Σε κοινή δήλωση προχώρησαν η Μάγδα Φύσσα και ο Γιάννης Μάγγος κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη. Ακούστε τι δήλωσαν.
Μάγδα Φύσσα: «Εδώ μας έφερε ο ίδιος πόνος. Η ίδια απώλεια. Χάσαμε τα παιδιά μας, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο. Δεν έχει σημασία η διαφορά. Ο Βασίλειος έφυγε από την βάρβαρη αστυνομική βία που υπέστη. Στην ουσία τον σακατέψαν, κυριολεκτικά. Και ο Παύλος από ένα μαχαίρι ενός φασίστα. Εμείς για τα παιδιά μας αυτή τη στιγμή παλεύουμε, όχι για τα παιδιά μας παιδιά μας. Τα παιδιά μας φύγανε και δε μας έχουν ανάγκη πια. Και δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Αλλά για αυτά τα υπόλοιπα παιδιά. Για όλους εσάς που είστε στην κοινωνία. Για όλα αυτά τα παιδιά που δυστυχώς και μετά τον Παύλο και μετά τον Βασίλη συνεχίζεται αυτό. Συνεχίζονται οι δολοφονίες, σε καθημερινή βάση από αστυνομική βία, από την κρατική βία, από την φασιστική βία, από όλα όλα αυτά που αυτές τις εποχές ταλανίζουν την κοινωνία όλη.
Ο Παύλος έφυγε όρθιος σε δημόσια θέα, άντεξε 4 λεπτά. Ο Βασίλειος βασανίστηκε και αυτό είναι κάτι που πονάει πολύ περισσότερο και να σκεφτούμε έστω και για μια στιγμή, το να θες νερό και να μη σου δίνουνε να πιεις. Έστω και για λίγο δεν το αντέχει το μυαλό σου. Πόσω μάλλον να το περνάς. Δεν έχω να πω τίποτε άλλο. Είμαστε εδώ για όλα τα παιδιά που έχουν δολοφονηθεί. Όλα όλα. Αυτά που ξέρουμε και αυτά που δεν ξέρουμε.
Πραγματικά είναι πάρα πολλά και αυτά που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ. Είτε ήταν από φασιστικό χέρι, είτε ήταν από άλλον τρόπο. Είτε τους πνίξανε, είτε τους κάψανε, είτε τους δολοφονήσανε και τους πετάξανε σε ένα πηγάδι. Σημασία έχει ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν θα μάθουμε ποτέ. Είμαστε εδώ και για τον Αντώνη, είμαστε εδώ και για τον Μιχάλη, είμαστε εδώ για όλα τα δολοφονημένα παιδιά. Αυτά μας ενώνουν με τον Γιάννη και πιστεύω και με άλλους γονείς που έχουν χάσει τα παιδιά τους, που απλά δεν έχουν τη δύναμη ή δεν έχουν τον τρόπο να μπορέσουν να κάνουν αυτό που κάνουμε εμείς αυτή τη στιγμή. Όλοι έχουν ανάγκη να το κάνουν, αλλά ίσως να μην μπορούν.»
Γιάννης Μάγγος: «Είμαστε εδώ για να τονίσουμε τη μνήμη του Παύλου Φύσσα. Πέρασαν 10 χρόνια. Ούτε βήμα πίσω. Είμαστε κόντρα στον φασισμό. Την μνήμη του Παύλου που, σκέφτομαι το μεγαλείο του, του Παύλου που στάθηκε για τέσσερα ολόκληρα λεπτά όρθιος, χτυπημένος απ’το μαχαίρι το φασιστικό, το δολοφονικό μαχαίρι των χρυσαυγιτών. Και σκέφτομαι το μεγαλείο της εικόνας, ένας νέος άνθρωπος όρθιος, για πάντα όρθιος, εξευτελίζει τη Χρυσή Αυγή, κατανικά τη Χρυσή Αυγή και δίνει σε εμάς τη δυνατότητα να μιλάμε για αντιφασιστικό αγώνα. Να είμαστε στο φως δηλαδή. Η κοινωνία έχει υποχρέωση, οφείλει να στήσει αναχώματα στα φασιστικά σκοτάδια και να κρατήσει το φως που μας έδωσε ο Παύλος. Ο Παύλος που έφτυσε κατάμουτρα στα μάτια και στα πρόσωπα των δολοφόνων του, όλες τις ψευτο-ιδέες τους, όλον τον ψευτοπολιτισμό τους. Είμαστε εδώ, όπως είπε και η Μάγδα, για να τιμήσουμε τη μνήμη όλων των αδικοχαμένων παιδιών που έφυγαν, είτε από δολοφονικό χέρι φασιστικό, είτε από αστυνομική βία, είτε από σεξιστική βία, ή οποιασδήποτε άλλης μορφής βία. Η κοινωνία οφείλει να βρει τον ρυθμό της. Οι ανθρώπινες αξίες εκπίπτουν. Η ανθρώπινη ζωή έχει ξευτιλιστεί.
Επιτέλους θα σταματήσει αυτό το πράγμα;
Εμείς στήνουμε ανάχωμα. Αντιφασιστικό ανάχωμα. Ανάχωμα κατά της αστυνομικής βίας. Κραυγάζοντας με τη Μάγδα και με όλους τους άλλους γονείς και με την κοινωνία που είναι δίπλα μας. Κραυγάζοντας, επιτέλους σταματήστε αυτό το πράγμα. Σταματήστε αυτόν τον κατήφορο. Η κοινωνία πρέπει να πάει μπροστά.»
