Κώστας Αρβανίτης
Πηγή: Luben
«Σκοτεινοί καιροί έρχονται στη χώρα μου» ήταν οι λέξεις που διάλεξε ο διάσημος βραζιλιάνος μουσικός και πολιτικός ακτιβιστής Καετάνου Βελόσου για να περιγράψει το δραματικό κλίμα στη Βραζιλία λίγες μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές της Κυριακής 29/10, τις εκλογές που έβγαλαν τελικά νικητή τον ακροδεξιό Ζαΐρ Μπολσονάρου με ποσοστό 55.1% επί του 99.9% των καταμετρημένων ψήφων.
Από μία άποψη θα προτιμούσε κανείς η μεγαλύτερη σε έκταση και πληθυσμό χώρα και μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής να την έβγαζε απλά με λιγότερο ήλιο τα επόμενα χρόνια – ακόμη περισσότερο κι από τον πορτοκαλί απατεώνα Τραμπ, ο πρώην λοχαγός του στρατού Μπολσονάρου και 27 χρόνια βουλευτής του Ρίο είναι ένας υπερήφανος, καυλωμένος φασίστας.
Στηρίζει ανοιχτά τα βασανιστήρια, τα πογκρόμ κατά των πολιτικά αντιφρονούντων, πιστεύει στην τυπική (διά του νόμου) και την άτυπη («θα πάρουν λευκή επιταγή για να σκοτώνουν» είπε για τους αστυνομικούς στη χώρα που η αστυνομία ήδη σκοτώνει 5000 άτομα κάθε χρόνο) θανατική ποινή, μισεί τις γυναίκες («Δεν θα σε βίαζα ποτέ γιατί δεν το αξίζεις» είπε σε βουλευτίνα στη Βουλή), τους γκέι και γενικώς τα LGBT άτομα, τους αφροβραζιλιάνους και τους ιθαγενείς της χώρας.
Κι επειδή τα παραπάνω δεν ήταν αρκετά, ερεθίζεται με την 20ετη στρατιωτική δικτατορία έκανε τα βασανιστήρια, την παράνομη κράτηση, τις εξαφανίσεις και τις δολοφονίες καθεστώς, είναι φυσικά θεοσεβούμενος μέχρι το κόκαλο, είναι γενικώς ένας κοινοβουλευτικός (προς το παρόν τουλάχιστον) Παπαδόπουλος που έχει πάρει κόκες και είναι έτοιμος να πιάσει δουλειά για τη νέα Βραζιλία.
Η αναμενόμενη αντίδραση είναι προφανώς ο κόσμος να έχει φρικάρει, καθώς βλέπει τον φασισμό όχι απλά να ξανάρχεται, αλλά να το κάνει με την προεδρική λιμουζίνα και πλήθη στις πλατείες της χώρας να πανηγυρίζουν την νίκη του ανθυποΠινοσέτ. Όλα αυτά μάλιστα σε μια ήπειρο που κάθε χώρα της έχει από έναν ή δύο ή κάμποσους αιμοσταγείς δικτάτορες για να θυμούνται:
Ανησυχούν όλοι όμως; Όχι όλοι. Ειδικά αν ρίξει κανείς μια ματιά στα διεθνή οικονομικά ειδησεογραφικά πρακτορεία, θα δει κάμποση αισιοδοξία. Για την ακρίβεια, υπάρχει μια ολόκληρη γκάμα ανθρώπων, θεσμών και κοινωνικών ομάδων που θα έβαζε την εικόνα του Μπολσονάρου στο σπίτι της ακόμη κι αν έμπαινε στη Βουλή της Βραζιλίας καβάλα σε ένα άρμα μάχης.
Ποιοι είναι αυτοί λοιπόν;
Περνάει ο στρατός, της Βραζιλίας φρουρός
Ένας λοχαγός για πρόεδρος, που δε θα άφηνε ένα πραξικόπημα να πάει χαμένο, με τους φανατικούς της οπλοφορίας να τον ψηφίζουν μαζικά. Ακόμη κι αν οι στρατιωτικοί τη σκαπούλαραν με μια πολύ εξυπηρετική αμνηστία ώστε να μην χρειαστεί καν να τιμωρηθεί κανείς για τις δύο δεκαετίες στρατιωτικής δικτατορίας, ο 63χρονος Μπολσονάρου είναι ο άνθρωπός τους, αυτός με τον στρατηγό με τις περίεργες ιδέες για συνυποψήφιο, που γουστάρει τα όπλα, που θα φέρει τους στρατιωτικούς σε κομβικά πολιτικά πόστα, που θα πατάξει το έγκλημα με το στρατό.
