Άλλιεύσαμε από το facebook της Άννας Νίνη

Οι γυναίκες που ξέρω έχουν κουρασμένα πόδια γιατί τρέχουν όλη μέρα για να πληρώσουν το νοίκι τους. Περπατάνε στη ζωή αγκαλιάζοντας τις αντιφάσεις τους, αγαπάνε τις φίλες τους, τον Lou Reed και το ρακόμελο. Διαλέγουν να είναι πρωταγωνίστριες σε ταινίες του Γκοντάρ και όχι του Δαλιανίδη, είναι πίνακες της Φρίντα Κάλο και όχι του Άντι Γουόρχολ. Τα θέλουν όλα και τα χαρίζουν όλα με την ίδια ευκολία, κυκλοφορούν με μουτζουρωμένα δάχτυλα γιατί πριν λίγο έφτιαξαν μια ζωγραφιά και στις μεγάλες δυσκολίες τρώνε μια μεγάλη κουταλιά γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο της γιαγιάς. Μόλις καταπιούν λένε πως όλα θα πάνε καλά.

Άλλες φορές μοιάζουν με τα γράμματα της Ρόζας Λούξεμπουργκ και της Εμμα Γκολντμαν, κι άλλες φορές μοιάζουν με διηγήματα της Λιλής Ζωγράφου. Όπως και να ‘χει μιλάνε για ελευθερία ακόμη και όταν ζουν φυλακισμένες. Δεν φοβούνται να τσαλακωθούν για τους μεγάλους έρωτες, δεν χρειάζεται να μεθύσουν για να στείλουν απελπισμένα μηνύματα και δεν επιστρέφουν ποτέ εκεί που τσαλαπάτησαν την αλήθεια τους. Παρατηρούν σχεδόν πάντα το φεγγάρι όταν νυχτώνει και δίνουν σημασία στα ανθισμένα λουλούδια και στην ταξική συνείδηση.

Οι γυναίκες που ξέρω καβλώνουν με τη στοργή και όχι με τη βαρβατίλα, εξηγούν και σε εκείνες που δεν πρόλαβαν να το μάθουν πως αυτό που έλεγε ο Τίτος Πατρίκιος είναι αλήθεια: Στον έρωτα και στην πολιτική, η πιο δημοκρατική στιγμή είναι του αμοιβαίου οργασμού. Οι γυναίκες που ξέρω δεν τα έχουν όλα λυμένα, μπορεί να παλεύουν να κόψουν τα αντικαταθλιπτικά ή να περιμένουν να δουν το παιδί τους σε κάποιο επισκεπτήριο κάτω από το βλέμμα ενός σωφρονιστικού υπαλλήλου ή να τα βγάλουν πέρα με την αλκοολική μητέρα τους ή να στηθούν στις ουρές του ΟΑΕΔ ή να ζήσουν πονώντας ή να ξεπεράσουν ένα θάνατο.

Μπορεί πριν κοιμηθούν να ξεχνάνε να ξεβάψουν το κραγιόν τους και να λερώνουν το μαξιλάρι τους, αλλά δεν ξεχνάνε να γράψουν ποιήματα και να ονειρευτούν έναν άλλο κόσμο δικαιότερο και ομορφότερο. Ένα μέρος που όλοι θα μπορούν να χαρούν μια βόλτα στη θάλασσα και ένα χάδι.
Είναι οι γυναίκες που ξέρω.