Η Ελλάδα ήταν μια άκρως θρησκευτική χώρα τον 21ο αιώνα. Ο λόγος της εκκλησίας είχε βαρύτητα σε γεωπολιτικά θέματα όπως το Μακεδονικό και σε επιστημονικά θέματα όπως η αστρονομία και οι πλανήτες. Στα μέσα του 21ου αιώνα απέκτησε βαρύτητα και στα οικονομικά θέματα. Εφόσον έκλεισε οριστικά το όποιο θέμα με την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και με τον χαρακτήρα δημόσιου υπαλλήλου που έχουν οι ιερείς, οι ηγέτες της ορθοδοξίας αποφάσισαν να λύσουν το πρόβλημα της οικονομίας της χώρας. Έτσι στην συγκυβέρνηση της Ελλάδας το 2045 ορίστηκε γνωστός Μητροπολίτης της χώρας. Μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες των προηγούμενων υπουργών, ο Μητροπολίτης οριοθέτησε το μόνο ρεαλιστικό σενάριο ανάστασης της οικονομίας. Η οικονομία έπρεπε να ακολουθήσει βήμα βήμα την ανάσταση του Χριστού.
Αρχικά ο υπουργός οικονομικών προϋπαντήθηκε από τους Έλληνες πιστούς με βάγια κατά την ανάληψη του υπουργείου. Αφού παρόπλισε το κτίριο με το ανθρώπινο δυναμικό της Μητρόπολης του, έπρεπε να ορίσει ποιος θα ήταν ο Ιούδας. Άφησε λοιπόν 30 ευρώ σε κέρματα στο κυλικείο του κτιρίου, και όποιος τα έβαζε πρώτος στην τσέπη θα αναλάμβανε αυτή την καθοριστική θέση. Μόλις βρέθηκε ο τυχερός, ανέλαβε το σύνολο της κρατικής περιουσίας. Και αυτός σαν ο καταλληλότερος την μοίρασε δίκαια. Λεφτά στα αρμόδια υπουργεία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2052. Λεφτά στο υπουργείο άμυνας για εξοπλιστικά και υποβρύχια. Λεφτά στις τράπεζες για εξόφληση χρεών και για χορήγηση δανείων σε κόμματα και επιχειρηματίες. Λεφτά στο υπουργείο υγείας για φάρμακα συγκεκριμένης εταιρίας. Παντού λεφτά και σε συγκεκριμένα πρόσωπα που ήξεραν να τα κοστολογούν έτσι ώστε τα περισσότερα να μπουν στην τσέπη τους. Αποτέλεσμα το χρέος της Ελλάδας να πάει στο 1 τρισεκατομμύριο ευρώ. Ο Ιούδας πρόδωσε λοιπόν την ελληνική οικονομία και οι Έλληνες διαπλεκόμενοι την σταύρωσαν.
Τώρα πλέον ήταν όλα στα χέρια του Μητροπολίτη-Υπουργού. Κάλεσε όλους τους πιστούς Έλληνες να προσευχηθούν στην πλατεία Συντάγματος για ένα θαύμα. Το συλλαλητήριο ήταν τετραπλάσιο από αυτά για την Μακεδονία γιατί πλέον σε αυτά πήγαιναν και οι αριστεροί θρησκευόμενοι. Και το θαύμα έγινε. Ο υπουργός υπέγραψε την εξαγορά του ελληνικού χρέους από την Εκκλησία. Το χρέος θα πληρωνόταν σταδιακά από την εκκλησιαστική περιουσία που ήταν πραγματικά αμύθητη. Ως αντάλλαγμα το πολίτευμα της χώρας άλλαξε σε Μητροπολιτική Βασιλεία, με τον Μητροπολίτη να αναλαμβάνει το τιμόνι της χώρας ως εντολοδόχος από την βασιλεία των ουρανών. Οι άπιστοι κομμουνιστές, ως άλλοι Θωμάδες, δεν πίστεψαν ότι η οικονομία αναστήθηκε. Όταν όμως ο Μητροπολίτης τους έδειξε τον Παρθενώνα να μετατρέπεται σε χριστιανικό καζίνο και τον Λευκό Πύργο σε ορθόδοξο 7άστερο ξενοδοχείο πίστεψαν και αυτοί. Η ελληνική οικονομία αναστήθηκε και έδειξε πως έπρεπε να ήταν δομημένα τα θρησκευτικά κράτη στον μεσαίωνα.
