Πηγή: Περιοδικό Επίκαιρα, τεύχος 395, 9/6/2018
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Σπουδαία στοιχεία κι ένα σκεπτικό επίσης που δείχνει βαθιά γνώση των δραματικών εξελίξεων που βύθισαν την Ελλάδα στη δίνη των Μνημονίων περιλαμβάνει η έκθεση αναιρέσεως την οποία άσκησε η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου – Βασιλοπούλου, εναντίον του βουλεύματος υπ. Αρ. 969/2017, του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, με το οποίο απαλλάχθηκαν των βαρύτατων κατηγοριών για ψευδή βεβαίωση κατά συναυτουργία σε βάρος του Δημοσίου, υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου, οι Ανδρέας Γεωργίου, Κωνσταντίνος Μολφέτας και Αθανασία Ξενάκη. Η έκθεση αναιρέσεως υπ. Αρ. 47/2017, που περιήλθε στη διάθεση των Επικαίρων από δικαστικές πηγές, έγινε τελικά δεκτή από το αρμόδιο ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου στις 14 Μαΐου 2018.
style=”display:block”
data-ad-client=”ca-pub-4405412761594943″
data-ad-slot=”1170329256″
data-ad-format=”auto”>
Στις τελευταίες σελίδες της εκθέσεως, αναφέρεται κατά λέξη από την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου – Βασιλοπούλου: «Το ανωτέρω βεβαιωθέν από τους ως άνω συγκατηγορούμενους δημοσιονομικό έλλειμμα, ως πραγματικό περιστατικό, ήταν ψευδές (το έντονο γράμμα προέρχεται από το πρωτότυπο κείμενο) αφού τεχνηέντως διογκώθηκε με:
α) Την αναταξινόμηση, για πρώτη φορά, από το θεσμικό τομέα των μη χρηματοδοτικών εταιρειών στο θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης δεκαεπτά Δημοσίων Επιχειρήσεων (Αττικό Μετρό, ΕΤΕΡΠΣ, ΕΑΣ, ΕΛΓΑ, ΕΡΤ, ΕΟΤ, ΕΘΕΛ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ, Ηλεκτρομηχανική Κύμης ΕΠΕ, ΚΕΕΛΠΝΟ, Κοινωνία της Πληροφορίας, Μονάδα Οργάνωσης Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων ΑΕ, ΟΠΒΚΕΠΕ, ΟΣΕ και ΤΡΑΜ ΑΕ), όπως οι εν λόγω τομείς προβλέπονται στον εν λόγω Κανονισμό (ΕΚ) 2223/1996 του Συμβουλίου της 25ης Ιουνίου 1996 “περί του ευρωπαϊκού συστήματος εθνικών και περιφερειακών λογαριασμών της Κοινότητας“ και στο εισαχθέν με αυτόν Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογαριασμών 1995 (ΕΣΟΛ 1995), χωρίς να πληρούνται οι τιθέμενες από το τελευταίο σχετικές προϋποθέσεις και δη:
1) Παρότι οι εν λόγω Δημόσιες Επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως μη εμπορικές μονάδες, ήτοι ως πωλούσες τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους σε τιμές κατώτερες του 50% του κόστους… χαρακτηρισμός που άλλοτε προϋπέθετε την προηγούμενη εκπόνηση από την ΕΛΣΤΑΤ σχετικών μελετών… Η αναταξινόμηση των δεκαεπτά προαναφερόμενων Δημοσίων Επιχειρήσεων στο θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης διόγκωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα του έτους 2009 κατά ποσοστό 0,74% επί του ΑΕΠ.
