Πηγή: Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων

«Αγαπητοί φίλοι, επιστρέφοντας σήμερα μαζί με τον Κυριάκο από τις Σκουριές, μετά την προβολή του ussak στο κάμπινγκ που οργανώνεται απ’ όσους αντιστέκονται στη εξόρυξη του χρυσού στη Χαλκιδική, ακούσαμε στις ειδήσεις του ραδιοφώνου ότι για φέτος (2018) οι πόροι του πλανήτη, νερό. τροφή, ενέργεια κ.λπ. που διατίθενται ετησίως προς κατανάλωση, για το 2018 έχουν ήδη καταναλωθεί μέχρι το τέλος του Ιουλίου! Δηλαδή πέντε μήνες νωρίτερα, δηλαδή αυτή τη στιγμή ζούμε επί πιστώσει!

Η πληροφορία είναι τρομακτική. Όπως τρομακτικό είναι να βλέπει κανείς με τα ίδια του τα μάτια τα ορυχεία εξόρυξης στις Σκουριές και την εργοστασιακή εγκατάσταση της ELDORADO. Ένας φίλος μας προειδοποίησε ότι, όταν δει κάποιος με τα μάτια του την εγκατάσταση της εξόρυξης πρέπει να μείνει σιωπηλός τουλάχιστον για ένα μήνα για να διαχειριστεί το πένθος και το θυμό του. Και έχει δίκιο. Παρ’ όλα αυτά εγώ τολμώ να μοιραστώ μαζί σας τις απλοϊκές μου σκέψεις:

 

Μπροστά σ’ αυτό το θέαμα κανείς επιστήμονας, κανείς πανεπιστημιακός, κανείς πολιτικός δε μπορεί να βγάλει κιχ, να επιστρατεύσει δηλαδή επιχειρήματα ότι π.χ. αυτό είναι κάτι θετικό, κάτι που δημιουργεί θέσεις εργασίας, ότι αυτό είναι επένδυση και «ανάπτυξη» ή και » δίκαιη ανάπτυξη». Το θέαμα της εξόρυξης είναι ο θάνατος. Και όλη αυτή η επένδυση για να φτιάχνονται χρυσά μανικετόκουμπα και χρυσά κολιέ. Δηλαδή όχι γεωργία πλέον, όχι κτηνοτροφία, όχι μελισσοκομία, όχι αλιεία, όχι νερό, όχι ζωή, αλλά μανικετόκουμπα και ρύποι και μόλυνση και καταστροφή. Οι απελπισμένοι άνθρωποι που εξακολουθούν να αντιστέκονται είναι απλώς αξιοθαύμαστοι. Αλλά μόνοι τους τι μπορούν να κάνουν; Πως να τα βάλλουν με το θηρίο; Κι αν όλη η χώρα, αυτό το ευλογημένο περιβόλι, γίνει – όπως ήδη φαίνεται – ένα απέραντο εργοτάξιο με εξορύξεις, αγωγούς, ουρανοξύστες και καζίνα, μια υπέρτατη ασέλγεια δηλαδή, ποιός θα σταθεί απέναντι σ’ όλα αυτά;

Το θέμα είναι βαθειά υπαρξιακό πριν από πολιτικό, οικολογικό, η «παγκόσμια σκακιέρα», οι «διεθνείς παίχτες» κ.λπ. Είναι το τι ζωή θέλουμε να ζήσουμε εμείς και οι επόμενοι. Μέσα στις λίγες δεκαετίες που αναλογούν στον καθένα μας. «

Κάτια Γέρου, Ιούλιος 2018

Η ταινία «USSAK» του Κυριάκου Κατζουράκη

Με φόντο μια χώρα διαλυμένη και φοβισμένη κάπου στο κοντινό μέλλον, παρακολουθούμε τις ζωές και τις ιστορίες μιας σειράς ετερόκλητων ανθρώπων: Μιας πρώην περφόρμερ του δρόμου που δουλεύει στην γκαρνταρόμπα ενός σκυλάδικου, ενός οκτάχρονου κοριτσιού που περιφέρεται στους επικίνδυνους δρόμους, μιας ομάδας περιθωριακών που προσπαθούν να αντισταθούν, ενός ντραγκ/σόουμαν που απαγγέλλει Καρούζο, ενός θρυλικού πιανίστα, του αρχηγού μιας ακαθόριστης σκοτεινής εξουσίας, αγροτών που προσπαθούν να προστατέψουν τα χωράφια τους από τους μεταλλαγμένους σπόρους, αλλά και μελών μιας ιδιότυπης λέσχης που ανησυχούν «μην ξυπνήσουν αναρχικά αντανακλαστικά» υποστηρίζοντας την ίδια ώρα πως «Κανείς δεν σηκώνει κεφάλι γιατί δεν έχει»!

 

Λαθρέμποροι και αρχαιοκάπηλοι, κλεφτρόνια, περιθωριακοί και φτωχοδιάβολοι, «ένα μάτσο σαλεμένοι» που επιμένουν να μην «πεθάνουν από μαρασμό», ήρωες και αντιήρωες, άλλοι κλεισμένοι στον μικρόκοσμό τους κι άλλοι εγκλωβισμένοι σ’ έναν άκρατο εγωισμό, αρχίζουν να αλλάζουν, όταν οι συγκρούσεις πυκνώνουν και γίνονται αφόρητες. Η αφύπνιση για τον καθένα ξεχωριστά γίνεται ντόμινο.

Η ταινία εξερευνά την έννοια της κοινότητας και το νόημα της ουτοπίας. Μιας ουτοπίας όμως καθόλου ρομαντικής, καθώς, όπως ακούγεται στο φινάλε: «ο ουτοπιστής είναι σκληρός σαν ατσάλι. Ο απόλυτος υλιστής. Ο ουτοπιστής δίνει φωνή σε αυτούς που δεν έχουν».

Ταυτότητα

Σκηνοθεσία: Κυριάκος Κατζουράκης
Σενάριο: Κυριάκος Κατζουράκης, Κάτια Γέρου
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Φώτου
Σκηνικά: Νίκος Πολίτης
Κοστούμια: Κατερίνα Παπαγεωργίου
Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος
Διεύθυνση Παραγωγής: Γιώργος Ζέρβας
Παραγωγός: Γιάννης Σωτηρόπουλος

Πρωταγωνιστούν: Κάτια Γέρου, Γιάννης Τσορτέκης, Θεοδώρα Τζήμου, Νίκος Νίκας, Δημήτρης Πουλικάκος, Δημήτρης Πολύτιμος, Adrian Frieling, Θάνος Αλεξίου, Καμίλο Μπετανκόρ, Παύλος Ιορδανόπουλος και η μικρή Νέλλυ Θεοφιλοπούλου.

Πηγή: ert.gr