Αλιεύσαμε από τον λογαριασμό Facebook «Κυκλοθυμικός»
Ο Ιωάννης που σκότωσε και τσιμέντωσε τη γυναίκα του ήταν Έλληνας, άθεος, γιος μεγαλογιατρού, ζούσε στην Φιλοθέη, ήταν βιβλιοφάγος, μουσικόφιλος, αστός, οπαδός του Νίτσε.
Ο Αχμέτ που άφησε την ανήλικη Μυρτώ ημίγυμνη, βαριά χτυπημένη, βιασμένη και σε κώμα σε παραλία της Πάρου ήταν Πακιστανός μετανάστης, φτωχός μουσουλμάνος, ένας αόρατος πολίτης, ένας αλίμονος.
Ο Κυριάκος που βίαζε και σκότωνε κατά συρροή κοπέλες στη Δράμα, στην Ξάνθη και στη Θεσσαλονίκη ήταν Έλληνας, υπερπατριώτης, στρατιωτικός, μποντιμπιλντεράς, γυμνασμένος, της «τάξης και της ηθικής».
Ο 39χρονος που σκότωσε την Ανίσα στην Δάφνη, γιατί «την ζήλευε παράφορα», ήταν Αλβανός, πλήρως προσαρμοσμένος μετανάστης με δική του επιχείρηση στην Αθήνα.
Ο Δημήτρης που βίαζε κατά συρροή ανήλικους και νεαρούς άντρες -και πού και πού και κοπέλες- με ιδιαίτερη προτίμηση σε μετανάστες και πρόσφυγες ήταν Έλληνας, μεγαλοαστός, συνομιλητής υπουργών και πρωθυπουργών, ιδεολογικός ταγός της Δεξιάς, σκηνοθέτης και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, γιος διάσημου ακαδημαϊκού.
Ο Σπύρος, κατά συρροή βιαστής και δολοφόνος γυναικών με φετίχ να πνίγει τα θύματά του κατά την εγκληματική του πράξη ήταν ο κλασικός «μέσος» Έλληνας, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, εσωτερικός μετανάστης από τη Μεσσηνία, άριστος επαγγελματίας, οικογενειάρχης, χαμηλών τόνων, ο γείτονας που όλοι θα ήθελαν να έχουν.
Ο Δημήτρης από τον Κάβο της Κέρκυρας που του άρεσε να αιχμαλωτίζει τα θύματά του και να τα βιάζει ξανά και ξανά μέχρι να τις αφήσει σε ημιθανή κατάσταση ήταν Έλληνας, πάμφτωχος, σχεδόν λούμπεν στοιχείο, που ζούσε σαν αγρίμι στα βουνά, στις φυλακές, στα παρακμιακά μπαράκια των τουριστών.
Ο Δημήτρης που πέταξε από τον βράχο στην Φολέγανδρο την Γαρυφαλλιά γιατί «χάλασε η φάση», ήταν Έλληνας, νέος, μοντέρνος, φασαίος, μορφωμένος, με αριστερές απόψεις, γιος δυο γονιών με πολύ καλή φήμη στην επαρχία του.
Ο Μανώλης κι ο Αλέξανδρος που βίασαν, κακοποίησαν άγρια και πέταξαν την Ελένη στη θάλασσα για να πνιγεί, ο ένας ήταν γιος μιας πλούσιας ντόπιας οικογένειας, πανίσχυρων κομματαρχών, στα μέσα και στα έξω, κουμανταδόρων της περιοχής, ο άλλος ήταν γιος μεταναστών, φτωχός, χαμηλής μόρφωσης, περιθωριοποιημένος.
Ο Μπάμπης που σκότωσε την Κάρολαιν μπροστά στα μάτια του παιδιού τους, ήταν αεροπόρος, είχε βγάλει γρήγορα λεφτά, ήταν όμορφος, πετυχημένος, μορφωμένος, με περιουσία, από «καλή οικογένεια», τα είχε όλα, όλο το πακέτο.
Τι θέλω να πω; Αν με το ζόρι θέλετε να βρείτε ένα κοινό στοιχείο στις γυναικοκτονίες και στους βιασμούς, μην το ζορίζετε και πολύ και μην το πάτε πότε από εδώ και πότε από εκεί για να εξυπηρετηθεί το όποιο αφήγημα. Το κάθε αφήγημα θα βρει εγκλήματα για να το επιβεβαιώσουν κι εγκλήματα για να το αναιρέσουν.
Το κοινό σημείο είναι ότι όλοι αυτοί, κι άλλοι τόσοι, ανεξαρτήτως θρησκείας, καταγωγής, πολιτικής τοποθέτησης, τάξης, μόρφωσης, κτλ. ήταν άντρες ή καλύτερα…μεγάλωσαν σαν «άντρες» και βρέθηκαν σε σταθερές ή κατά συνθήκη σχέσεις εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, δυνατού-αδύναμου.
(Οι απόψεις που αναδημοσιεύονται δεν εκφράζουν οπωσδήποτε την Ελληνοφρένεια)