Αλιεύσαμε από το facebook του Dimitris Tsirkas
Κάθε πολιτικός χώρος έχει και τα φετίχ του. Για το αυτοαποκαλούμενο Μέτωπο της Λογικής (ένα) φετίχ είναι ο Γιάννης Στουρνάρας. Ο κεντρικός τραπεζίτης αντιμετωπίζεται από τους μετωπολογικάριους με δέος: είναι ο κορυφαίος οικονομολόγος, ο σοβαρός καθηγητής που άφησε μια επιτυχημένη καριέρα στον ιδιωτικό τομέα για να μας σώσει από τον άθλιο εαυτό μας. Είναι σχεδόν, ο τέλειος άνθρωπος. Μπροστά σε αυτή την αγιοποίηση, η θλιβερή πραγματικότητα των πεπραγμένων του δεν έχει καμία τύχη.
Τι και αν ήταν από τους βασικούς πρωτεργάτες της εισόδου στο ευρώ με παραποιημένα στοιχεία, τι και αν διατέλεσε κορυφαίο τραπεζικό στέλεχος την εποχή του μεγάλου τραπεζικού πάρτι με αεριτζίδικα δάνεια σε ημετέρους, τι και αν ως γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ έβγαζε κάτι φαιδρές αναλύσεις για αύξηση κατά 13,2%! του ΑΕΠ αν απελευθερωθούν τα επαγγέλματα του συμβολαιογράφου και του ταξιτζή, τι και αν ως υπουργός οικονομικών έπεφτε μονίμως έξω στις προβλέψεις του, τι και αν ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας έκανε δηλώσεις που υπονόμευαν ανοικτά το τραπεζικό σύστημα – μοναδικές στην ιστορία για κεντρικό τραπεζίτη σε οποιαδήποτε χώρα, τι και αν την εποχή που ήταν κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος η εταιρεία της συζύγου του έπαιρνε δουλειές από το δημόσιο με απευθείας ανάθεση.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι ικανό να κλονίσει την πίστη των μετωπολογικάριων στο πρόσωπό του. Οι λόγοι αυτής της τυφλής προσκόλλησης είναι απλοί. Ο συγκεκριμένος χώρος συγκροτείται στη βάση μιας μεταδημοκρατικής ελιτίστικης λογικής, σύμφωνα με την οποία οι κρίσιμες αποφάσεις πρέπει να περάσουν στα χέρια των «ειδικών». Ολόκληρα πεδία της πολιτικής, όπως η οικονομία, αποπολιτικοποιούνται και παραδίδονται στους τεχνοκράτες για να εφαρμόσουν τις δήθεν ουδέτερες «επιστημονικές» συνταγές τους οι οποίες έχουν τον χαρακτήρα φυσικής νομοτέλειας. Οι πολίτες και οι μη ειδικοί δεν μπορούν να έχουν λόγο για ζητήματα όπως το ύψος των μισθών, του πληθωρισμού, των επιτοκίων ή των δημοσίων δαπανών. Πρόκειται για την επαναφορά της αριστοκρατικής αντίληψης στην πολιτική κάτω από τον μανδύα, όχι του θείου ή καταγωγικού δικαιώματος, αλλά του τεχνοκρατικού προνομίου.
Ο Στουρνάρας ενσαρκώνει όσο κανείς άλλος αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι ο τεχνοκράτης par excellence, με τις «σωστές» απόψεις σε όλα τα επίδικα. Επιπλέον, είναι και διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, μιας «ανεξάρτητης» δηλαδή, αρχής που δεν μολύνεται από τις άλογες πληβειακές επιθυμίες. Για το Μέτωπο της Λογικής οι ανεξάρτητες αρχές είναι μια όαση ορθολογισμού, αριστείας και πολιτισμού μέσα στον λαϊκιστικό βούρκο της δημοκρατίας. Γι αυτό λοιπόν, ακόμη και η παραμικρή κριτική προς τον κεντρικό τραπεζίτη είναι ταμπού, λογίζεται ως επίθεση στα θεμέλια της πίστης τους: τον τεχνοκρατισμό και την αριστεία. Ο Στουρνάρας πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο με λατρεία ή έστω απέραντη ευγνωμοσύνη. Οτιδήποτε άλλο είναι ιεροσυλία.
