Πηγή: Katiousa

Δεν ξέρουμε αν είναι πολύ συνηθισμένο σε άλλες χώρες εν ενεργεία υπουργοί να να ανοίγουν διάλογο με ακκάου σατιρικών εκπομπών στα σόσιαλ, ωστόσο όταν έχει υπουργό ανάπτυξης με βασική εξειδίκευση τα τηλεπαράθυρα και το τουίτερ, τέτοια φαινόμενα είναι έως και αναμενόμενα. Με δεδομένο μάλιστα ότι οι βλάσφημοι της Ελληνοφρένειας, δε σεβάστηκαν το ελληνοχριστιανικό υπερθέαμα που απολαύσαμε χθες στην πρόσοψη της βουλής με αφορμή την ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων, σχολιάζοντας παράλληλα και τη στρατηγική της κυβέρνησης ενάντια στον κορονοϊό, που και συμβολικά πλέον συνοψίζεται στο “ο θεός να βάλει το χέρι του”.

Ο Άδωνις, σε ευγενή άμιλλα προς τα τρολ του Μαξίμου – που αν πιστέψουμε τις κακές γλώσσες, ενδέχεται να σχετίζονται σε μία τουλάχιστον περίπτωση άμεσα με λογαριασμό έτερου βουλευτή της ΝΔ – κυριολεκτικά τσάκισε κόκκαλα αριστερής ιδεολογικής ηγεμονίας, με επίκληση στο all-time classic τελευταίο καταφύγιο του δαπίτη, δηλαδή τον Ιωσήφ Στάλιν. Προκαλώντας βέβαια την αντίστοιχη απάντηση της Ελληνοφρένειας, που προσπάθησε να ξαναφέρει τη μπάλα στο γήπεδο, καλώντας τον υπουργό να απολογηθεί για τον τραγικό απολογισμό των θυμάτων της πανδημίας στη χώρα μας. Κάτι στο οποίο ο Γεωργιάδης είχε να αντιτείνει μόνο την κασέτα για “μικρότερη αναλογία νεκρών ανά εκατομμύριο μεταξύ σχεδόν όλων των χωρών της”, προβάλλοντας δηλαδή την ακόμα πιο παταγώδη αποτυχία άλλων καπιταλιστικών χωρών, ως ένδειξη “επιτυχίας” της κυβερνητικής διαχείρισης. Και βέβαια δεν μπορούσε να λείπει κι ο αχυράνθρωπος πως “αν εμείς έχουμε ευθύνες οι άλλοι μάλλον θα έπρεπε να εκτελεστούν για σας”, προς τέρψην του ακροδεξιού οπαδικού ακροατηρίου, το οποίο είναι προφανές εδώ και καιρό πως είναι το μόνο στο οποίο απευθύνεται η κυβέρνηση και τα στελέχη της.

Εκ πρώτης όψεως, θα έλεγε κανείς πως δεν είναι περίεργο τα πράγματα να πηγαίνουν κατά διαόλου στην πανδημία και γενικότερα στη χώρα, όταν οι υπουργοί αναλώνονται σε πολεμικές με σατιρικούς λογαριασμούς στο τουίτερ, αυτό όμως θα ήταν με επιφανειακή ανάγνωση. Η κυβέρνηση είναι κάτι παραπάνω από αποτελεσματική για τα συμφέροντα που έχει ταχθεί να εξυπηρετήσει, τα συμφέροντα της τάξης της. Κι όπως έχουμε πει πολλές φορές, ο Άδωνις Γεωργιάδης και οι όμοιοί του δεν είναι απλά γραφικοί, αλλά διαμορφωτές πολιτικής άποψης και εν προκειμένω και συγκεκριμένων πολιτικών που επηρεάζουν τις ζωές μας και καμιά προπαγανδιστική τους κίνηση δε γίνεται τυχαία, λόγω ιδεολογικών “εμμονών”. Ακόμα και οι πιο “ασόβαρες” πτυχές της προπαγάνδας τους, την οποία εξάλλου μπορούν να αναπαράγουν πολλαπλασιαστικά μέσα από πολύ ισχυρότερους επικοινωνιακούς διαύλους, δεν αποκλείεται τελικά να είναι οι πιο επικίνδυνες και γι’ αυτό δεν μπορούν να μένουν αναπάντητες.