Τι μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί στον εξτρεμισμό; Φταίει η κοινωνία; Φταίει το σχολείο ή η οικογένεια; Μπορεί ένας έφηβος να βρει τις απαντήσεις που αναζητά στη Βίβλο; Ζούμε σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών; Η θεατρική παράσταση «Μάρτυρας» του Μάριους φον Μάγιενμπουργκ, υπό τη σκηνοθεσία του Βαγγέλη Λάσκαρη, και η θεατρική ομάδα PROVA T.O. θέτουν με άμεσο τρόπο ερωτήματα που δεν τολμά να θέσει σε πρώτο πλάνο η ελληνική κοινωνία. Επηρεασμένος από την 11η Σεπτεμβρίου, ο συγγραφέας παρουσιάζει από τη δική του σκοπιά το στοιχείο της τρομοκρατίας και τις διάφορες εκφάνσεις του. Κρύβονται οι τρομοκράτες μονάχα στην Ανατολή; Θέτει με ξεκάθαρο τρόπο το ερώτημα: «Εσύ που θα έφτανες για αυτά που πιστεύεις;».
Συνέντευξη στους Ορέστη Βέλμαχο και Αλεξάνδρα Τάνκα για το ThePressProject
Πόσο δύσκολος είναι ο διαχωρισμός ανάμεσα στην θρησκεία και τον φανατισμό και πόσο εύκολα η απομόνωση ενός μαθητή μπορεί να τον στρέψει κατά του κοινωνικού περίγυρου του; Πόσο εύκολο είναι να αποκτήσει «δύναμη» ένας μαθητής μέσα από θρησκευτικά τσιτάτα; Στοιχεία του αξιακού κώδικα της σύγχρονης μαθητικής κοινότητας.
Το ΤΡΡ συνομίλησε με πρωταγωνιστές της παράστασης «Ο Μάρτυρας». Οι Βαγγέλης Λάσκαρης, Βασιλική Δρακοπούλου, Δημήτρης Μαγκλάρας και Λωρίνα Χατζημανώλη έδωσαν τη δική τους οπτική σχετικά με την παιδεία και τη συμπεριφορά των μαθητών, σε μια κοινωνία που φαίνεται ανήμπορη να μεταδώσει το κλίμα κατανόησης και αλληλεγγύης.
Πείτε μας δύο λόγια σχετικά με την υπόθεση της παράστασης
Βαγγέλης Λάσκαρης: Η παράσταση μας είναι ο Μάρτυρας του Μάριους φον Μάγιενμπουργκ. Εμείς πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το άρθρο και να πούμε «ο μάρτυρας» αλλά ο τίτλος του έργου στα γερμανικά είναι «Μärtyrer» και δεν έχει άρθρο επίτηδες, γιατί στη γερμανική γλώσσα μπορείς να κάνεις αυτή την αμφισημία αν δεν χρησιμοποιείς άρθρο και να θεωρηθεί είτε πληθυντικός είτε ενικός. Άρα δεν ξέρουμε αν μιλάμε για τον μάρτυρα ή για τους μάρτυρες. Η υπόθεση τώρα, το έργο μας μιλάει για τον Mπέντζαμιν, o όποιος προσκολλάται στην Βίβλο και αρχίζει να τη διαβάζει κατά γράμμα, με τρόπο που αρχίζει να γίνεται επικίνδυνος, φανατίζεται και αρχίζει να δημιουργεί ρήγματα σε θεσμούς, όπως είναι η οικογένεια, το σχολείο, ο κοινωνικός του περίγυρος, οι συμμαθητές και οι φίλοι του.
Τι ενέπνευσε τον συγγραφέα;
Βαγγέλης: Το κίνητρο του συγγραφέα για το έργο ήταν η 11η Σεπτεμβρίου και μάλλον είναι περισσότερο το ότι η Γερμανία που είναι αυτή τη στιγμή μια ηγέτιδα χώρα από την 11η Σεπτεμβρίου και μετά άρχισε να έχει ένα πρόβλημα και αυτό ήταν οι τρομοκρατικές επιθέσεις από τους Τζιχαντιστές. Η Σαουμπίνε και ο συγγραφέας προτίμησαν αντί να μιλήσουν στο έργο για τους ισλαμιστές και την Τζιχαντ, να μιλήσουν για έναν φανατικό χριστιανό, γιατί το πρόβλημα δεν είναι ο μουσουλμάνος και η θρησκεία του, είναι ο τρόπος που η κάθε θρησκεία προσπαθεί να επιβληθεί. Ή μάλλον ο τρόπος που προσπαθούν κάποιοι να μας επιβάλλουν τις ιδέες τους.
Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που αναδείξατε τώρα το έργο;
Βαγγέλης: Το έργο θέτει κάποιους προβληματισμούς με πολύ ωραίο τρόπο κυρίως για το θρησκευτικό φανατισμό και την ανοχή μας στη διαφορετικότητα. Βάζει συνεχώς σε συγκρούσεις πράγματα και πιστεύω. Λέω «πιστεύω» γιατί και το βασικό ερώτημα, το οποίο τίθεται μέσα από το έργο, είναι το μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος για αυτά που πιστεύει. Άρα συνεχώς βλέπουμε ανθρώπους να συγκρούονται με μία διαλεκτική έννοια αλλά αυτό που είναι καινούργιο σήμερα είναι ότι ουσιαστικά δεν μπορούμε να συνθέσουμε. Δηλαδή ερχόμαστε σε συνεχόμενες συγκρούσεις, πολύ ισχυρές συγκρούσεις, οι οποίες καταστρέφουν σχέσεις ανθρώπους και εμάς τους ίδιους.
Διαβάστε τη συνέχεια των συντελεστών της παράστασης στο ThePressProject