Ο νέος πρόεδρος με Βραζιλιάνους Ευέλπιδες
Γιατί να μείνει κανείς στην ατιμωρησία των στρατιωτικών για τη χούντα, όταν μπορεί να κερδίσει την ανταμοιβή των στρατιωτικών για τη χούντα;
Το λόμπι του βοδινού, επειδή γιατί να μην έχουν τα μοσχάρια λόμπι
Ως λόμπι του βοδινού εννοούνται φυσικά οι ενώσεις και οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μεγαλοκτηνοτρόφων της Βραζιλίας, μια πολύ υπολογίσιμη οικονομική και πολιτική δύναμη (ελέγχουν το ένα τρίτο του Κογκρέσου) στη χώρα, ακόμη κι αν είχε κυριολεκτικά σκλάβους να δουλεύουν γι’αυτή. Οι υποσχέσεις του λοχαγού πως θα βγάλει τη Βραζιλία από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα και πως όχι απλά θα επιτρέψει, αλλά θα ενθαρρύνει την αποψίλωση των δασών της χώρας σημαίνουν μόνο δολάρια για τους λευκούς, μάτσο και συντηρητικούς βαρόνους του βοδινού, οι οποίοι έχουν σκοπό να διπλασιάσουν τα μοσχάρια της Βραζιλίας την επόμενη δεκαετία.
Δημοπρασία μοσχαριών
Η άρση των περιβαλλοντικών περιορισμών για τη ρύπανση της βιομηχανίας κρέατος και οι άφθονες νέες φάρμες που θα έρθουν είναι καταστροφή για τη φύση, αλλά καλά νέα για τις μπίζνες της μοσχαρίσιας μπριζόλας. Ο Μπολσονάρου είναι και επισήμως ο καουμπόης τους.
Οι Eldorado Gold αυτού του πλανήτη
Υπάρχουν δύο πράγματα στη Βραζιλία που υπάρχουν σε αφθονία και κοντράρονται μεταξύ τους: ένας πελώριος ορυκτός πλούτος και ο Αμαζόνιος με το μεγαλύτερο δάσος της βροχής στον πλανήτη. Ενώ φυσικά στην Βραζιλία λειτουργούν αμέτρητες εξορυκτικές βιομηχανίες, ξένες και ντόπιες, οι υπάρχοντες περιορισμοί ζορίζουν την ολοκλήρωση ακόμη πιο φιλόδοξων project, όπως η επαναλειτουργία ενός αυτοκινητόδρομου 900 χιλιομέτρων που περνάει μέσα από τον Αμαζόνιο και ένα τεράστιο υδροηλεκτρικό φράγμα που σχεδιάζεται να κατασκευαστεί σε μια περιοχή που κατοικούν οι αυτόχθονες της Βραζιλίας. Ταυτόχρονα, περιβαλλοντικές καταστροφές από τη δραστηριότητά τους ζορίζουν το πράγμα για να αλλάξει επιτέλους η σπαστική περιβαλλοντική νομοθεσία.
Κατάρρευση φράγματος ορυχείου στη Μίνας Ζεράις, Οκτώβριος 2016
Ο Μπολσονάρου δε μισεί την περιβαλλοντική νομοθεσία, αλλά και τους αυτόχθονες που ζουν στις πιο παρθένες περιοχές της χώρας, πάνω στις οποίες έχουν κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα κυριαρχικά δικαιώματα, καθώς με τη δράση τους μπλοκάρουν την καταστροφή των δασών. Η Βραζιλία έχει 720 προστατευόμενες περιοχές για τους αυτόχθονες, περίπου το 13% της επικράτειάς της. Ο Μπολσονάρου θέλει να το βγάλει στο σφυρί για τους κολοσσούς σαν την Eldorado και τους καταπατητές των δασών και να μην μείνει «ούτε εκατοστό» ρεζερβέ. Όπως είπε ο ίδιος:
«Οι μειονότητες θα πρέπει να προσαρμοστούν στην πλειοψηφία, ή απλά να εξαφανιστούν.»
