Αλιεύσαμε από το facebook του Γιάννη Ανδρουλιδάκη
Δεν έχω την παραμικρή συμπάθεια για όσους αρνούνται το εμβόλιο. Στην πραγματικότητα μου προκαλούν μεγάλη απέχθεια, όπως ακριβώς κάθε αντίστοιχη αντικοινωνική ομάδα, η οποία απέναντι στη συλλογική ανάγκη οχυρώνεται πίσω από ατομικές λύσεις -παρεμπιπτόντως, και δεν θα κουραστώ να το λέω, όπως τους υπέδειξε από την αρχή να κάνουν η κυβέρνηση, προβάλλοντας το φιλελεύθερο αφήγημα της “ατομικής ευθύνης”, το οποίο ακολουθούν κατά γράμμα. Είναι άνθρωποι από τη σκοπιά του σοσιαλισμού βλαβεροί. Παράλληλα, καθώς αποκτούν χαρακτηριστικά ρεύματος και ιδεολογικοποιούν την αντικοινωνική τους στάση, καταφεύγουν ολοένα και συχνότερα σε επιχειρήματα βγαλμένα από τα όνειρα των ναζί: πριν λίγο, σε μια ευγενέστατη ανάρτηση μιας κοπέλας, κάποιος έγραψε ότι δεν δέχεται να του παραβιάζουν δικαιώματα (sic) για “μόλις 5 εκατομμύρια νεκρούς”. Κατά λέξη.
Υπό αυτή την έννοια, δεν έχω καμία όρεξη να υπερασπιστώ το παραμικρό δικαίωμα στον μη-εμβολιασμό, γιατί αυτό θα σήμαινε αλληλεγγύη στην απουσία αλληλεγγύης, δηλαδή θα ήταν τελικά μια αντι-αλληλέγγυα στάση.
Ωστόσο, το θυμικό μου, το οποίο βρίσκω σωστό και δίκαιο, δεν μπορεί να είναι οδηγός για την άσκηση πολιτικής στον πληθυσμό. Η κυβέρνηση σήμερα παρουσίασε μια σειρά μέτρων τα οποία επιχειρώντας να πικάρουν ή να κάνουν καψόνια στους ανεμβολίαστους, στην καλύτερη περίπτωση καταγράφονται στην κατηγορία άρτσι μπούρτσι και λουλά και στη χειρότερη αποτελούν απειλή για όλο το κοινωνικό σύνολο.
Το να δυσκολεύεις οικονομικά τα τεστ στους ανεμβολίαστους, εκτός από το να ικανοποιεί ενδεχόμενες αδηφάγες διαθέσεις κομματιών της μάζας που διψά για τιμωρίες και διαπομπεύσεις, είναι ένα μέτρο που βοηθά την κυκλοφορία και όχι τον περιορισμό του ιού στην κοινότητα. Ο στόχος μιας πολιτικής προστασίας της υγείας είναι να περιοριστεί η διάδοση, όχι να πληρώνουν όσοι διαδίδουν τον ιό.
Η εντελώς γελοία κυβέρνηση του εθνικού παραθεριστή, για ακόμη μια φορά επιχειρεί απλά να ορίσει έναν βολικό αντίπαλο για να εξηγήσει την αποτυχία της. Το κάνει όχι μόνο αδιαφορώντας, αλλά σε πείσμα της δημόσιας υγείας, η οποία απαιτεί καθολικό εμβολιασμό, ελεύθερη πρόσβαση στα τεστ και μαζικούς ελέγχους. Φυσικά απαιτεί και ενίσχυση της δημόσιας και πρωτοβάθμιας υγείας, αλλά αυτό μάλλον δεν έχει νόημα να το συζητάμε με την ΝΔ.
Στην πολιτική της ατομικής ευθύνης και της τρικυμίας στο κρανίο, κυβέρνηση και αντιεμβολιαστές (όπως είναι η νέα ονομασία των εξ αρχής αρνητών του ιού) είναι σήμερα πιο μαζί από ποτέ. Ο ένας έχει βαθιά ανάγκη τον άλλον για να παριστάνει ότι έχει λόγο για τη στάση του.
Η υποστήριξη του καθολικού εμβολιασμού, κάθε μέρα που περνάει, προϋποθέτει όλο και περισσότερο την αντίθεση στην κυβέρνηση που τον επικαλείται ως πλαστική σημαία για να συνεχίσει να μετατρέπει την αντιμετώπιση του ιού από κοινωνικό σε ατομικό ζήτημα.
