Στιγμιότυπο από το performance μου στο Glam Slam 3 με το ανοιχτό κάλεσμα για τη δημιουργία σωματείου drag performers. Φωτογραφία: Art Taf , Editing : Space Manifesto, Ιούνιος 2018 )

Πηγή: Knkpwr

Κομμουνισμός, queer, ακτιβισμός, non binary ορατότητα, ροζ τρίγωνα και διάστημα. Αυτή είναι η Space manifesto.

Πώς ξεκίνησες το drag; Με τι επιρροές;

Το ξεκίνησα σε ένα πάρτυ , στα γενέθλια ενός φίλου μου. Στήθηκε διαγωνισμός τύπου Rupaul’s Drag Race, όπου κάναμε διάφορες κουλαμάρες, ήταν εκεί και η Chraja και μου έριξε την ιδέα να κάνω show γενικά. Ενθουσιάστηκα και μετά από μια βδομάδα έκανα το πρώτο μου show στο BeQueer. Παρ’όλα αυτά, με το Rupaul’s Drag Race είχα πολύ μικρή επαφή, καθώς είχα δει πολύ λίγους κύκλους του show όταν ξεκίνησα. Κυρίως η επαφή μου με το drag ήταν μέσα από queens που έκαναν show σε άλλα μαγαζιά, οπότε η βασική μου επιρροή θα έλεγα ότι είναι αυτή. ;Άλλη σημαντική επιρροή για μένα είναι καλλιτέχνες που έχουν στήσει κάποια περσόνα, πχ ο David Bowie.

Ποια είναι τα κίνητρα με τα οποία επέλεξες να χτίσεις την Space Μanifesto και τα σύμβολα που πραγματεύεται;

Τα τελευταία τρία χρόνια βρίσκομαι μέσα σε κινηματικούς χώρους και είτε έχω βρεθεί μέσα στην αριστερά, είτε μέσα σε κουήρ ομάδες, σε πρωτοβουλίες αγώνα, σε διάφορες διαδικασίες, πορείες κτλ, οι οποίες με βοήθησαν να χτίσω την πολιτική ταυτότητα που έχω τώρα. Μπορεί μετά από πέντε χρόνια να έχω κάποια άλλη, βέβαια. Είμαι κομμουνίστρια και πιστεύω στο queer. Με τη Space επιλέγω να δείξω το ότι «it is cool to be a communist». Ο κομμουνισμός δεν είναι απαραίτητα αυτό που μας έχει μάθει η ιστορία μέσα από τον Στάλιν. Yπάρχουν καλά μέρη της ιστορίας , όπως αυτά που συνέβησαν τα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και ότι μέσα από μεταμαρξιστικές θεωρίες και αναλύσεις, του φεμινιστικού κινήματος με τον κομμουνισμό, ο κομμουνισμός μπορεί να είναι ένα σύστημα που θα δημιουργήσει έναν κόσμο όπως τον ονειρευόμαστε. Με ισότητα, χωρίς ιεραρχία, χωρίς διακρίσεις, χωρίς πυλώνες του συστήματος που αυτή τη στιγμή, για μένα, χτίζουν όλη αυτή την ανισότητα, πχ το έθνος, την πατριαρχία κτλ. Δεν είναι κάτι που έχω τελειωμένο στο μυαλό μου, αλλά για μένα ο κομμουνισμός είναι ελπίδα.

Έχεις κάποια πολιτικά είδωλα πάνω στα οποία βασίζεσαι;

Ναι. Τώρα εντάξει είναι πάρα πολλά αυτά που μπορούμε να απαριθμίσουμε. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πολιτικό μου είδωλο είναι η Marsha P. Johnson. Και η Sylvia Rivera.

Μέσω της SpaceManifesto έχεις ανοίξει μία συζήτηση όσον αφορά τις έμφυλες ταυτότητες. Θέλεις να επεκταθείς πάνω σε αυτό;

Ναι. Η Space είναι ένας genderfluid χαρακτήρας. Oυσιαστικά, εγώ out of drag είμαι non-binary, συνεπώς και η Space είναι non-binary. Η Space είναι πιο μπατλερική με έναν τρόπο, γιατί όλο αυτό βγαίνει μέσα από την επιτέλεσή της, από το outfit, από το αν θα φορέσει ή όχι περούκα κτλ, οπότε το non-binary βγαίνει αρκετά μέσα από την επιτέλεσή της , μέσα από τα looks, ενώ out of drag δεν πιστεύω τόσο πολύ στην επιτέλεση, ότι, ας πούμε, μία επιτέλεση μπορεί να με κάνει πιο queer, απ’όταν είμαι με τις πυτζάμες μου ή όταν είμαι γυμνός.

