Πηγή: Katiousa
Η χρονιά δεν έχει ξεκινήσει πολύ ελπιδοφόρα για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που κάνει το χειρότερο ξεκίνημά της των τελευταίων δεκαετιών, με δύο ήττες στις τρεις πρώτες αγωνιστικές της Πρέμιερ Λιγκ.
Ο Ζοσέ Μουρίνιο έχει κακές σχέσεις με τη διοίκηση του κλαμπ, γιατί δεν του έκανε τις μεταγραφές που ήθελε, βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής και οι δημοσιογράφοι τον περιμένουν στη γωνία, σε κάθε συνέντευξη Τύπου. Οπότε αυτός επιστρατεύει τα πάντα, για να ξεγλιστρήσει, βγαίνοντας από πάνω: από τη γνωστή αλαζονεία του για όσα έχει κατακτήσει στην καριέρα του (περασμένα μεγαλεία και διηγώντας να κλαις) έως και την κλασική ειρωνεία του, ενώ εσχάτως το έριξε στη φιλοσοφία και το Χέγκελ, για να δικαιολογήσει πως παραμένει ένας από τους πιο σπουδαίους προπονητές στον κόσμο.
Αυτό που λέει περί ολότητας είναι γενικά σωστό, αλλά δε διευκολύνουν ιδιαίτερα την παρούσα, συγκεκριμένη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται, πέρα από τη συνολική υστεροφημία του. Αν και πάλι, τι είναι μια απόλυση, μπροστά σε ολόκληρη καριέρα ή και την αιωνιότητα;
Κι αν ο ίδιος φαίνεται να θεωρεί τον εαυτό του μια ενσάρκωση της απόλυτης ιδέας του Χέγκελ -και παρεξηγημένη διάνοια- τα γεγονότα (που δεν μπορούν να είναι με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω, σαν Χεγκελιανή διαλεκτική) είναι πεισματάρικα και έχουν συγκεκριμένες αιτίες και υπεύθυνους.
Οπότε αν η διοίκηση της Γιουνάιτεντ έχει χιούμορ και φιλοσοφικό υπόβαθρο, μπορεί σε κάποιες μέρες ή μήνες να του επιδώσει το χαρτί της απόλυσης, λέγοντάς του πως το πραγματικό είναι λογικό και αντιστρόφως…
