Αλιεύσαμε από το facebook του Τάσου Θεοφίλου
Κυκλοφορούν δυο βιντεάκια όπου ο ένας από τους δυο προφυλακισμένους για την υπόθεση του βιασμού και της δολοφονίας της 21χρονης Ελένης Τ. δέχεται λιντσάρισμα από συγκρατούμενους του σε κάποιο κελί απομόνωσης. Επειδή ενδεχομένως ένα αρχέγονο κάπως αίσθημα θα κάνει -δικαίως λέω εγώ- αρκετό κόσμο να νιώσει κάποιου είδους ικανοποίηση από αυτή την μορφή απονομής δικαιοσύνης, είναι ίσως αναγκαίο να τονιστεί ότι οι κρατούμενοι ως κοινότητα δεν αντιδρούν έτσι επειδή έχουν αναπτυγμένο κάποιο δικό τους ιδιαίτερο αίσθημα δικαίου. Οι κρατούμενοι πιθανόν μυρίστηκαν αδυναμία. Τον αδύναμο τιμωρούν και όχι τον βιαστή. Σαν μέτρο σύγκρισης μπορεί κανείς να θυμηθεί τον Κυριάκο Παπαχρόνη που έχαιρε ιδιαίτερου σεβασμού από τους συγκρατούμενους του. Το ίδιο αδίκημα σε πολλές γυναίκες όμως τύπος ιδιαίτερα ρωμαλέος.
Είναι ενδεικτικό πως στην Αυλώνα θα πάθαινε το ίδιο αν ήταν απλά δηλωμένα ομοφυλόφιλος. Είναι χαρακτηριστικό πως οι βασικοί χαρακτηρισμοί που του αποδίδουν για να νομιμοποιήσουν την τιμωρία του είναι τα «μουνόπανε» και «γαμημένε». Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι του βγάζουν τα ρούχα αφού πιο πριν κάποιος του λέει: «Βγάλε τα ρούχα σου, θα σε γαμήσουμε». Δεν ξέρω τι γίνεται μετά και αν υπάρχει και τρίτο βίντεο. Αν η ολοκλήρωση της τιμωρία του θα είναι η περιφορά με φούστα στην πτέρυγα ή ο βιασμός.
Δεν είναι επίσης χωρίς σημασία το γεγονός ότι το λιντσάρισμα συμβαίνει εμφανώς σε κελί απομόνωσης. Πάει να πει ότι έγινε σε συνεργασία με την σωφρονιστική υπηρεσία.
Φυσικά και πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Φυσικά και πρέπει να την αποδίδουμε εμείς οι αδικημένοι, βάση των δικών μας αξιών και των δικών μας ιεραρχήσεων για το τι είναι δίκαιο και τι όχι. Βάση των συμφερόντων που έχουμε ως καταπιεσμένοι απέναντι στην εξουσία είτε της πατριαρχίας είτε του κεφαλαίου. Σε κάθε περίπτωση όμως, το σύστημα απονομής δικαιοσύνης που πρέπει να οργανώσουμε οι από τα κάτω, τουλάχιστον ας μην είναι χειρότερο από της πατριαρχίας και του κεφαλαίου.
