Πηγή: Ημεροδρόμος
Τι γνώμη θα σχηματιζόταν για κάποιον που ενώ τον ρωτάς για το έγκλημα που διαπράχτηκε μπροστά στα μάτια του, εκείνος αρχίζει τα “ναι μεν, αλλά…” προσπαθώντας να μοιράσει τις ευθύνες ανάμεσα στον θύτη και το…θύμα;
Τι γνώμη θα σχηματιζόταν για εκείνον που τον καλείς να μιλήσει για τον βιασμό και εκείνος αρχίζει τα “ναι μεν, αλλά…”πασχίζοντας να “εξηγήσει” το έγκλημα του βιαστή εκτοξεύοντας κατηγορίες ενάντια στο… θύμα του βιασμού;
Τι γνώμη θα σχηματιζόταν για εκείνον που ενώ οι πάντες βλέπουν τον τραμπούκο να τραμπουκίζει, τον φονιά να κυκλοφορεί με τον σουγιά, τον υπάνθρωπο να χουλιγκανίζει, αυτός αρχίζει τα “ναι μεν, αλλά…” προσπαθώντας να βάλει στην ίδια ζυγαριά τον αλήτη με τα θύματά του;
Και τι γνώμη θα σχηματίζαμε για αυτόν τον “ισαποστάκια” όταν από την μια μεριά ο θύτης είναι ο ναζισμός και όταν από την άλλη μεριά το υποψήφιο θύμα είναι ολόκληρη η κοινωνία;
Αυτές τις μέρες στην Σταυρούπολη συνέβη κάτι πολύ “απλό”: Εσπασε ένα ακόμα κέλυφος από το αυγό του ναζιστικού φιδιού που η εκκόλαψή του συνεχίζεται. Οι ναζιστικοί χαιρετισμοί μέσα από το σχολείο, τα μαχαίρια, τα όπλα, οι σουγιάδες, οι σιδερογροθιές, τα χρυσαυγίτικα συγχαρητήρια, τα κασιδιάρικα “εύγε”, η οργάνωση που αποκαλύφθηκε, η υπόθαλψη που καταγγέλλεται, οι “πλάτες” της αστυνομίας, η αδράνεια του κράτους, βοούν.
Ποια είναι όμως η αντίδραση της κυβέρνησης την ώρα που τα ναζίδια ξαναβγήκαν στους δρόμους; Τι λένε τα στελέχη της κυβέρνησης την ώρα που τα τάγματα εφόδου εφορμούν έχοντας ως σφηκοφωλιά ένα σχολείο; Τι ισχυρίζεται η κυβέρνηση την ώρα ακριβώς που τα χιτλεροειδή διαλαλούν την παρουσία τους με κουκούλες, ναζιστικούς αλαλαγμούς και φονικά σύνεργα;
Παρακολουθήστε:
Πρώτο: Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, στις δηλώσεις του, ταυτόχρονα με την καταδίκη της εγκληματικής Χρυσής Αυγής φροντίζει να διανθίσει το λογύδριό του – και μάλιστα την ώρα που τα ναζίδια επιτίθενται – με την εξής φράση: “…δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα περιθώριο ανάδειξης και μετάδοσης φασιστικών συμπεριφορών οποιουδήποτε χρώματος…”.
Μάλιστα. Την ώρα δηλαδή που το μαύρο του ναζισμού βρικολακιάζει, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας, που πριν ένα χρόνο δίκασε και καταδίκασε την Χρυσή Αυγή, που πριν από 8 χρόνια θρήνησε τον Φύσσα, που πριν από 9 χρόνια έσφαξαν στην επικράτειά της τον Λουκμάν, πασχίζει να ντύσει την μαυρίλα του φασισμού με τα χρώματα του… ουράνιου τόξου. Μέχρι εδώ δεν το λέμε “πλυντήριο”. Μακιγιάζ και μπογιάτισμα, όμως;
Δεύτερο: Ο υφυπουργός Παιδείας της κυβέρνησης, ο Αγγελος Συρίγος, δηλώνει: «Εκείνο που περιμένω να ακούσω από όλους είναι μια κατηγορηματική καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται (…) Ακούω ότι καταδικάζουμε τη βία που προέρχεται από τους φασίστες. Δεν καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Διότι απ’ ό,τι είδα τις τελευταίες μέρες βία ασκήσαν κι εκείνοι που επιτέθηκαν στους φασίστες»!