Η Space είναι queer. Εσύ αντιλαμβάνεσαι προβληματικές στους κόλπους του κουήρ στην Eλλάδα, που θα έπρεπε να δοθεί περισσότερο φως;

Ωραία ερώτηση! Ναι, βασικά στην Ελλάδα πρέπει να λήξουμε το τι είναι το queer. Αυτή είναι η προβληματική και μετά μπορούμε να συζητήσουμε κι όλα τα υπόλοιπα (γέλια). Ας πούμε, τα κουήρια για μένα είναι τα freaks, το περιθώριο, είναι το μέρος της λοατκι κοινότητας που είναι όντως στο περιθώριο και επιλέγουν να παλέψουν μέσα από το περιθώριο. Ας πούμε, οι συναντήσεις θεσμικών λοατκι φορέων με κυβερνητικούς εκπροσώπους, για μένα αυτό δεν είναι κουήρ. Το κουήρ σαν όρος χρησιμοποιείται πολλές φορές σαν ομπρέλα αντί για το ΛΟΑΤΚΙ. Για μένα, υπάρχει μέχρι στιγμής αυτή η πολύ μεγάλη σύγχυση, οπότε η προβληματική που πρέπει να λήξουμε είναι το «what is queer» και ίσως και τα κουήρια να συσπειρωθούνε πιο εύκολα και να μπορέσει να γίνει ένας πιο καθαρός διάλογος, και μετά θα ανοίξουν τα υπόλοιπα ζητήματα.

Space 4: Στιγμιότυπο από το Queer Approaches to Lena Platonos στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕθνικήςΛυρικής Σκηνής σε επιμέλεια Φίλ Ιεροπουλου. Φωτογραφία: Alex Kat. Graphics: Space Manifesto (Δεκέμβριος 2018) )

Ποιο είναι το backstory της Space;

Η Space προέρχεται από ένα πλανήτη σε έναν πολύ μακρινό γαλαξία και εκεί είχαμε τον πλήρως αυτοματοποιημένο πολυτελή διαστημικό queer κομμουνισμό και ήταν όλα πάρα πολύ ωραία. Και πήγε διακοπές, όμως χάθηκε και έπεσε πάνω στη γη και η τεχνολογία δεν είναι τόσο προηγμένη όσο εκεί που ζει και δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω, είναι αναγκασμένη να φάει το σκατό του καπιταλισμού, της πατριαρχίας κτλ κτλ στην Γη, και συγκεκριμένα στην Ελλάδα. Έρχεται στη γη, τα μόνα άτομα που μπορεί να συναναστραφεί είναι οι drag queens, γιατί είναι το πιο κοντινό στα freaks , της δικής της επιτέλεσης , όντας εξωγήινη και εντελώς διαφορετική από τους γήινους. Οπότε οι drag queens είναι πιο φιλικές προς αυτήν, γιατί καταλαβαίνουν το περιθώριό της. Η Space, επίσης, αισθάνεται πιο cool με αυτές για τον ίδιο λόγο και ξεκινάει, για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα να κάνει shows, αλλά και φυσικά για να εκφραστεί καλλιτεχνικά και πολιτικά. Είναι από τις λίγες δουλειές που μπορεί να κάνει όντας στο περιθώριο και όντας δαχτυλοδεικτούμενη από τους γήινους. Ταυτόχρονα, προσπαθεί για να ανατρέψει τα συστήματα καταπίεσης και να δείξει στον κόσμο πόσο cool ήταν στον πλανήτη της με τον κομμουνισμό.

Πώς ευελπιστεί να βοηθήσει η Space τον ελληνικό κουήρ κόσμο;

Η Space δεν το παίζει σωτήρας κανενός. Νιώθω πάντως ότι κάνει δουλίτσα ήδη μιλώντας θετικά για τον κομμουνισμό και χρησιμοποιώντας τα σύμβολα , όπως το αστέρι στο makeup, τα ρούχα ή άλλα πολιτικά σύμβολα όπως το ροζ τρίγωνο (το οποίο δεν κάνει πάντα), αλλά και μέσα από την πολιτική της χροιά και το πολιτικό της statement, όπως και στο τί θα επικοινωνήσει, σε τί θα κάνει lipsync. Επίσης, δεν είναι απαραίτητο το ότι να κάνεις πολιτική προπαγάνδα είναι κάτι μίζερο, μπορεί να είναι μια ευκαιρία για να συζητήσεις κάποια πράγματα όπως τα εργασιακά, όπως την ορατότητα των non-binary ατόμων μέσα και έξω από το drag. Αν θες να σου δώσω κάποια παραδείγματα ή να συζητήσουμε πάνω σε κάποιο συγκεκριμένο performance να το κάνουμε.