Όσοι έχουν βαρεθεί «αυτή τη φάση με τους φτώχους»
Δεν είναι μόνο τα συγκεκριμένα οικονομικά λόμπι όπως των μεγάλων ράντσερ, όλοι οι λεφτάδες της Βραζιλίας φαίνεται να συγκινούνται πολύ από τη λογική φιλελευθερισμός με το πολυβόλο που προωθεί ο λοχαγός. Ακόμη κι αν η Βραζιλία δεν είναι η Σουηδία και το Κόμμα Εργατών που έκανε κουμάντο από το 2003 ως το 2016 δεν είναι οι Μπολσεβίκοι του Λένιν, η ελίτ της χώρας φορτώνει την ύφεση, την ανεργία και τη διαφθορά της Βραζιλίας στις αναδιανεμητικές και υπέρ των φτωχών μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης από το 2003 ως το 2016.
Ακόμη κι αν ο Μπολσονάρου έχει τόση σχέση με την πολιτική ελευθερία όση ο Πινοσέτ (ο οποίος «έκανε ό,τι έπρεπε να κάνει», σύμφωνα με τον νέο πρόεδρο), είναι εξίσου οπαδός της οικονομικής θεραπείας – σοκ με τον δικτάτορα της Χιλής. Μαζικές αποκρατικοποιήσεις, περικοπές των συντάξεων, κατάργηση των πολιτικών για τους φτωχούς και τους μαύρους της τεράστιας χώρας – πράγματα που θυμίζουν πολλά σε όποιον ζει στην Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, σκοπεύει να κυνηγήσει τους συνδικαλιστές και τους ακτιβιστές, όπως τους ηγέτες του Kινήματος των Ακτήμονων Εργατών (MST), τους οποίους αποκάλεσε «αλήτες και τομάρια που πρέπει να μπουν φυλακή». Οι χωρικοί χωρίς γη έχουν πληρώσει πολλές φορές με αίμα (πάνω από 271 στην πολιτεία Παρά και μόνο) τις συγκρούσεις με την αστυνομία και τους ράντσερ, οι οποίοι ζητούν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους. O νέος πρόεδρος ξέρει πολύ καλά ποιου το μέρος θα πάρει:
«Η ιδιοκτησία είναι ιερή, στην πόλη και στην ύπαιθρο. Αν δε μπορεί να σας προστατέψει η κυβέρνηση, δεν πρέπει να σας εμποδίσει να το κάνετε μόνοι σας.»
Όπως καταλαβαίνετε, το αίμα δεν πρόκειται να σταματήσει σύντομα.
Το πολυβόλο, το βοδινό και το Ευαγγέλιο
Το ότι ο Μπολσονάρου είναι κάνει πλάκα με βιασμούς δε σημαίνει ότι δεν έχει με το μέρος του το βραζιλιάνικο παπαδαριό και τους εκατομμύρια πλέον Ευαγγελιστές και Καθολικούς χριστιανούς της χώρας του. Ο αντικομμουνισμός και ο αυταρχισμός του 63χρονου που θα έκανε το γιο του στρέιτ με ένα μπερντάχι ξύλο, κάνουν τον τέλειο γάμο με ένα ολόκληρο φάσμα κοινωνικά συντηρητικών απόψεων, από την ποινικοποίηση της φούντας μέχρι την κατάργηση των εκτρώσεων και το κυνηγητό LGBT ατόμων. Το γκρέμισμα του έργου της προηγούμενης κυβέρνησης (που σύμφωνα με γνώριμα hoax, ήθελε να κάνει τα παιδιά τους γκέι) δεν πρόκειται να σταματήσει στα οικονομικά της μέτρα – η μπάλα θα πάρει και τις φεμινιστικές ή υπέρ των μειονοτήτων μεταρρυθμίσεις της, όπως και την πάταξη του ανεξάρτητου φεμινιστικού κινήματος.
Πορεία ενάντια στην ολική απαγόρευση των εκτρώσεων, Ρίο 2017
Για την ακρίβεια, όλο αυτό το τρελό παρεάκι θέλει να ξαναπλάσει τη χώρα με το μαστίγιο και τη Βίβλο στο χέρι. Το κύμα άγριων δολοφονιών LGBT ατόμων το τελευταίο διάστημα, όσο ο Μπολσονάρου έκανε την τρελή του κούρσα στα γκάλοπ, είναι η θλιβερή επιβεβαίωση.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κατάσταση ζορίζει πολύ, για όλους, παντού.
