Η Novartis εκτός από πολιτικούς πλήρωνε και γιατρούς. Κυκλοφόρησαν αυτές τις μέρες εικόνες από δελτία ειδήσεων που δείχνουν το πώς προωθούσαν τα εμβόλια. Το υπονοούμενο είναι σαφές: υπάρχει μία συμπαιγνία για να μας επιβάλουν εμβόλια, για λόγους αποκλειστικά οικονομικούς, σε πείσμα κάθε ιατρικής λογικής και δημοσίου συμφέροντος. Πώς απαντάς στον αντιεμβολιαστή, όταν θεωρεί ότι δικαιώνεται και θριαμβολογεί με αυτή την εξέλιξη; Με σκυμμένο κεφάλι, νομίζω εγώ.
του Κωνσταντίνου Πουλή στο ThePressProject
Κυκλοφόρησαν αυτές τις ημέρες αναρτήσεις χρηστών στα κοινωνικά δίκτυα οι οποίοι κουνούσαν το δάχτυλο κραυγάζοντας «εγώ τα έλεγα» για τα εμβόλια: ο εμβολιασμός είναι μία απάτη των φαρμακευτικών εταιρειών και εμείς τα θύματά της!
Την επόμενη φορά που ο ιατρικός κλάδος θα αναρωτηθεί γιατί δεν μπορεί να πείσει κανέναν ότι η θεωρία περί αυτισμού που προκαλούν τα εμβόλια συνιστά μια αντιεπιστημονική αρλούμπα, καλά θα κάνει να θυμηθεί αυτήν την ιστορία. Δεν υπάρχει απολύτως καμία λογική εξήγηση, για να μπορέσει να χωρέσει το μυαλό μας ότι τόσοι ανόητοι τσαρλατάνοι μπορούν να επικρατούν έναντι των ισχυρότερων ιατρικών επιχειρημάτων. Για την ακρίβεια, υπάρχουν μερικές λογικές εξηγήσεις, και μία είναι αυτή. Μπορεί να ισχύουν ή να μην ισχύουν αυτά που υπαινίσσεται ο κόσμος για τον Χατζηνικολάου και τον Αβραμόπουλο, το κομμάτι όμως που αφορά την ανάμειξή γιατρών στο σκάνδαλο της Novartis, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην ισχύει.
Το 2015 η Novartis πλήρωσε 390 εκατομμύρια δολάρια σε διακανονισμό στις ΗΠΑ διότι αποδείχτηκε πως σε συνεργασία με εξειδικευμένα φαρμακεία πλήρωνε τους φαρμακοποιούς προκειμένου να πείσουν τους ασθενείς να συνεχίσουν να παίρνουν πανίσχυρα και ακριβά φάρμακα παρότι δεν ήταν απαραίτητο, υποβαθμίζοντας τους κινδύνους και τις παρενέργειες.
Στη Νότια Κορέα πλήρωσε πρόστιμο 48 εκατομμύρια δολάρια για δωροδοκίες γιατρών, οι οποίες καταγράφονταν ως έξοδα ταξιδιών, συνεδρίων, αμοιβή για διαλέξεις, «marketing events», εκπαιδευτικά σεμινάρια κλπ.
Κι αν επιμείνει κανείς στη διάκριση μεταξύ της ελβετικής εταιρείας και των ανταγωνιστικών αμερικανικών συμφερόντων, π.χ. της Pfizer, το 2012 η εταιρεία αυτή συμφώνησε να πληρώσει 60 εκατομμύρια δολάρια σε διακανονισμό πάλι για τις κατηγορίες της δωροδοκίας γιατρών και άλλων επαγγελματιών υγείας προκειμένου να επιτύχει προνομιακή θέση στην αγορά.
Η φαρμακευτική εταιρεία Teva κατέχει ρεκόρ στους διακανονισμούς του 2016, με το ποσό των 519 εκ. δολαρίων, γιατί δωροδοκούσε στην Ουκρανία, τη Ρωσία και το Μεξικό.