β) Την ένταξη στο θεσμικό τομέα της γενικής Κυβέρνησης, εκατοντάδων (περί τα πεντακόσια) νομικών προσώπων, τόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού δικαίου, χωρίς να ελεγχθεί η πλήρωση της προβλεπόμενης από τον ΕΣΟΛ 1995 προϋπόθεσης του ελέγχου τους από τη Γενική Κυβέρνηση…»
ΣτΕ εναντίον μαγειρεμάτων Γεωργίου
Σε άλλο σημείο της αίτησης αναιρέσεως της εισαγγελέως αναφέρεται ότι «σε σχέση με την κατηγορία των ΝΠΔΔ (ΝΠΙΔ και άλλες εταιρικές μορφές) επισημαίνεται ότι πολλές από αυτές τις εταιρείες έχουν προσφύγει στο ΣτΕ κατηγορώντας την ΕΛΣΤΑΤ ότι παράνομα ταξινομήθηκαν στη Γενική Κυβέρνηση. Έχει μάλιστα ήδη εκδοθεί από το ΣτΕ η υπ’ αρθμ. 2497/2013 απόφαση που έχει δεχτεί ότι λανθασμένα ταξινομήθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ το Μέγαρο Μουσικής στην γενική Κυβέρνηση»!!!
Συνεχίζοντας με τους τρόπους που χρησιμοποιήθηκαν για το φούσκωμα των δημοσιονομικών στοιχείων, αναφέρει η αίτηση:
«γ) Το συνυπολογισμό στο δημόσιο χρέος και συνεπώς εμμέσως και στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης της αγοραίας αξίας συμφωνιών ανταλλαγής εκτός αγοράς (off market swap), οι οποίες είχαν συναφθεί από το Δημόσιο κατά τα έτη 2001-2007, χωρίς ένας τέτοιος συνυπολογισμός να επιβάλλεται από τον ΕΣΟΛ 1995,
δ) Τη συμπερίληψη στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης των νοσοκομειακών δαπανών των ετών 2005 έως 2009, συνολικού ύψους, σύμφωνα με τα εκδοθέντα από τους νοσοκομειακούς προμηθευτές σχετικά τιμολόγια, 5.600.000.000 ευρώ, χωρίς ι) να αφαιρεθούν όπως έπρεπε από τις εν λόγω δαπάνες (βλ. παρ. 3.05 και 3.06 ΕΣΟΛ 1995) τα ποσά κατά τα οποία αυτές μειώνονταν λόγω προεξόφλησης των κατεχομένων από τους ανωτέρω προμηθευτές ομολόγων, αντιστοιχούσαν δε τα ως άνω ποσά σε ποσοστό 20-22% επί των νοσοκομειακών δαπανών του έτους 2008 και 30-32% επί των νοσοκομειακών δαπανών του έτους 2009 και ιι) να έχουν υποβληθεί στο σύνολό τους στο διενεργούμενο από το Ελεγκτικό Συνέδριο σχετικό έλεγχο και
ε) Της συμπερίληψης του swap της Goldman Sachs, το οποίο δεν έπρεπε να συμπεριληφθεί στις δαπάνες του τομέα της Γενικής Κυβέρνησης, ούτε στο έτος 2009, ούτε και σε προηγούμενα έτη, όπως αναλυτικά αναφέρεται στην υπ’ αριθμ. 1331/2016 απόφαση του Α.Π.
Αυτό το ψευδώς βεβαιωθέν από τους ως άνω συγκατηγορούμενους δημοσιονομικό έλλειμμα για το έτος 2009 μπορούσε να έχει έννομες συνέπειες (η υπογράμμιση και το έντονο γράμμα προέρχονται από το πρωτότυπο κείμενο) καθόσον: 1) Έλαβε χώρα στο πλαίσιο της θεσπιζόμενης από τον Κανονισμό (ΕΚ) 479/2009 Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος… 2) Μπορούσε να επηρεάσει την πρόσβαση της χώρας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου και τα επιτόκια δανεισμού της κατά την έκδοση από αυτή έντοκων γραμματίων και 3) Οδήγησε αιτιωδώς στη σύναψη ενός νέου Μνημονίου για την Ελλάδα και τη λήψη των προβλεφθέντων από εκείνο μέτρων (βλ. ν. 4046/2012, γνωστό και ως “Μνημόνιο ΙΙ”)».
Κατ’ επανάληψη στην αίτηση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ξένης Δημητρίου – Βασιλοπούλου για την αναίρεση του αθωωτικού βουλεύματος 969/2017 παρατίθεται και ο «λογαριασμός» που μας άφησαν τα φουσκωμένα δημοσιονομικά στοιχεία. Με την ανάλυση του λογαριασμού να παρατίθεται στον συνημμένο πίνακα, η μαγειρική στην ΕΛΣΤΑΤ μας στοίχισε 210 δισ. ευρώ!!!
style=”display:block”
data-ad-client=”ca-pub-4405412761594943″
data-ad-slot=”1170329256″
data-ad-format=”auto”>
Αυθαίρετα συμπεράσματα!
