Αλιεύσαμε από το facebook του Ιάσονα Αποστολόπουλου
Όχι δεν είναι εικόνα από την Δυτική Όχθη της Παλαιστίνης. Είναι η νέα όψη των ελληνικών προσφυγικών camp, 50 λεπτά απόσταση από την Αθήνα (Ριτσώνα).
Το υπουργείο θέλει να αποκλείσει 24 camp της ενδοχώρας με τείχη 3 μέτρων, μαγνητικές πύλες με ενσωματωμένες θερμογραφικές κάμερες, μηχανήματα ακτίνων Χ και κάμερες ασφαλείας στα σημεία εισόδου και εξόδου.
Χρήματα υπάρχουν, αυτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο τα τείχη κοστίζουν περίπου 28,4 εκατομμύρια ευρώ.
Νέα σύνορα χαράσσονται μέσα στα σύνορα, μέσα στις πόλεις, πάνω στα σώματα.
Στην Ευρώπη γιορτάστηκε η πτώση του τείχους του Βερολίνου αλλά 30 χρόνια μετά το μήκος των τειχών που υπάρχουν ξεπερνά τα 1.000 χιλιόμετρα -6 φορές το τείχος του Βερολίνου.
Αυτό που γνωρίζαμε απο πριν επαληθεύεται διαρκώς. Τα τείχη δεν είναι (μόνο) για να αποτρέπουν τον κόσμο από το να μπει, αλλά κυρίως για να τον κρατούν υποτελή, πειθαρχημένο, εγκλωβισμένο και να εμπεδώνουν μια κατάσταση εξαίρεσης.
Όπως το γελοίο θαλάσσιο φράγμα που ήθελαν να βάλουν στην Λέσβο, έτσι και τα στεριανά τείχη, λειτουργούν ως θέαμα και στοιχεία (ανα)παραγωγής διαχωρισμών μεταξύ των “εντός” και “εκτός” των συνόρων, μεταξύ “ντόπιων” και “ξένων” μεταξύ προνομιούχων και μή.
Ταυτόχρονα στοχεύουν στο να εδραιώσουν τον εθνικισμό ως ηγεμονική πολιτική ιδεολογία ενώ κατασκευάζουν την “παρανομία” των μεταναστ(ρι)ών ως μια δεδομένη, αδιαμφισβήτητη και αυταπόδεικτη κοινωνική κατηγορία.
Οι ελληνικές αρχές λένε ότι όλο αυτό είναι για το καλό των προσφύγων.
Σκέφτονται μάλιστα να κλείνουν το βράδυ τις πύλες στις 9.00 όπως στα γκέτο της Βενετίας, που οι εβραϊκή γειτονιά σφραγιζόταν και οι κάτοικοι της επιτρεπόταν να βγαίνουν μόνο το πρωί για δουλειά.
Για την ασφάλεια τους, για το καλό τους.
Στην Ιταλία, πριν 10 μέρες ακόμα ένα καράβι, το Sea Eye4 κατασχέθηκε επειδή κρίθηκε μη ασφαλές για τους πρόσφυγες. 5 καράβια του πολιτικού στόλου διάσωσης είναι κατασχεμένα με πρόσχημα την ασφάλεια των προσφύγων.
Photo by Alexandros Avramidis/Al Jazeera
