Αλιεύσαμε από το facebook του Dimitris Tsirkas
Την εποχή που όλη η υπόλοιπη Ευρώπη γιορτάζει την απελευθέρωσή της από τον ναζιστικό εφιάλτη, η Ελλάδα βιώνει τη σαδιστική επάνοδο των συνεργατών των ναζί στην εξουσία. Μια τραγωδία που εκδηλώνεται με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο στη σπαρακτική εικόνα των δακρυσμένων μαχητών του ΕΛΑΣ να παραδίδουν, σαν σήμερα πριν 74 χρόνια, τα όπλα τους στους δωσίλογους και τους ταγματασφαλίτες, με την Συμφωνία της Βάρκιζας.
Η τραυματική αυτή σκηνή αποτυπώνει ανάγλυφα την ήττα της Αριστεράς και των συμμάχων της, εκείνων δηλαδή, που αντιστάθηκαν στη ναζιστική θηριωδία και έσωσαν της τιμή της χώρας. Και ταυτόχρονα, σηματοδοτεί την ολική επαναφορά αυτών που ασέλγησαν πάνω στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Επαναφορά ακόμη πιο τραυματική αφού συντελείται με τη βοήθεια εκείνων που υποτίθεται ότι αντιμάχονταν τον ναζισμό.
Έκτοτε αυτή η εικόνα στοιχειώνει και θα συνεχίσει για πολύ ακόμη, να στοιχειώνει το συλλογικό πολιτικό ασυνείδητο της χώρας. Γιατί παραπέμπει σε μια ανοιχτή πληγή, στο ένοχο μυστικό της. Οι συνεργάτες των ναζί, τα κοινωνικά κατακάθια, οι χίτες, οι μαυραγορίτες, όλη αυτή η ανθρώπινη λάσπη έγινε η οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας. Ελίτ που ενδύθηκε μάλιστα, τον μανδύα της ελευθερίας και της δημοκρατίας απέναντι στον «κόκκινο ολοκληρωτισμό», προσθέτοντας και προσβολή στο τραύμα.
Καμία εθνική συμφιλίωση δεν πρόκειται να υπάρξει αν δεν αποκατασταθεί, έστω και συμβολικά, αυτή η ιστορική αδικία. Σε κάθε νέα έκρηξη του κοινωνικού ανταγωνισμού το απωθημένο θα επιστρέφει και η πολιτική αντιπαράθεση θα παίρνει αναπόδραστα την τελετουργική μορφή του παγωμένου εμφυλίου. Η παρουσία σήμερα, μιας ναζιστικής συμμορίας, της Χρυσής Αυγής, στη Βουλή και οι αταβιστικές αντικομμουνιστικές κραυγές ηγετικών στελεχών της Δεξιάς, παραμένουν αδιάψευστος μάρτυρας.