Φωτογραφία: Ευάγγελος Καλογιαντσίδης. Styling και editing: Space Manifesto, Ιούνιος 2018 )

Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για το performance που είχες κάνει πάνω στο GlamSlam 3, όπου παρουσίασες το μανιφέστο, που καλεί όλες τις dragqueens να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Θα ήθελες να πεις περισσότερα;

Καταρχάς, να σου πω πως έγινε πολύ συνειδητά αυτή η επιλογή έγκλισης, δίνοντας έμφαση στις drag queens μέσα από το κείμενο, (γιατί είναι περισσότερες στην Ελλάδα, σε σχέση με drag kings τη συγκεκριμένη στιγμή ). Παρόλα αυτά είναι ένα μανιφέστο το οποίο καλεί drag performers. Όταν ξεκίνησα να κάνω drag, ουσιαστικά αντιμετώπισα μία κατάσταση που υπήρχε και στις περισσότερες δουλειές που έχω κάνει μέχρι στιγμής, και κυρίως στα καλλιτεχνικά μονοπάτια. Έχω δουλέψει ως βοηθός σε διάφορα projects χωρίς πληρωμή, με την επίγνωσή μου. Και στο drag, μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχα εργαστεί χωρίς πληρωμή, ούτως ώστε να αποκτήσω ορατότητα και κάπως σιγά-σιγά να αρχίσω να χτίζω και μια καριέρα, με σκοπό κάποια στιγμή να αρχίσω να πληρώνομαι. Αυτό το έκανα συνειδητά μέχρι τότε. Κανείς δεν μου υποσχέθηκε χρήματα που δεν μου έδωσε, και με όλους όσους συνεργάστηκα μέχρι τότε είχαμε μια ξεκάθαρη και ειλικρινή συνεννόηση πάνω σε αυτό. Για αυτό και δεν κατηγορώ κανέν@ προσωπικά.
Δε σημαίνει πως δεν καταλαβαίνω ότι, πολιτικά, αυτή είναι μια ακόμη έκφανση του συστήματος, (και δη της σημερινής οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα) όπου μπάζει. Οπότε, αποφάσισα να κάνω αυτό το performance, για να μπορέσουμε να συσπειρωθούμε γυρω απο ένα σωματείο με στόχο να καταφέρουμε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα εργασιακά μας δικαιώματα, όπως το να πληρωνόμαστε, να έχουμε ένα μινιμουμ απολαβών και να είμαστε ασφαλισμένες. Για μένα είναι πάρα πολύ στενάχωρο το να κάνεις όλη αυτή την ετοιμασία, τις πρόβες, κτλ για να κάνεις σόου και να μην έχεις οικονομική απολαβή από αυτό, αν και σιγουρα παίρνεις ταυτόχρονα άλλα τόσα πράγματα.

Έχεις νιώσει ποτέ στοχοποιημένη;

Ναι, και εντός και εκτός κοινότητας. Άλλες φορές έχω στοχοποιηθεί επειδή είμαι drag performer, από δεξιούς και φασίστες, άλλες φορές έχω στοχοποιηθεί από άτομα της κοινόητητας επειδή είμαι αριστερή, άλλες φορές έχω στοχοποιηθεί από τους κομμουνιστές επειδή είμαι queer. Αλλά, μέσα από αυτά τα περιστατικά βρίσκεις και τους ανθρώπους που σε ενώνουν περισσότερα και προσωπικά και πολιτικά. Οπότε κάθε εμπόδιο για καλό.

Ποιες είναι οι προσδοκίες σου για το μέλλον της Space;

Θα ήθελα πάρα πολύ να το επικοινωνήσει ακόμα καλύτερα μέσα από τα performances. Θέλω πολύ να βγάλει έναν δίσκο όπου ουσιαστικά θα είναι με έναν τρόπο ιστορίες από την καθημερινότητα της Space στη Γη. Το σωματείο ίσως είναι ένας στόχος για την Space, αν γίνει θα είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο επίτευγμα για εκείνη.

Στιγμιότυπο από το performance μου στο «Τσιπουράκι για τη Zackie» στο Bequeer για την οικονομική ενίσχυση του #justice4zakzackie Φωτογραφία : Αλέξανδρος Κατσης, Editing: Space Manifesto, Οκτώβριος 2018
Collage της Space Manifesto
Backstage στιγμιότυπο από το Glam Slam 4 στο ASFA BBQ όπου συμμετείχα στο performance του κομματιού «We Are the Art» απόντα ΦΥΤΑ Φωτογραφία: Παρασκευή Δαμασκου, Editing: Space Manifesto , Σεπτέμβριος 2018. )

Στιγμιότυπο από το performance μου με την Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου «Καλή Επιτυχία, Μακεδονία» στο ASFA BBQ: The Garden of Dystopian Pleasures. Φωτογραφία: Δημήτρης Γριτσας. Collage: Space Manifesto (Σεπτέμβριος 2018)
Στιγμιότυπο από το 1ο Drag For Kids σε οργάνωση της Let’s Be Unicorns και της Παρασκευής Δαμασκού σε συνεργασία με το Fluffy Library της Αντιγόνης Τσαγκαροπούλου στην Atopos CVC. Φωτογραφία: Νατάσσα Διαβαστή, Editing: Space Manifesto, Ιανουάριος 2019