Η κυβέρνηση αποφάσισε την απαλλαγή των κατοίκων της Κεφαλονιάς από τον ειδικό φόρο ακινήτων για το 2014, την επιδότηση ενοικίου μέχρι 500 ευρώ, την ενίσχυση για την αγορά οικοσυσκευής μέχρι 6.000 ευρώ, την επιδότηση για τις επισκευές των κτιρίων, την συνέχιση της καταβολής του εφάπαξ επιδόματος και άλλα. Βέβαια, όλα αυτά αποφασίστηκαν με εντολή Σαμαρά.
Διαπιστώνω πως, αν το σπίτι σου υποστεί ζημιές από σεισμό, η κυβέρνηση σπεύδει να σε βοηθήσει, ειδικά αν είναι προεκλογική περίοδος.
Αν, όμως, έχεις χρέη, το σπίτι σου θα βγαίνει σε πλειστηριασμό και θα σε πετάνε στον δρόμο.
Δηλαδή, αν σε χτυπήσει ο σεισμός, η κυβέρνηση σε βλέπει με κάποια συμπάθεια.
Αν δεν σε χτυπήσει ο σεισμός, σε χτυπάει η κυβέρνηση.
Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Δεν την καταλαβαίνω γιατί δεν είναι λογική.
Οι κάτοικοι της Κεφαλονιάς βλέπουν τα σπίτια τους να γκρεμίζονται, ή να κινδυνεύουν, και τις ζωές τους να διαλύονται.
Τα τελευταία χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες είδαν τις ζωές τους να διαλύονται.
Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έφυγαν μετανάστες στο εξωτερικό.
Έφυγαν μετανάστες για τον ίδιο λόγο που πολλοί Κεφαλονίτες εγκαταλείπουν σήμερα την Κεφαλονιά: για να σωθούν.
Δεν είναι η πρώτη φορά: μετά τον μεγάλο φονικό σεισμό του ’53, από τους 125 χιλιάδες κατοίκους της Κεφαλονιάς έμειναν στο νησί μόνο 25 χιλιάδες.
Έγιναν πολλοί σεισμοί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Ατομικοί σεισμοί.
Χιλιάδες άνθρωποι κατέρρευσαν. Μέσα σε γενική απάθεια.
Χιλιάδες συνάνθρωποί μας αυτοκτόνησαν.
Αν είχε γκρεμιστεί το σπίτι τους, ίσως να μας είχαν απασχολήσει περισσότερο.
Η περιουσία συγκινεί τους Έλληνες περισσότερο από τους ανθρώπους.
Μάλλον επειδή είμαστε ο περιούσιος λαός.
Κι όπως είχε πει και ένας αξέχαστος δημοσιογράφος μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά την προηγούμενη δεκαετία «χάθηκαν σπίτια, περιουσίες, άνθρωποι».
Με αυτή τη σειρά.
(Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε έναν φίλο μου που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του. Και δεν μένει στην Κεφαλονιά.)