Ασυνήθιστο ωστόσο ενδιαφέρον έχει και η αμφισβήτηση από την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου του σκεπτικού που συνόδευσε το αθωωτικό βούλευμα. Αναφέρει στην αίτηση αναίρεσης, σε συνέχεια των προηγούμενων: «Όσον αφορά το σκεπτικό της εισαγγελικής πρότασης που έγινε δεκτή κατά πλειοψηφία από το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, περί του ότι κανένας από τους μάρτυρες που εξετάστηκαν δεν αποδίδει δόλια προαίρεση στους κατηγορούμενους, σχετικά με την αποστολή των ανωτέρω στατιστικών στοιχείων προς τη EUROSTAT, τούτο είναι αυθαίρετο συμπέρασμα, αφού η μάρτυρας Ζωή Γεωργαντά αποδίδει σ’ αυτούς “εγκληματική αμέλεια” στην οποία αξιολογείται μόνο η λέξη “αμέλεια” και όχι οι λέξεις “εγκληματική αμέλεια”, οι οποίες αναφέρονται από την παραπάνω μάρτυρα μη έχουσα νομικές γνώσεις και μη γνωρίζουσα τη στενή νομική έννοια της αμέλειας, που σαφώς εννοεί “δόλο”.
Το προσβαλλόμενο βούλευμα με τις ως άνω κατά πλειοψηφία παραδοχές του παραβίασε ευθέως και εκ πλαγίου τις ουσιαστικές διατάξεις του εγκλήματος της ψευδούς βεβαίωσης, όσον αφορά την έννοια των “έννομων συνεπειών” του εγκλήματος αυτού (242 ΠΚ) μη ασχολούμενο καθόλου με το ψευδές ή μη των πραγματικών περιστατικών (γεγονότων) καθώς και με την υποκειμενική υπόσταση αυτού. Επίσης, το βούλευμα αυτό δεν έχει την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που απαιτείται μην κάνοντας καθόλου χρήση των μαρτυρικών καταθέσεων παρά μόνο επιλεκτικά ορισμένων τμημάτων αυτών. Αντίθετα, η μειοψηφούσα γνώμη του Συμβουλίου έχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία και έχει ερμηνεύσει και εφαρμόσει ορθά τις διατάξεις του Άρθρου 242 ΠΚ. Πρέπει συνεπώς», συμπεραίνει ο εισαγγελέας «το βούλευμα αυτό να αναιρεθεί ως προς το ότι το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών απεφάνθη να μη γίνει κατηγορία κατά των κατηγορουμένων: 1) Ανδρέα Γεωργίου… 2) Κωνσταντίνου Μολφέτα… και 3) Αθανασίας Ξενάκη… για ψευδή βεβαίωση κατά συναυτουργία σε βάρος του Δημοσίου, υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου του εγκλήματος… και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα κρίση στο ίδιο το Συμβούλιο Εφετών, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, από εκείνους που ήδη συμμετείχαν»!!!
Ο δόλος του Α. Γεωργίου
Αναφέρεται κατά λέξη: «Ο επιπλέον δόλος σκοπού των κατηγορουμένων προκύπτει από την όλη συμπεριφορά του α’ κατηγορουμένου και την διαδικασία που εφάρμοσε για να προβεί στην επίδικη βεβαίωση χωρίς τη σύμπραξη του συλλογικού οργάνου ως επέβαλε ο νόμος. Ειδικότερα, πέραν του ότι δέχθηκε τον διορισμό του ως Προέδρου τη ΕΛΣΤΑΤ, ενώ παράλληλα διατηρούσε την θέση του στο ΔΝΤ, κατά παράβαση ου άρθρου 15 του ν. 3832/2010… ο α’ κατηγορούμενος δεν συνεκάλεσε σε συνεδρίαση τα λοιπά έξι [6] μέλη της ΕΛΣΤΑΤ».
style=”display:block”
data-ad-client=”ca-pub-4405412761594943″
data-ad-slot=”1170329256″
data-ad-format=”auto”>
