Πηγή: Σπασμένο Παράθυρο
Θλίψη προκάλεσε η είδηση του θανάτου του πολυβραβευμένου φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη, σε ηλικία 58 ετών.
Ο Γιάννης Μπεχράκης για 30 χρόνια εργάστηκε για το πρακτορείο Reuters, καλύπτοντας συνταρακτικά γεγονότα σε διάφορα μέρη του κόσμου. Από το Αφγανιστάν και την Τσετσενία, μέχρι το σεισμό στο Κασμίρ και την εξέγερση στην Αίγυπτο το 2011.
To 2000 μάλιστα, είχε βρεθεί στη Σιέρρα Λεόνε, όπου μαζί με άλλους ρεπόρτερ βρέθηκε σε ενέδρα ενόπλων. Δύο δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ ο Γιάννης Μπεχράκης και ένας Νοτιοαφρικανός συνάδελφός του τραυματίστηκαν.
Εμείς τον γνωρίσαμε καλύτερα τα τελευταία χρόνια μέσα από τις φωτογραφίες του για το προσφυγικό. Μάλιστα για αυτό το έργο του, μαζί με άλλους κέρδισε το 2016 το Βραβείο Πούλιτζερ.
Όπως ανέφερε τότε:
Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε. […] Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: “δεν γνώριζα”
Ο Γιάννης Μπεχράκης έφυγε μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Ανακοίνωση έβγαλε και η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας:
Το ΔΣ της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας
Με οδύνη πληροφορηθήκαμε πριν λίγη ώρα ότι έφυγε από κοντά μας ο αγαπημένος φίλος, συνάδελφος, δάσκαλος, ο πολυβραβευμένος φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης.
Τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσουν το μέγεθος της απώλειας για όλους εμάς που τον ζήσαμε από κοντά.
Πάντα παρών στο δρόμο, σε συρράξεις, στο προσφυγικό, πάντα εκεί όπου όλοι οι άλλοι φεύγουν και πάντα με την δικιά του μοναδική και ανεπανάληπτη ματιά. Εκφράζουμε την απέραντη θλίψη και τα θέρμα μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του. Φίλε Γιάννη καλό ταξίδι.
λίψη και συγκίνηση προκαλεί η είδηση για το θάνατο του Γιάννη Μπεχράκη, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, σε ηλικία 58 ετών, μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του Ελισάβετ και δύο παιδιά, τη Ρεβέκκα και το Δημήτρη.
Ο Γιάννης Μπεχράκης γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα, σπούδασε φωτογραφία στο Λονδίνο και από το 1988 εργαζόταν για το πρακτορείο ειδήσεων Reuters. Έκλεισε τρεις δεκαετίες σε αυτή τη θέση, καταγράφοντας με το φακό του συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα: τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, την Σομαλία, την Τσετσενία και τα Βαλκάνια ή ακόμα τον καταστροφικό σεισμό στο Κασμίρ και την “αραβική άνοιξη” στην Αίγυπτο το 2011.
Η δουλειά που τον καταξίωσε όμως ήταν η κάλυψη του δράματος των προσφύγων, που ξεριζώθηκαν μαζικά από τη Συρία, αναζητώντας καλύτερη τύχη δυτικά, σε κάποια άλλη ακτή της Μεσογείου. Τα συρματοπλέγματα, τα απεγνωσμένα βλέμματα, το δελφίνι που καλωσόριζε τους πρόσφυγες, τα καραβάνια της απελπισίας… Η ομάδα του τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για αυτήν τη συγκλονιστική δουλειά, αλλά ο ίδιος είχε ενοχές γιατί δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο, για να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Κατάφερε όμως να αφυπνίσει συνειδήσεις ή τουλάχιστον να μην αφήσει κανέναν να προβάλει το άλλοθι της άγνοιας…
