Πηγή: Κατιούσα
Οι στιγμές είναι κρίσιμες και απαιτούν ψυχραιμία. Η ψυχραιμία απαιτεί όμως να μην ακούς και να μη βλέπεις επί τω έργω τον κυβερνητικό λόχο που πάει να βγει λάδι και από πάνω.
Είναι κάτι παραπάνω από πρόκληση να βλέπεις τον Καμμένο να λέει με στόμφο στους χαροκαμένους κατοίκους στο Μάτι πως βασικά αυτοί φταίνε για το κακό που τους βρήκε, να ρωτάει αν είχαν άδεια για τα σπίτια τους και να τους κάνει να κλάψουν ξανά από οργή, αδικία και πόνο.
Ξεπερνά τα όρια της πρόκλησης να στήνει η κυβέρνηση μια συνέντευξη τύπου με τους αρμόδιους υπουργούς να δηλώνουν περήφανοι, να μην κάνουν καμία αυτοκριτική, να τα βρίσκουν όλα καλώς καμωμένα και να μαλώνουν με τους δημοσιογράφους που τους έκαναν κριτική.
Αντέγραψαν τη συνταγή του Καραμανλή από την Ηλεία με τις αποζημιώσεις αλλά ξέχασαν το “σεμνά και ταπεινά” για τα μάτια του κόσμου έστω.
Είναι κάτι παραπάνω από πρόκληση να λέει ο Τόσκας πως δε θα παραιτηθεί γιατί το Μάτι είναι ένα τεράστιο αυθαίρετο, να λέει μόνος του πως υπέβαλε παραίτηση για λόγους συνείδησης αλλά δεν έγινε δεκτή και να δηλώνει πως δεν είδε κανένα σοβαρό επιχειρησιακό λάθος -μα τότε γιατί παραιτήθηκε;
Είναι προκλητικό να βάζουν τα Συριζοτρόλ να διαδίδουν ψεύδη για τη δήθεν νομιμοποίηση πυροσβεστών που έφερε στη Βουλή ο Σύριζα αλλά δεν την ψήφισαν οι υπόλοιποι. Ή να λένε πως δεν πρόκειται για πρωτοφανή καταστροφή γιατί κι πι πυρκαγιές του 07 είχαν επίσης δεκάδες θύματα.
Είναι εξωφρενικά προκλητικό να στοχοποιούν τα αυθαίρετα που οι ίδιοι νομιμοποιούσαν -και πανηγύριζαν για αυτό- και τις ακραίες συνθήκες για να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες.
Αντί να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, αντί να λουφάξουν και να κάνουν κάτι για να εξιλεωθούν, βγαίνουν επιθετικά και με αλαζονεία. Και το ερώτημα είναι πότε θα αντιδράσει ο κόσμος και θα τους πάρει με τις ντομάτες, αφού αυτοί είναι ανερυθρίαστοι από κάθε άποψη…