Αυτά ειπώθηκαν – επαναλαμβάνουμε – από έναν υφυπουργό της παιδείας και όχι έναν υφυπουργό της Ντροπής. Ειπώθηκαν από τον υφυπουργό ενός υπουργείου που είναι υπόλογο για το εξόχως εξόφθαλμο: Για το γεγονός ότι ένα σχολείο – το οποίο βρίσκεται στα 100 μέτρα από το κτίριο της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης – επιχειρήθηκε να λειτουργήσει σαν άντρο του ναζισμού! Αυτά τα περί “βίας ενάντια στους φασίστες” (!!!) ειπώθηκαν την ώρα που οι ναζί χαιρετούν ναζιστικά από το προαύλιο του σχολείου και την ώρα που ετοιμάζονταν για το δεύτερο γιουρούσι τους στον Εύοσμο! Αυτά ειπώθηκαν την ώρα που ο Κασιδιάρης στέλνει στα ναζίδια γκεσταπίτικο χαιρετισμό! Αυτό το ξέπλυμα του φασισμού έγινε σε δημόσια θέα, μέσα από την κρατική τηλεόραση, στα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821 που λίγο ακόμα θα την καταδίκαζε κι αυτήν ο κύριος υπουργός καθότι “Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή, σε γνωρίζω από την όψη που με βιά μετράει την γη”! Αυτό το πλυντήριο του ναζισμού, με πρόταγμα την γελοιότητα του “καταδικάζουμε την βία από όπου κι αν προέρχεται” έγινε την ώρα που η χρυσαυγίτικη συμμορία εκδίδει πανηγυρικές ανακοινώσεις για τα γεγονότα στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης και συντελείται παραμονές επετείου της 28ης Οκτωβρίου του 1941, τότε που ( άκουσον – άκουσον) οι Έλληνες… “άσκησαν βία” ενάντια στους φασίστες του Μουσολίνι!
Τρίτο: Τι αλήθεια συνέβη στη Σταυρούπολη; Ποιος δεν ξέρει; Κι όμως. Υπάρχει τουλάχιστον ένας, που δεν ξέρει: Ο Αδωνης Γεωργιάδης. Τι ήταν αυτό στη Σταυρούπολη, ρωτήθηκε. «Ενα κακό κοινωνικό φαινόμενο», απάντησε. Σώπα! Και «τι είναι αυτοί που είναι μέσα, κύριε υπουργέ», ρωτήθηκε. «Δεν έχω κάτσει να κάνω ειδική έρευνα. Μόνο ό,τι βλέπω στα κανάλια μπορώ να σας πω. Βλέπω ακροδεξιούς μέσα και ακροαριστερούς έξω», απάντησε. Και συνέχισε: «Καμία δουλειά δεν έχουν ούτε μέσα, ούτε απ’ έξω».
Αυτός ο λαλίστατος υπουργός, εδώ όπως βλέπετε δεν είχε πολλά να πει… Αυτός ο αεικίνητος τηλεπωλητής και νυν αντιπρόεδρος της ΝΔ, που ξεροσταλιάζει στα τηλεστασίδια και στα τουίτερ, εδώ δεν πρόκανε να κάνει… έρευνα. Πρόκανε, όμως, να δει “άκρα”. Εκατέρωθεν… Και πρόκανε να εκτιμήσει πως ναι μεν ούτε τα ναζίδια (που, όμως, δεν ξέρει αν είναι ναζίδια, αφού δεν έχει κάνει έρευνα…) πρέπει να είναι μέσα στα σχολεία, αλλά ούτε και οι “ακροαριστεροί (γι’ αυτούς πρόκανε να κάνει έρευνα…), που ζητούν να μην είναι τα ναζιστόμουτρα στα σχολεία, πρέπει να είναι έξω και να το ζητούν… Διότι, από την έρευνα που (δεν) έχει κάνει, ίδιο πράγμα είναι να είσαι ναζίδι και να επιδίδεσαι σε χιτλερικές επιθέσεις μέσα από το σχολείο, και ίδιο πράγμα είναι να είσαι αντιφασίστας που τρέχει έξω από το σχολείο για να καταγγείλει την ύπαρξη ναζιστικής σφηκοφωλιάς και να ζητήσει το ξερίζωμά της από το σχολείο. Αυτός – επαναλαμβάνουμε – μετά από βουλευτής στο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη – έχει γίνει αντιπρόεδρος της ΝΔ του Μητσοτάκη…
