει παράνομες κυρώσεις στη Βενεζουέλα, η χώρα που διεξάγει οικονομικό πόλεμο στη Βενεζουέλα επί 20 χρόνια, μπορούν να είναι ο σωτήρας της».

Ο ίδιος, ο Ζάιας, χαρακτηρίζει τον εκπρόσωπο των ΗΠΑ στην Βενεζουέλα, τον ΄Ελιοτ Άμπραμς, ως «διαβόητο εγκληματία πολέμου», ο οποίος, μεταξύ άλλων κάλυπτε τις σφαγές σε όλη την Κεντρική Αμερική στη δεκαετία του ’80 (το σκάνδαλο Ιράνγκεϊτ). Υπενθυμίζει, το πώς χρησιμοποιήθηκε το τέχνασμα της ανθρωπιστικής βοήθειας για την υποστήριξη των ταγμάτων Θανάτου των ακροδεξιών «Κόντρας» στην Νικαράγουα από την κυβέρνηση Ρίγκαν.

«Κυβερνητικές οργανώσεις των ΗΠΑ όπως η USAID, η DEA (σ.σ. Υπηρεσία για την Καταπολέμηση των Ναρκωτικών) και το “National Endowment for Democracy – Εθνικό Ταμείο για τη Δημοκρατία” είναι διάσημες ως δούρειοι ίπποι. Είναι πασίγνωστες ως εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να ανατρέψουν τις κυβερνήσεις που δεν είναι αρεστές στις ΗΠΑ. Είναι, λοιπόν, κατανοητό ότι ο Μαδούρο υποπτεύεται την ανθρωπιστική βοήθεια που έρχεται στη Βενεζουέλα από την Κολομβία ή από τη Βραζιλία ή από τις Ηνωμένες Πολιτείες».

Σε ασφυξία η οικονομία

«Δεν έχουμε μάθει τίποτα από την χειραγώγηση της κοινής γνώμης που έγινε το 2003 με το Ιράκ και, επί της ουσίας, είναι παρόμοια με τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης που βλέπουμε σήμερα όσον αφορά τη Βενεζουέλα. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι κάθε φορά που ο Τραμπ διαπράττει μια σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου επιβάλλοντας κυρώσεις στους φτωχούς, οι κυρώσεις αυτές σκοτώνουν. Οι άνθρωποι το ξεχνούν αυτό. Πιστεύουν ότι ο υποσιτισμός είναι απλώς “το αποτέλεσμα του σοσιαλιστικού συστήματος που πάντα αποτυγχάνει”. Δεν είναι ότι το σοσιαλιστικό σύστημα αναγκαστικά αποτυγχάνει. Φροντίζουμε να αποτύχει. Διασφαλίζουμε ότι αποτυγχάνει με την ασφυξία της οικονομίας μέσω κυρώσεων και μέσω οικονομικού αποκλεισμού», σημειώνει ο Ζάιας.

Κατακεραυνώνει και τους Δημοκρατικούς λέγοντας, ότι η Πελόζι, χειροκροτώντας τον Τραμπ για την πολιτική του στη Βενεζουέλα, παραβιάζει τα άρθρα 1 και 2 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που απαγορεύουν την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών. Παραβιάζει επίσης τη Χάρτα του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών. «Γιατί το κάνει λοιπόν; Διότι η Βενεζουέλα έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο. Έχει επίσης τεράστια αποθέματα χρυσού και βωξίτη. Υπάρχουν εν δυνάμει κέρδη τρισεκατομμυρίων δολαρίων και αυτό είναι που ενώνει τους Δημοκρατικούς με τον Τραμπ: Και οι δύο τάσσονται υπέρ της λεηλασίας της Λατινικής Αμερικής».

Παρακολουθήστε ένα διαφορετικό ρεπορτάζ από το PBS, μια ευχάριστη έκπληξη, όπου ο λόγος δίνεται σε αυτούς που δηλώνουν υποστηρικτές του τσαβισμού και μέσα από τα λόγια τους παρουσιάζεται το πώς η Μπολιβαριανή Επανάσταση κατάφερε ν’ αλλάξει ριζικά την καθημερινότητα τη δική τους  και εκατοντάδων χιλιάδων άλλων ανθρώπων: