Αλιεύσαμε από τον λογαριασμό του Dimitris Tsirkas στο facebook
Θετική, αναμφίβολα, η διαφημιστική καμπάνια της Lacta, υπέρ της διαφορετικότητας, όπως και εκείνη της Gillette κατά της τοξικής αρρενωπότητας. Δεν τους έπιασε φυσικά, κάποια κοινωνική ευαισθησία, οι κινήσεις αυτές είναι καλά μελετημένες: αποσκοπούν να ανυψώσουν το προφίλ της εταιρείας, στηρίζοντας προοδευτικούς σκοπούς, την ίδια στιγμή που απευθύνονται σε ένα όλο και διευρυνόμενο καταναλωτικό κοινό που συμμερίζεται ανάλογες ευαισθησίες. Σίγουρα, είναι προτιμότερο να συζητιούνται ως κοινωνικά ευαίσθητοι οργανισμοί, αντί για ψυχρές πολυεθνικές μηχανές κερδοφορίας.
Ανεξάρτητα βέβαια, από τα ιδιοτελή κίνητρά τους, είναι καλό που μεγάλες εταιρίες προβάλλουν πρότυπα ισότιμης μεταχείρισης και συμπερίληψης τα οποία αντικατοπτρίζουν πιστότερα την κοινωνική πολυμορφία. Η καμπάνια ωστόσο, που δεν πρόκειται ποτέ να δούμε από τέτοιες εταιρείες (ή οποιαδήποτε άλλη) είναι εκείνη για τα δικαιώματα των εργαζομένων, για καλύτερους μισθούς, ανθρώπινες συνθήκες εργασίες, λιγότερες ώρες κλπ. Μια καμπάνια ενάντια στη δομικά άνιση σχέση εργοδοτών-εργαζομένων, τη διαβρωτική αλλοτρίωση και τις καθημερινές ταπεινώσεις που επιφυλάσσει στους δεύτερους.
Εδώ κρύβεται το ένοχο μυστικό του κοινωνικά ευαίσθητου καπιταλισμού: ως καταναλωτής μπορείς να είσαι γυναίκα, άντρας, στρέιτ, λεσβία, λευκός, μαύρος και ό,τι άλλο επιθυμείς. Ως εργαζόμενος όμως δεν είσαι καν πρόσωπο, είσαι απρόσωπη εργατική δύναμη αγορασμένη από τον εργοδότη προκειμένου να καταναλωθεί για την παραγωγή κέρδους. Το βασίλειο της ελευθερίας, της διαφορετικότητας και της αξιοπρέπειας σταματά στην είσοδο του χώρου δουλειάς, εκεί αρχίζει η αυτοκρατορία της ομοιογένειας, της εκμετάλλευσης και της ταπείνωσης. Το ανώτερο που μπορείς να ζητήσεις είναι να σε εκμεταλλεύονται, να σε καταπιέζουν και να σε ταπεινώνουν όπως έναν λευκό άνδρα.