Τέταρτο: Πάμε τώρα σε μια εκλεκτή περίπτωση. Ο τύπος αυτός λέγεται Σιμόπουλος. Συγκρατήστε την δήλωση: “Η δράση αυτή της αριστεράς γεννά την απαράδεκτη αντίδραση της άλλης πλευράς”!!! Πρόκειται, όπως αντιλαμβάνεστε, περί τεραστίου πολιτικού ανδρός. Είναι τέτοιος και τόσο τεράστιος πολιτικός άνδρας που – ο ίδιος είναι – την ημέρα του θανάτου του Μανόλη Γλέζου βρήκε το ανάστημα αυτός ο πολιτικός γίγαντας για να δηλώσει ότι ο Γλέζος ήταν «στην λάθος πλευρά της ιστορίας»…
Ο τύπος αυτός δεν είναι, φυσικά, χρυσαυγίτης. Είναι νεοδημοκράτης. Είναι και βουλευτής. Θεσσαλονίκης. Ως τέτοιος και με αφορμή τα γεγονότα στη Σταυρούπολη, εξέδωσε ανακοίνωση. Και την ώρα που τα σκατά του φασισμού έχουν υπερχειλίσει, την ώρα που οι χιτλερικοί χαιρετούν ναζιστικά μέσα από το σχολείο, την ώρα που τα ναζιστικά μαχαίρια, τα στιλέτα, οι σιδηρογροθιές κυκλοφορούν ελεύθερα, αυτός τι βρήκε να δηλώσει; Βρήκε την ευκαιρία να καταγγείλει τις… καταλήψεις (παρεμπιπτόντως, καμία κατάληψη δεν γινόταν ούτε γίνεται στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης) και να ισχυριστεί ότι οι φασίστες είναι φασίστες διότι αυτό το προκαλεί η δράση της αριστεράς!!! Αυτός ο τύπος που – μην ξεχνάτε το όνομά του – λέγεται Σιμόπουλος, την ώρα που τα ναζί έχουν ξαναβγεί στους δρόμους, την ώρα που τα ναζί επιχειρούν την μετατροπή σχολειών σε σφηκοφωλιές, αφού πρώτα λέει ψέματα περί καταλήψεων κατόπιν προσπερνά ακόμα και τον χυδαίο “ισαποστακισμό” , ξεπερνά ακόμα και την πολιτικά γλοιώδικη προπαγάνδιση της θεωρίας “των δυο άκρων” για να καταλήξει στην πιο αβυσσαλέα πολιτική ξεδιαντροπιά ναζιστοξεπλύματος: “Η δράση αυτή της αριστεράς γεννά την απαράδεκτη αντίδραση της άλλης πλευράς”!!!
Πέμπτο: Εδώ θα μας επιτρέψετε να είμαστε σύντομοι. Έτσι κι αλλιώς για τον Μπογδάνο πρόκειται. Καταλαβαίνετε… Ο βουλευτής Μπογδάνος, λοιπόν, εκείνο που είδε στη Σταυρούπολη είναι «επιλεκτικές ευαισθησίες» της δικαιοσύνης κατά των… φασιστών.
Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Μια φράση αρκεί για να περιγράψει ακριβώς ό,τι συμβαίνει:
Αυτή, κυρίες και κύριοι, είναι η “Νέα Δημοκρατία” του κυρίου Μητσοτάκη.
Και για να αντιληφθούμε ακριβώς τι συμβαίνει, θα αφήσουμε να μιλήσει κάποιος που ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει ναζισμός. Και τι σημαίνει ξέπλυμα του ναζισμού. Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν κοντά τρεις δεκαετίες πριν. Είναι του Ιάκωβου Καμπανέλλη:
“Είμαι ένας από τους επιζήσαντες κρατούμενους στο SS στρατόπεδο συγκεντρώσεως και εξοντώσεως του Μαουτχάουζεν. Ένας από εκείνους που τον Μάιο του 1945 κλαίγοντας και ελπίζοντας εφώναζαν ποτέ πια! Ήταν τότε που οι οπαδοί του ναζισμού έχασαν τον πόλεμο. Ο ναζισμός όμως επέζησε. Κυρίως γιατί αιώνιες κοινωνικές πληγές αφέθηκαν αθεράπευτες. Και μένουν ακόμα! Και επιπλέον, γιατί η αντικομμουνιστική υστερία έκαμε τον ναζισμό να ξεχνιέται, και κάποτε και να αθωώνεται (…)”
