Από το facebook του Θάνου Ανδρίτσου
Χαζοχαρούμενες γιαποπαρέες των 90s, ανούσιοι πουκαμισάτοι και φανταχτερές μπι μπι μπο, παρέες του Κολωνακίου και της Κηφισιάς γεμάτες ασόσιειτς και κονσάλταντς, πράσινοι και μπλε στρατοί γλυφτρών των κατασκευαστικών και των media, καλλιτέχνιδες της αυλής σε πολιτισμικές Ολυμπιάδες, Γραμματείες Νέας Γενιάς ή Κωστοπουλικά πρωινάδικα,
Δεν ήταν για σας…
Χαφιέδες της εργοδοσίας, Σημαιάκηδες των Ιμίων και της Μακεδονίας, Ξεμωραμένοι και μετανοημένοι αριστεροί της μεταπολίτευσης με λακοστ, καριερίστες της Αριστεράς πάντα με χαμόγελο και μέσα στη μάσα
Δεν ήταν για σας…
Νταβατζήδες μεταναστών και μεταναστριών, Ελληναράδες της μπάλας, της τσόντας και του σκυλάδικου.
Δεν είναι για σας…
Ιδεολόγοι των ΕΣΠΑ, σταρταπάκηδες που είδατε “την κρίση ως ευκαιρία”, νεο ή παλαιο μνημονιάκηδες…
Ο Θάνος και τα Κρίνα ήταν για τους άλλους…
Για νευριασμένες παρέες εφήβων σε σκοτεινές επαρχίες, για μαθήτριες που χλεύαζαν τη χυδαία σεμνοτυφία των σχολικών αιθουσών, για αλάνια με σχισμένα τζιν και δερμάτινα μπουφάν, για βραδιές σε σχολεία υπό κατάληψη.
Ήταν για άλλους και άλλες.
Για παρέες σε υπόγεια στούντιο στο Αιγάλεω ή την Κυψέλη, για μαθητικά δωμάτια που φιλοξενούσαν την απορία και την απόγνωση μιας γενιάς για το πώς κατάντησαν οι μεγαλύτεροι, του Πολυτεχνείου και των άλλων, για άφραγκα καλοκαίρια στο Αιγαίο και τσιγάρα που έπαιρνε ο αέρας την καύτρα στο κατάστρωμα.
Είναι για τους άλλους και τις άλλες.
Για τον βιβλιοϋπάλληλο που πονάει από την ορθοστασία, για την ιδιωτική υπάλληλο που δεν αντέχει το μαλακισμένο αφεντικό, για το ζευγάρι των 40άρηδων μισθωτών που επιμένει να διαβάζει λογοτεχνία το βράδυ αν και όλα γύρω του έχουν κατακλυστεί από την ασχήμια και την παλιανθρωπιά.
Για τους τρελούς που κάνουν συναυλίες στον Κορυδαλλό, για αντιρατσιστικά φεστιβάλ, για αντιφασιστικές πορείες, για έναν κόσμο που συνεχίζει να αγωνίζεται όχι επειδή ξέρει ότι θα κερδίσει αλλά γιατί δεν έχει άλλη επιλογή.
Ο Θάνος και τα Κρίνα ήταν για αυτούς και για αυτές, γιατί ήταν αυτοί και αυτές.
Το ροκ τους ήταν βαθιά ταξικό, ήταν απαιτητικό και ποιοτικό αλλά πραγματικά λαϊκό. Το ροκ ειδικά των 90s στην Ελλάδα ήταν το ροκ το φτωχογειτονιών των μεγαλουπόλεων, είχε μέσα του τη μαυρίλα, την κατάθλιψη, τη μαγκιά, τον έρωτα και την ελπίδα αυτών.
Και έγινε σε μια εποχή που το είδος είχε σε μεγάλο βαθμό εκφυλιστεί σε σουίτες ξενοδοχείων και τίτλους βασιλικών τιμών.
Αγάπη και σεβασμός
Σχόλιο από τη σύνταξη: Επειδή ορισμένοι φαίνεται ότι αναγνώρισαν τον εαυτό τους σε κάποια σημεία του κειμένου απάντησαν με χυδαίους και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, γεγονός που μας αναγκάζει να κλείσουμε τον σχολιασμό. Δυστυχώς για τεχνικούς λόγους αυτό σημαίνει και την απομάκρυνση σχολίων τα οποία είτε ήταν θετικά είτε αποτελούσαν μια θεμιτή και ευπρόσδεκτη κριτική.
