Αλιεύσαμε από το facebook του δικηγόρου Γιώργου Λογοθέτη
Κανένας από μας δεν αποδίδει την ίδια αξία σε όλες τις ανθρώπινες ζωές. Στεναχωριέσαι περισσότερο όταν χάνεις κάποιον συγγενή ή φίλο, από ότι όταν πεθαίνει κάποιος άγνωστος. Κάθε ζωή έχει για μας διαφορετικό συντελεστή βαρύτητας.
Όταν η ζωή ενός κρατουμένου απεργού πείνας κρέμεται από μία κλωστή, παρουσιάζεται ένα δίλημμα. Να ικανοποιηθεί το αίτημά του ή να αφεθεί να πεθάνει;
Στο ένα άκρο του ζυγού ισορροπίας μπαίνει η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ενώ στο άλλο το ΑΙΤΗΜΑ του απεργού πείνας.
Το ΑΙΤΗΜΑ μπορεί να έχει διαφορετικό συντελεστή βαρύτητας. Άλλο να ζητάει τη βλάβη κάποιου τρίτου, άλλο να ζητάει να αποφυλακιστεί, άλλο να ζητάει να πάει στον Κορυδαλλό και άλλο να ζητάει 1δις Ευρώ.
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ δεν μπορεί να έχει διαφορετικό συντελεστή βαρύτητας για τα αρμόδια κρατικά όργανα. Ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση, ο υπουργός, ο εισαγγελέας και ο θεράπων ιατρός δεν μπορούν να απαντήσουν στο δίλημμα με κριτήριο τη γνώμη τους για τη σχετική αξία της ζωής του συγκεκριμένου απεργού πείνας. Δεν πρέπει να τους ενδιαφέρει να μάθουν ούτε το όνομά του, ούτε το παρελθόν του, ούτε το ποιόν του.
Καθένας από μας αποδίδει διαφορετική αξία στη ζωή του συγκεκριμένου απεργού. Άλλος τον συμπαθεί επειδή σκότωσε κακούς, άλλος τον αντιπαθεί επειδή είναι αμετανόητος δολοφόνος, για άλλον είναι αδιάφορος, επειδή έχει σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθεί. Σεβαστές όλες οι απόψεις, να τις συζητήσουμε σε καφενεία και συνέδρια. Όλοι μας όμως πρέπει να απαιτήσουμε από το κράτος να βάλει στο ζυγό ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ, είτε είναι του καλύτερου είτε του χειρότερου ανθρώπου.
Στη ζυγαριά ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΉ vs ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ ΑΝΤΙ ΔΟΜΟΚΟΥ, το κράτος πρέπει να απαντήσει Κορυδαλλός.
Αν με ρωτούσατε πριν ένα μήνα, θα έκοβα το χέρι μου ότι το 90% των συμπολιτών μου και το 99% των Νομικών μιας χώρας με 45 χρόνια σχετική δημοκρατική ομαλότητα και ορθόδοξη χριστιανική παράδοση θα απαντούσε το ίδιο. Ελπίζω ότι δεν έπεσα τόσο έξω.
Θέλω να ζω σε ένα κράτος που αντιμετωπίζει όλες τις ανθρώπινες ζωές ως ισάξιες. Σε ένα κράτος που αν υπάρχει μόνο ένα διαθέσιμο κρεβάτι ΜΕΘ,
θα το δώσει σε εμένα και όχι στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου
θα το δώσει σε εμένα και όχι στον παππού του Διοικητή του νοσοκομείου
θα το δώσει σε έναν 20χρονο καταδικασμένο για βιασμό και όχι σε μένα
θα το δώσει σε έναν 20χρονο και όχι στη γιαγιά μου.
Δεν παριστάνω τον ουμανιστή ούτε το χριστιανό. Έκλαψα για τον Φύσσα, αδιαφόρησα για τη δολοφονία των 2 χρυσαυγιτών. Θέλω όμως να ζω σ΄ένα κράτος που ο εισαγγελέας θα διερευνήσει και τα δύο εγκλήματα, ανεξαρτήτως του θυμικού μου.
Παρακαλώ, όποιος διαφωνεί, για την πρέπουσα απάντηση του διλήμματος, αν θέλει να γράψει τη γνώμη του. Θα τη διαβάσω με προσοχή και σεβασμό.
