Αλιεύουμε το κείμενο από το facebook του Γιάννη Ανδρουλιδάκη
Επειδή επικρατεί μια σύγχυση, την οποία επιτείνουν από δίπλα ιστοσελίδες της φακής, να διευκρινιστούν ορισμένα πράγματα.
Η ιατροδικαστική έκθεση δεν λέει ότι δεν γίνεται να προσδιοριστούν τα αίτια θανάτου του Ζ. Κωστόπουλου γενικά. Λέει ότι δεν μπορούν να προσδιοριστούν με βάση τις κακώσεις. Το ότι δεν εντοπίστηκαν θανατηφόρες κακώσεις, σημαίνει ότι ο Κωστόπουλος δεν πέθανε από το ξύλο, δεν του έσπασαν πχ το κρανίο ή τη σπονδυλική στήλη. Αυτό δε σημαίνει ότι το ξύλο δεν ήταν η αιτία του θανάτου.
Ο ξυλοδαρμός ενός ανθρώπου μπορεί να προκαλέσει διάφορα πράγματα και αυτό εξαρτάται ευθέως από την κατάστασή του. Όπως αν πετάξεις μία πέτρα σε έναν άνδρα των ΜΑΤ σε πλήρη εξάρτυση το πολύ – πολύ να τον τραυματίσεις ελαφρά ενώ αν πετάξεις την ίδια πέτρα με την ίδια δύναμη σε ένα μωρό θα το σκοτώσεις, είναι διαφορετικό να δέρνεις έναν τοξικοεξαρτημένο οροθετικό από το να δείρεις έναν άνθρωπο που δεν έχει ανάλογα προβλήματα και χαίρει άκρας υγείας. Αυτό θα αναζητήσουν οι επόμενες εξετάσεις.
Εκτός κι αν συνέπεσε από τη μοίρα να έρθει η ώρα του Ζ. Κωστόπουλου την ώρα που τον κλωτσούσαν στο κεφάλι (και συγχωρέστε μου την μακάβρια ειρωνία), το ζήτημα παραμένει εκεί όπου ήταν: ένας άνθρωπος δολοφονήθηκε μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, από τραμπούκους τους οποίους δεν απειλούσε με κανέναν τρόπο και το γεγονός αυτό επιχειρήθηκε αρχικά να κρυφτεί και στη συνέχεια να σχετικοποιηθεί.
Η αντιπαράταξη σε αυτό το φασιστικό φαινόμενο παραμένει απαράλλακτα το θέμα μας.
