Αλιεύσαμε από το facebook του Δημήτρη Τσίρκα
Από τότε που ο Αρκάς υιοθέτησε απροκάλυπτα αντικυβερνητική γραμμή η σελίδα του ανεβάζει διαρκώς κείμενα, δικά του ή τρίτων, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτή του την επιλογή. Να εξηγήσουν δηλαδή, τους λόγους που τον έσπρωξαν να εγκαταλείψει την αυστηρή πολιτική ουδετερότητα η οποία χαρακτήριζε τη δουλειά του όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και να πάρει θέση στην τρέχουσα κομματική αντιπαράθεση. Σύμφωνα με τον Αρκά και τους υποστηρικτές του λοιπόν, οι λόγοι αυτής της στροφής είναι ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργό τον Τσίπρα, η ανηθικότητα, το ψέμα και η ανικανότητα έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα που τον ανάγκασαν να βγει και να τα στηλιτεύσει ανοικτά.
Ο καθένας, προφανώς, έχει δικαίωμα στην πολιτική τοποθέτηση και η σάτιρα μιας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού – της εξουσίας δηλαδή – είναι όχι μόνο θεμιτή αλλά και απαραίτητη. Όταν ωστόσο, κάποιος εμπλέκεται στην πολιτική αντιπαράθεση, πρέπει εύλογα, να αναμένει και την ανάλογη κριτική γι αυτά που λέει ή δεν λέει. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα με τον Αρκά, όχι στο ότι αποφάσισε να τοποθετηθεί αντικυβερνητικά, αλλά στο ότι δυσανασχετεί με την κριτική που του γίνεται γι αυτή του την επιλογή. Ανέμενε ότι θα εμπλακεί άμεσα στην κομματική αντιπαράθεση αλλά θα μείνει στο απυρόβλητο, όπως παλιότερα που εξέφραζε οικουμενικές αλήθειες. Και η πίτα ολόκληρη δηλαδή, και ο σκύλος χορτάτος!
Αυτό φυσικά, δεν θα μπορούσε να γίνει και κατά βάθος ο Αρκάς το αντιλαμβάνεται, εξ’ ου και η αγωνία του να δικαιολογήσει την πολιτική στροφή με συνεχή «επεξηγηματικά» και υποστηρικτικά κείμενα, τα οποία ωστόσο επιτυγχάνουν το αντίθετο από ό,τι θα ήθελε: δείχνουν την αδυναμία των επιχειρημάτων του και πολύ περισσότερο, αναδεικνύουν την ένοχη σιωπή του όλα τα προηγούμενα χρόνια που ακυρώνει κάθε προσπάθειά να εμφανιστεί ως ο αμερόληπτος κριτής μιας δήθεν πανθομολογούμενα, τραγικής κατάστασης με την παρούσα κυβέρνηση.
Γιατί ο Αρκάς δεν μπορεί να πείσει κανέναν άλλον, πλην των στενών οπαδών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ότι τα πράγματα σήμερα είναι πολύ χειρότερα από το 2010-14 όταν είχε καταρρεύσει το σύμπαν, εκατομμύρια κόσμος διαδήλωνε στους δρόμους και βίωνε την κρατική καταστολή, αλλά οι κυβερνώντες του κουνούσαν το δάχτυλο ότι ήταν ο μοναδικός υπεύθυνος για τη χρεοκοπία. Τότε ο Αρκάς όχι μόνο δεν θεώρησε ότι πρέπει να τοποθετηθεί πολιτικά αλλά είχε έμμεσα υιοθετήσει και ο ίδιος τη θέση ότι για την κρίση φταίμε όλοι, μια συγκεκαλυμένη εκδοχή του «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου.
Πολύ δε περισσότερο, ο Αρκάς δεν μπορεί να υπερβεί την κραυγαλέα αντίφαση να στηλιτεύει τον λαϊκισμό και τα ψεύδη μιας κυβέρνησης από τις σελίδες μιας ξεφτιλισμένης φυλλάδας του «Κομιστή» που είναι ταυτισμένη με τον ακροδεξιό εθνολαϊκισμό, με τα fake news, με την απροκάλυπτη υποστήριξη των ναζί και τον εκμαυλισμό του δημόσιου λόγου. Όλα όσα κατηγορεί την κυβέρνηση ο Αρκάς, τα κάνει εδώ και χρόνια, η εφημερίδα που τον φιλοξενεί, αλλά αυτό δεν μοιάζει να τον προβληματίζει. Και αν η κυβέρνηση είναι εξουσία, το ίδιο είναι και ο Τύπος.
Για να μην μακρηγορούμε, το να προσχωρήσει ο Αρκάς στο στρατόπεδο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, να υιοθετήσει τις απόψεις τους και την αισθητική του Πρώτου Θέματος, είναι δικαίωμα του. Δικαίωμα όμως, έχουν και όλοι οι άλλοι να του ασκούν κριτική ως αυτό που είναι πλέον και όχι ως αυτό που νομίζει ότι είναι ή ήταν κάποτε. Και η κριτική αυτή δεν τους κάνει ούτε τρολ του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε εχθρούς της ελευθερίας της έκφρασης.
