Πηγή: Katiousa

Οι στιγμές ατόφιας ειλικρίνειας των στη δημόσια σφαίρα είναι σχετικά σπάνιες, τουλάχιστον σε σύγκριση με τις στιγμές που κάνουν επίδειξη φιλανθρωπίας, “εταιρικής κοινωνικής ευθύνης” ή παρεμβαίνουν βαθιά ανησυχούντες για την πορεία του τόπου. Ακόμα πιο σπάνιο είναι οι ίδιοι να εκφράζουν το πώς πραγματικά βλέπουν τους πολιτικούς τους υπηρέτες, δηλαδή με περιφρόνηση που την ξεπερνάει μόνο το ταξικό μίσος προς τους εργαζόμενους. Αλλά και φυσικά το πόσο σοβαρά παίρνουν τους δεκάρικους που βγάζουν κατά καιρούς, ιδιαίτερα με αφορμή εθνικές επετείους σαν την πρόσφατη για τα 200 χρόνια από το 1821, όπου προσπάθησαν να πλασαριστούν ως απόγονοι του Μιαούλη και της Μπουμπουλίνας.

Δεν ήταν λοιπόν έκπληξη τα όσα δήλωσε ο Πάνος Λασκαρίδης, εφοπλιστής και πρώην πρόεδρος των Εφοπλιστών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, σε δημοσιογράφους του δικτύου European Investigative Collaboration, αλλά απλώς ασυνήθιστα στην ωμότητά τους.

Όλα ξεκινούν με μια ερώτηση που απευθύνουν στον υπουργό ναυτιλίας Γιάννη Πλακιωτάκη οι δημοσιογράφοι, για το πόσο ελληνική είναι η ελληνική εφοπλιστική βιομηχανία, λαμβάνοντας τη “λεβέντικη” απάντηση: “100%”. Αμέσως μετά, στον υπουργό προβάλλεται ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη, στο ίδιο δίκτυο, του Λασκαρίδη, ο οποίος σε λίγες γραμμές κάνει θρύψαλα το κυβερνητικό αφήγημα: “Πρέπει να το καταλάβετε καλά αυτό. Οι άνθρωποι που είναι στον εφοπλισμό δε χρειάζονται την ελληνική κυβέρνηση, δε χρειάζονται το υπουργείο, δε χρειάζονται τον πρωθυπουργό. Μπορούν να χ… τον πρωθυπουργό, δεν τον έχουν ανάγκη. Γιατί; Επειδή ο εφοπλισμός δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα. Δεν υπάρχει τίποτε που μπορεί ένας εφοπλιστής να κερδίσει από την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν φορτία για Ελλάδα, δεν υπάρχουν συμβόλαια στην Ελλάδα, τίποτε δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Μόνο τα γραφεία τους είναι εδώ. Το 80% έχει ξένες σημαίες. Δε νοιάζονται για την ελληνική σημαία.”

Αυτά λοιπόν περί πατριωτισμού και εθνικής υπερηφάνειας που εμπνέουν οι εφοπλιστές μας, με τα δικά τους λογάκια. Τα οποία φυσικά αν ακουστούν από κομμουνιστή, θα κατηγορηθεί για “ιδεοληψία”, “δογματισμό”, “εχθρότητα στην υγιή επιχειρηματικότητα” και άλλα παρόμοια, όταν όμως τα λένε οι ίδιοι σεπτοί εκπρόσωποι της κορωνίδας της ελληνικής αστικής τάξης, είναι απλά μια καθημερινή ακόμα.

Στα μπόνους η αντίδραση Πλακιωτάκη και η γενικόλογη μπούρδα περί “σταθερού θεσμικού πλαισίου” που έχει θεσπίσει η ελληνική κυβέρνηση.

Η μόνη λύση για να ενισχυθεί η φιλοπατρία των εφοπλιστών μας, είναι να θεσπιστούν μερικές ακόμα φοροαπαλλαγές, μαζί φυσικά με τη διαιώνιση της ήδη ισχύουσας εθελοντικής συνεισφοράς τους στο εθνικό ταμείο. Και για να παραφράσουμε τον Κένεντι: “Μη ρωτάς τον εφοπλιστή σου τι μπορεί να κάνει για τη χώρα του, ρώτα τι μπορεί να κάνει η χώρα για εκείνον”.