Αλιεύσαμε από το facebook του Γιάννη Ανδρουλιδάκη
Από την ιστορία της απόπειρας βιασμού μετά φόνου στη Ρόδο, θέλω να σταθώ σε δύο πολύ σημαντικές λεπτομέρειες που ορθά αναδεικνύονται σε επανάληψη από τα ρεπορτάζ των συναδέλφων μου δημοσιογράφων και οι οποίες είναι κεφαλαιώδεις για να καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβη.
Το πρώτο είναι ότι το θύμα η κοπέλα, ήταν -όπως τονίζουν τα ρεπορτάζ- ήσυχο κορίτσι, δεν προκαλούσε, δεν είχε πολλές σχέσεις με αγόρια και δεν έβγαινε πολύ. Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο, γιατί μας δείχνει ότι βιάστηκε κάποια αθώα, έτσι; Όχι καμιά σαν αυτές που βγαίνουν και έχουν σχέσεις με αγόρια και όσο να ‘ναι εκ των πραγμάτων τα θέλει ο κώλος τους. Βιασμός από βιασμό διαφέρει και καλά κάνουν και το διευκρινίζουν οι συνάδελφοι, για να το έχουμε υπόψη μας.
Το δεύτερο είναι ότι οι δολοφόνοι βιαστές είναι ένας Έλληνας και ένας Αλβανός, αλλά ανάμεσα στους δύο ο Έλληνας έμπλεξε ουσιαστικά χωρίς να το καταλάβει. Αυτό βέβαια ήταν αυτονόητο, αλλά ακόμα και τα αυτονόητα πρέπει να λέγονται μερικές φορές. Αν δεις Έλληνα να βιάζει, Αλβανός τον παρέσυρε -αυτό το ξέρουν και οι πέτρες.
Δηλαδή, και να βιάσει ο Έλληνας, θα το κάνει σε κάποια που να βγαίνει και να έχει σχέσεις με αγόρια, δεν θα πάει έτσι στα κουτουρού σε κάποια που δεν προκαλούσε. Έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον.
Πιστεύω επίσης ότι ένα κανονικό συνδικάτο Τύπου θα έπρεπε από καιρό να κηρύξει απεργία ως διαμαρτυρία για τον τρόπο που καλύπτονται οι ειδήσεις στην Ελλάδα. Αλλά δεν έχουμε τέτοιο, οπότε δεν ξέρω κιόλας. Δεν θέλω να προκαλώ.
