Αλιεύσαμε από το facebook του Γιάννη Ανδρουλιδάκη
O Σαλβαντόρ Αλιέντε, που πέθανε σαν σήμερα πριν 45 χρόνια, 11 Σεπτέμβρη του 1973, με το όπλο στο χέρι, στο προεδρικό μέγαρο της Χιλής αμυνόμενος απέναντι στους φασίστες, έχει κατακτήσει για πάντα μια θέση στην καρδιά και τη μνήμη μας.
Εμείς, αναρχικοί, αρνητές κάθε Κράτους και κάθε κυβέρνησης, υποκλινόμαστε στην εντιμότητα αυτού του αρχηγού κράτους και κυβέρνησης, που έδωσε τη ζωή του υπερασπιζόμενος τις ιδέες του και πέθανε μαζί με αυτούς που τις πίστεψαν και τον ακολούθησαν, πολεμώντας τους φασίστες, αντί να διαφύγει παριστάνοντας τον εξόριστο δημοκράτη ηγέτη.
Ομως, οι ιδέες και οι πρακτικές του Αλιέντε είναι αντικείμενο ιστορικής κρίσης. Η ήττα της Χιλής, είναι επίσης ήττα μιας αντίληψης που λέει ότι ο καπιταλισμός μπορεί να ηττηθεί από καλοπροαίρετες κυβερνήσεις, χωρίς άμεσο οικονομικό μετασχηματισμό, χωρίς την παραγωγή στα χέρια των εργατών, χωρίς επαναστατική ρήξη με το Κεφάλαιο, σε συνεργασία με τμήματα του αστικού κρατικού μηχανισμού.
Αυτή ήταν η πολιτική του Αλιέντε, αυτή ήταν η πολιτική της Λαϊκής Ενότητας στη Χιλή. Ο Αλιέντε αρνήθηκε να εξοπλισθεί ο λαός απέναντι στους φασίστες. Ο Αλιέντε συζητούσε μέχρι τέλους με τον Πινοτσέτ, θεωρώντας τον έμπιστο άνθρωπο στον στρατό. Ο Αλιέντε και η Λαϊκή Ενότητα αποδεκάτισαν τα συνδικάτα και απέτρεψαν τη γενική αντιφασιστική απεργία.
Το γεγονός ότι έπεσε νεκρός μαζί με τη δημοκρατία της Χιλής τον καθιστά έναν έντιμο μάρτυρα της αντιφασιστικής πάλης. Ομως δεν έπεσε μόνος: εκατοντάδες χιλιάδες χιλιανοί εργάτες δολοφονήθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, η εργατική τάξη δεν συνήλθε ποτέ τη Χιλή από αυτή την ήττα.
Η επανάσταση δεν χρειάζεται μάρτυρες. Χρειάζεται ζωντανούς δημιουργικούς ανθρώπους που θα φτιάξουν μια άλλη κοινωνία. Τιμώντας τη μνήμη του Σαλβαντόρ Αλιέντε και όσων έπεσαν μαζί του στη Χιλή, φωνάζουμε επίσης:
Ποτέ ξανά το ίδιο λάθος!
Ποτέ ξανά αυταπάτες για το Κράτος, το Κεφάλαιο και τη δυνατότητά τους να «μεταρρυθμιστούν»
Ποτέ και πουθενά ξανά Χιλή!
*o τίτλος είναι της Ελληνοφρένειας
