Πηγή: Sputnik
Άρης Χατζηστεφάνου
Μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις φυγάδευσης εγκληματιών πολέμου ολοκλήρωσαν, ανεπαισθήτως, οι ΗΠΑ. Τι αποκάλυψε η ερευνητική ιστοσελίδα The Intercept.
Μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις φυγάδευσης εγκληματιών πολέμου από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ολοκλήρωσαν, ανεπαισθήτως, οι ΗΠΑ τις τελευταίες εβδομάδες.
Με συντονισμένες μυστικές κινήσεις σε στρατιωτικό, διπλωματικό και νομικό επίπεδο κατάφεραν να απομακρύνουν από το Αφγανιστάν χιλιάδες μέλη ταγμάτων εφόδου, που κατηγορούνται για φρικιαστικά εγκλήματα εναντίον αμάχων και φυσικά να προσφέρουν ασυλία στους δικούς τους στρατιώτες και αξιωματούχους.
Όπως αποκάλυψε η ερευνητική ιστοσελίδα The Intercept, πριν η προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης στραφεί στο Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ απομάκρυναν από τη χώρα τουλάχιστον 7.000 μέλη των διαβόητων ομάδων Zero, που δρούσαν στην περιοχή υπό τον άμεσο έλεγχο και τη χρηματοδότηση της CIA.
Οι συγκεκριμένες ομάδες ατάκτων, που κατηγορούνται για ομαδικές σφαγές και άλλα εγκλήματα εναντίον αμάχων, εξυπηρετούσαν δυο βασικές ανάγκες του αμερικανικού Πενταγώνου: καταρχάς κινούνταν ανενόχλητες ανάμεσα στα σύνορα Αφγανιστάν και Πακιστάν εκτελώντας αποστολές για λογαριασμό των ΗΠΑ χωρίς η Ουάσινγκτον να δίνει λογαριασμό στην κυβέρνηση της Ισλαμαμπάντ.
Κατά δεύτερον αναλάμβαναν τις πιο βρώμικες επιχειρήσεις, προσφέροντας στα μέλη του αμερικανικού στρατού ασυλία από τυχόν διερεύνηση εγκλημάτων πολέμου αλλά και από αντίποινα του τοπικού πληθυσμού.
Όπως αποκάλυψε ανώτατος Αμερικανός αξιωματούχος στο Intercept, οι συγκεκριμένοι μαχητές απομακρύνθηκαν από το Αφγανιστάν με αρχικό προορισμό το Κατάρ και κατέληξαν στο Νιου Τζέρσεϊ, τη Βιρτζίνια αλλά και την αεροπορική βάση Ραμστάιν στη Γερμανία.
Ενδεικτικό της σημασίας που έδωσε το Πεντάγωνο στους πιστούς εκτελεστές του ήταν ότι η αποχώρηση της Ομάδας Zero είχε ολοκληρωθεί πολύ πριν απομακρυνθούν με ασφάλεια μέλη της διπλωματικής αποστολής των ΗΠΑ αλλά και εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και ΜΚΟ.
Με πολύ μεγαλύτερη «μαεστρία» και ανηθικότητα οργανώθηκε και εκτελέστηκε η διάσωση των πραγματικών «εγκληματιών πολέμου»: των Αμερικανών στρατιωτών, των χειριστών drone και των αξιωματούχων του Πενταγώνου.
Είναι προφανώς εύκολο, ακόμη και για έναν πρωτοετή φοιτητή νομικής, να στοιχειοθετήσει ένα πλήρες κατηγορητήριο που θα αποδεικνύει ότι οι μαζικοί βομβαρδισμοί αμάχων αλλά και τα βασανιστήρια στα οποία ενεπλάκη η αμερικανική διοίκηση αποτελούν εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Το μοναδικό πρόβλημα ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC), το οποίο για αυτό το λόγο δεν θα μπορούσε να απαγγείλει κατηγορίες εναντίον Αμερικανών πολιτών.
Η Ουάσινγκτον όμως έκανε το 2003 ένα μεγάλο λάθος, το οποίο την άφησε νομικά εκτεθειμένη, όταν επέτρεψε στην κυβέρνηση-μαριονέτα της Καμπούλ να υιοθετήσει το καταστατικό της Ρώμης, στο οποίο στηρίζεται η λειτουργία του δικαστηρίου.
Σύμφωνα όμως με τους κανόνες του ICC, το δικαστήριο μπορεί να στραφεί εναντίον πολιτών μιας χώρας που δεν έχει υπογράψει το καταστατικό του εάν συντρέχει μια από τις παρακάτω προϋποθέσεις: να συμφωνήσει η συγκεκριμένη χώρα ή τα εγκλήματα να έχουν συντελεστεί στο έδαφος χώρας που έχει αποδεχθεί το καταστατικό της Ρώμης.
Εκμεταλλευόμενη τη δεύτερη προϋπόθεση, η γενναία πρώην εισαγγελέας του ICC, Φάτου Μπενσούντα, αποφάσισε να κινήσει τη διαδικασία για τη διερεύνηση εγκλημάτων που συντελέστηκαν στο Αφγανιστάν και από Αμερικανούς πολίτες.
Η απάντηση της Ουάσιγκτον θύμιζε περισσότερο σκηνές από την ταινία ο «Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο αρχικά επέβαλαν κυρώσεις εναντίον της Μπενσούντα και στη συνέχεια επιδόθηκαν σε ένα πρωτοφανή πόλεμο λάσπης και εκβιασμών φτάνοντας στο σημείο να απαγορεύσουν την είσοδό της σε αμερικανικό έδαφος. Η προσπάθειά τους τελικά απέδωσε καρπούς και το ICC «συνετίστηκε» στις απειλές.
Ο διάδοχος της Μπενσούντα, Καρίμ Καν, αποφάσισε ότι η έρευνα θα συνεχιστεί χωρίς όμως να δοθεί «προτεραιότητα» στα εγκλήματα των ΗΠΑ, που αποτελούσαν τη δύναμη κατοχής στο Αφγανιστάν. Τηρουμένων των αναλογιών θα ήταν σαν να ξεκινήσουν οι δίκες της Νυρεμβέργης με την προϋπόθεση να μην διερευνήσουν εγκλήματα που πραγματοποίησαν… Γερμανοί πολίτες.
Οι δυο κινήσεις της Ουάσινγκτον, να απομακρύνει τις παραστρατιωτικές ομάδες της CIA και να προσφέρει στον εαυτό της πλήρη ασυλία για τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που πραγματοποίησε στο Αφγανιστάν, αποτελούν μια βαθιά μαχαιριά σε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου.
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το οποίο βλέπει για άλλη μια φορά το κύρος του να καταποντίζεται, αλλά και τους χιλιάδες συγγενείς των θυμάτων των αμερικανικών εγκλημάτων.
Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν διαχρονικά τις μεγάλες δεξαμενές από τις οποίες στρατολογούν τα μέλη τους οι εξτρεμιστικές ομάδες ολόκληρου του πλανήτη διαιωνίζοντας έναν κύκλο αίματος που ξεκινά από τις ΗΠΑ και εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο.