Η ιδέα της διαφήμισης φαρμάκων είναι προκλητική. Δεν διαθέτουμε ασφαλή κριτήρια για να αποφασίζουμε ποιο παντελόνι ή ποιο παγωτό μας αρέσει. Στην ιατρική όμως έχουμε επιστημονικές εξελίξεις δεκαετιών για το πώς κρίνεται η ποιότητα ενός φαρμάκου. Ο Ben Goldacre έχει συμπληρώσει την εξαιρετική αρθρογραφία του εναντίον των τσαρλατάνων, γράφοντας και ένα βιβλίο πολεμικής εναντίον της φαρμακοβιομηχανίας. Εξηγεί εκεί ότι το γεγονός πως ξοδεύονται 60 δις τον χρόνο σε φαρμακευτική διαφήμιση μόνο στις ΗΠΑ, οφείλεται σε έναν λόγο: προκειμένου να αντικατασταθεί η αδέσμευτη επιστημονική κρίση που θα ονομάζαμε «evidence based», αυτή που στοιχειοθετείται με επιστημονικά κριτήρια, από μια πλειοδοσία διαφημιστικών παροχών σε ειδικούς. Εξειδικευμένοι επιστήμονες βγάζουν τη συνείδησή τους σε πλειστηριασμό, αντί να απαντούν στο απλό ερώτημα ποιο είναι το φάρμακο με τις καλύτερες ελπίδες θεραπείας με βάση τη σχετική έρευνα.
Τα χρήματα αυτά βεβαίως μετακυλίονται στους ασθενείς μέσω του συστήματος υγείας ή της ιδιωτικής ασφάλισης, κι έτσι αποκτούμε ένα σύστημα λήψης αποφάσεων που είναι ακριβότερο και σαφώς χειρότερο, αφού η διαφημιστική δαπάνη υπάρχει προκειμένου να ακυρώνει την επιστημονική κρίση των ειδικών. Οι γιατροί χρηματίζονται από φαρμακευτικές εταιρείες προκειμένου να προδίδουν την επιστημονική τους συνείδηση, καθώς η λογική λέει ότι αν κατέληγαν στα ίδια συμπεράσματα και χωρίς χρηματισμό, η εταιρεία δεν θα είχε κανένα λόγο να πετάξει τα λεφτά της.
Το 1940 η φαρμακευτική διαφήμιση προς το κοινό είχε απαγορευτεί. Επανήλθε στις αρχές του ’80, στις ΗΠΑ και τη Νέα Ζηλανδία, σε συνθήκες κάπως πιο επιθετικού φιλελευθερισμού, με το επιχείρημα ότι βεβαίως ένας τέτοιος περιορισμός θα ήταν ενάντιος προς την ελεύθερη αγορά.
Κάθε γιατρός που συμβιβάζεται με την ιδέα ότι ο ίδιος ή οι συνάδελφοί του είναι δυνατόν να νοθεύουν την επιστημονική τους κρίση προκειμένου να δεχτούν δώρα από φαρμακευτικές εταιρείες, επιβεβαιώνει απολύτως τη δυσπιστία του κόσμου απέναντι στους γιατρούς. Σημαίνει αυτό ότι έχουν δίκιο οι θεωρίες για τον αυτισμό; Όχι. Αλλά πώς να τις διαψεύσεις, όταν ο κόσμος γνωρίζει ότι γιατροί ψεύδονται συστηματικά διότι χρηματίζονται;
Όταν εγώ συζητώ με έναν γιατρό, είμαι απέναντί του απροστάτευτος. Δεν ξέρω τι είναι ασθένεια, τι είναι υγεία και τι είναι εμβόλιο. Με την πολυπλοκότητα των σημερινών επιστημονικών γνώσεων, μοιραία θα είμαι υποχρεωμένος να εμπιστεύομαι σε πολύ μεγάλο βαθμό τη γνώμη των ειδικών. Κάθε φορά που ένας γιατρός πλουτίζει επειδή νόθευσε την επιστημονική του κρίση, στέλνει μία ορδή ασθενών σε τσαρλατάνους.
Διαβάστε τη συνέχεια στο ThePressProject
