Πριν από πολλά χρόνια, μπορεί να είναι και 25 τώρα, ο Σμαραγδής, προτού περιλάβει τον Καζαντζάκη, η. Η ταινία είχα διαφημιστεί κατά τα ειωθότα ως αριστούργημα, μια ποιητική κινηματογραφική ματιά στον ποιητή της Αλεξάνδρειας ξερωγώ.
Πήγα να τη δω, νεαρός ακόμα, στις πρώτες μου απόπειρες να χτίσω προφίλ καλλιεργημένου αγοριού. Κινηματογραφικά η ταινία ήταν μια μαλακία, όπως κάθε τι του Σμαραγδή, αλλά εμένα με απασχόλησε κάτι άλλο. Τον Καβάφη τον έκαναν στην ταινία τρεις ηθοποιοί. Ένας για την εφηβική του ηλικία, που δεν τον θυμάμαι ποιος ήταν, ο Δημήτρης Καταλειφός ως ώριμο άνδρα και ο μακαρίτης ο Διαμαντόπουλος ως ηλικιωμένος. Από αυτούς τους ηθοποιούς, σε όλη την ταινία, κανείς δεν έλεγε ούτε λέξη. Περνούσαν τα χρόνια, μεγάλωνε ο ποιητής, τίποτα, μούγκα. Κάποια στιγμή, δείχνει ένα θλιβερό ερωτικό end of story η ταινία, χωρίζει ο ποιητής, τον αποχαιρετά ο εραστής του, λέει, λέει, λέει, κι εγώ που σ’ αγάπησα κι εσύ που με πρόδωσες, σπαραγμός, του πούστη λέω κι εγώ, κάτι θα απαντήσει τώρα, τίποτα. Κούνησε ο ποιητής το κεφάλι του με νόημα και αλλάξαμε πλάνο.
Κάπου στη μέση της ταινίας, θα το ομολογήσω κόλλησα. Είπα στον εαυτό μου «μαλάκα, είσαι τελείως νουμπίδι. Κάνεις τον διαβασμένο και τόσα χρόνια δεν είχες ιδέα ότι ο Καβάφης ήταν κωφάλαλος και άκουγε τις λέξεις μόνο με την καρδιά του, άσχετε, βλάκα, παπαγάλε» -δεν είχε και κινητά με wikipedia τότε, να το τσεκάρω επί τόπου.
Τέλος πάντων, περνούσαν τα χρόνια, γέρασε ο ποιητής και κόντευε να πεθάνει, είχε αρρωστήσει βαριά, καθόταν ο Διαμαντόπουλος στο κρεβάτι αμίλητος και τον εξέταζε ο γιατρός. Του βάζει κάτι στηθοσκόπια εκεί, κάτι θερμόμετρα, λέξη ο Διαμαντόπουλος. Βγαίνει ο γιατρός από το δωμάτιο, τον πλησιάζει μια γυναίκα, «πώς είναι γιατρέ μου;», του λέει. «Δυστυχώς», απαντάει ο γιατρός, να μα την Παναγία σας λέω τώρα, «σε αυτές τις τελευταίες του ώρες, έχασε και τη μιλιά του». «Αχ γιατρέ μου», απάντησε η γυναίκα, «τι κρίμα. Μιλούσε τόσο όμορφα».
Χάζευα τη Μενδώνη χθες το πρωί, στη συνέντευξη Τύπου, και σκέφτομαι ότι έναν τέτοιο πολιτισμό χρειαζόμαστε, σαν τον «Καβάφη» του Σμαραγδή. Να μη λένε οι καλλιτέχνες κουβέντα, να παίρνουμε τα λεφτά από την επιδότηση και στο τέλος να ψηφίζουμε όλοι Νέα Δημοκρατία μουγκοί.
Αλιεύσαμε από το facebook του Γιάννη Ανδρουλιδάκη
