Πηγή: Ημεροδρόμος
Για τον υπουργό Επικρατείας, Άκη Σκέρτσο, η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας είναι πολυτέλεια. Αυτή, προφανώς, είναι συνολική αντίληψη της κυβέρνησης την οποία απλά ο κύριος Σκέρτσος περιέγραψε, χωρίς να έχει πρόβλημα να χρησιμοποιήσει ορισμένες λέξεις.
Δήλωσε κυνικά ο εκλεκτός υπουργός του Κυριάκου Μητσοτάκη, στον ΣΚΑΪ: «Το σύστημα υγείας και προ πανδημίας ζοριζόταν, πιεζόταν τους χειμερινούς μήνες (…) Θα πιεσθεί και φέτος, το γνωρίζουμε, και γνωρίζουμε ποιες είναι οι δυνατότητές του. Έχουμε κάνει τα πάντα για να αυξήσουμε τη δυναμικότητα, έχουμε διπλασιάσει τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, έχουμε προσθέσει 12.000 έκτακτο προσωπικό στο σύστημα υγείας, δεν μπορούμε μέσα σε ένα χρόνο – και δεν υπάρχει και λόγος – να δημιουργήσουμε ένα πολυτελές σύστημα υγείας, το οποίο μετά την πάροδο της πανδημίας θα εκλείψει ο λόγος να έχουμε πάρα πολλές ΜΕΘ».
Πέρα από το γεγονός ότι τα νούμερα περί ΜΕΘ δεν βγαίνουν (σύμφωνα και με τους υγειονομικούς) ο κύριος Σκέρτσος ομολογεί ότι μιλάμε για προσλήψεις έκτακτου προσωπικού (κι εδώ τα νούμερα αμφισβητούνται, δηλαδή κατά πόσο βρίσκονται ακόμα στα νοσοκομεία όλοι οι παραπάνω υγειονομικοί). Επιπλέον, ο κύριος Σκέρτσος, προφανώς και θεωρεί «πολυτέλεια» και τις μόνιμες προσλήψεις στα δημόσια νοσοκομεία.
Η αλήθεια, είναι, πως από την πλευρά του έχει τα δίκια του. Όταν η κυβέρνηση πριν την πανδημία είχε μια πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας, κάτι το οποίο και προφανώς δεν έχει εγκαταλείψει, λογικό είναι να θεωρεί «πολυτέλεια» ένα σύστημα που καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες. Επόμενο να εκτιμά πως, μετά την πανδημία, η ενίσχυση της δημόσιας Υγείας είναι… πεταμένα λεφτά.
Ο ΣΕΒαστός κύριος Σκέτσος, άλλωστε, πρώην γενικός διευθυντής του ΣΕΒ, συμφωνεί απόλυτα με «πολυτέλειες» όπως είναι τα κυβερνητικά δώρα σε καναλάρχες, σε κλινικάρχες (για τη δήθεν επίταξη με το αζημίωτο), σε εργολάβους – διοδιούχους (για τη «χασούρα» κερδών τους από την πολλαπλή εκμετάλλευση των εθνικών οδών).
Ναι, είναι λογικό, να μην έχουμε την ίδια αντίληψη περί «πολυτέλειας» με τον κύριο Σκέρτσο.
