Αλιεύσαμε από το facebook του Dimitris Tsirkas
Καλύτερο υποψήφιο από τον Αλέξη Γεωργούλη δεν θα μπορούσε να βρει ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο «Είσαι το ταίρι μου» ο Γεωργούλης ήταν γιος πλουσίων που απαρνήθηκε τα πλούτη των γονιών του και αντί να ζει στην πολυτελή έπαυλη της οικογένειας, έμενε σε μια καλύβα δίπλα της. Επιπλέον, αντί να διευθύνει την οικογενειακή βιομηχανία, δούλευε ως χειρώνακτας εργάτης στο εργοστάσιο. Εκεί μύησε και άλλους εργάτες στον μαρξισμό λενινισμό, αξιοποιώντας βιβλία όπως ο Αριστερισμός του Λένιν που δωρίζει σήμερα η Αυγή.
Ήταν επίσης, εναλλακτικός και όχι κάποιος κουλτουριάρης δήθεν. Καβαλούσε τη μηχανή του και γυρνούσε σε διάφορα κακόφημα στέκια στα Εξάρχεια, στα οποία κανένας αστός που σέβεται τον εαυτό του δεν θα πατούσε. Και φυσικά, ανταγωνιζόταν σφόδρα τα αδέρφια του που ενσάρκωναν την αστική τάξη και έκαναν τη μεγάλη ζωή, όπως το προλεταριάτο ανταγωνίζεται το κεφάλαιο. Στο τέλος το έσκασε με μια άλλη προλετάρια, την ομογενή μοδίστρα από την Αυστραλία η οποία σάρκαζε τα κυρίαρχα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς, δίνοντας από κοινού μια γερή γροθιά στον σεξισμό και την πατριαρχία.
