Τάσος Θεοφίλου
Πηγή: Vice
Είναι 9:15 το βράδυ του Σαββάτου 11 Μαρτίου 1978 και στην αίθουσα του κινηματογράφου Έλλη βρίσκονται περίπου 100 θεατές. Η ρωσική αντιναζιστική ταινία «Ουράνιο Τόξο» που προβάλλεται εκείνη την ώρα, παρουσιάζει τη σκηνή στην οποία ένα αεροπλάνο κατεβαίνει πάνω από ένα υπό κατοχή ρωσικό χωριό και πυροβολεί τους Γερμανούς στρατιώτες, ενώ μια γυναίκα που βλέπει το αεροπλάνο φωνάζει «Έχει το κόκκινο αστέρι. Είναι δικό μας». Είναι η στιγμή που ο κινηματογράφος συγκλονίζεται όχι από την ένταση της σκηνής, αλλά από μια ισχυρότατη έκρηξη που σημειώνεται λίγο μπροστά από το κέντρο της αίθουσας. Μια εκτυφλωτική λάμψη καταυγάζει τον χώρο, προκαλώντας προσωρινή απώλεια όρασης σε πολλούς θεατές. Η αίθουσα γεμίζει καπνούς. Επακολουθεί πανικός και πανδαιμόνιο. Φωνές πόνου ακούγονται από το σημείο που βγήκαν η λάμψη και οι καπνοί. Έντρομοι θεατές τρέχουν προς την έξοδο. Ο μηχανικός διακόπτει την προβολή και ανάβει τα φώτα. Το προσωπικό και οι τελευταίοι από τους θεατές συνειδητοποιούν τι έχει συμβεί. Βγαίνουν πανικόβλητοι από την αίθουσα. Πίσω τους ακολουθούν 15 ως 20 άτομα που κυριολεκτικά σέρνονται στον διάδρομο. Αιμορραγούν σε διάφορα σημεία του σώματός τους, καθώς έχουν τραυματιστεί από τα θραύσματα βόμβας.
Σε λίγα λεπτά, τέσσερα περιπολικά αυτοκίνητα της Άμεσης Δράσης φτάνουν στο σημείο. Αστυνομικοί κυκλώνουν την περιοχή και ξεκινούν τις έρευνες για τη σύλληψη των υπόπτων. Μάταια. Παράλληλα, τέσσερα ασθενοφόρα σταθμεύουν μπροστά στον κινηματογράφο παραλαμβάνοντας τραυματίες. Όταν φτάνουν οι αξιωματικοί της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών στον κινηματογράφο, συνοδευόμενοι από πυροτεχνουργό του Στρατού, διαπιστώνουν ότι πρόκειται για βόμβα με γόμωση από δυναμίτιδα αναμεμιγμένη με ρινίσματα σιδήρου. Ο πυροδοτικός μηχανισμός δεν διασώθηκε, για να εξακριβωθεί εάν ήταν ωρολογιακής ή ηλεκτρικής πυροδότησης. Το βέβαιο είναι ότι τίναξε στον αέρα δυο καθίσματα τα οποία ήταν βιδωμένα στο πάτωμα, μαζί με τους θεατές που κάθονταν πάνω σε αυτά και προκάλεσε καταστροφές στα καθίσματα της προηγούμενης και της επόμενης σειράς.
Από τη Μεταπολίτευση μέχρι το Σαββάτο 11 Μαρτίου 1987, είχαν τοποθετηθεί περισσότερες από 80 βόμβες. Πάντοτε όμως, σε χώρους όπου δεν ήταν πιθανό να προκύψει κίνδυνος για περαστικούς.
Ανώτερος αξιωματικός της Αστυνομίας, όταν του γίνεται ερώτηση σχετικά με την πιθανή προέλευση των δραστών, παρατηρεί: «Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που τοποθετείται βόμβα σε χώρο όπου υπάρχουν πολίτες». Πράγματι: Από τη Μεταπολίτευση μέχρι εκείνη την ημέρα, είχαν τοποθετηθεί περισσότερες από 80 βόμβες. Πάντοτε όμως, σε χώρους όπου δεν ήταν πιθανό να προκύψει κίνδυνος για περαστικούς. Μάλιστα, οι Αρχές εκφράζουν υπόνοιες ότι οι δράστες μπορεί να είναι αλλοδαποί, καθώς αυτή η πρακτική είναι ξένη στα πολιτικά ήθη του τόπου. Εκφράζουν επίσης την ανησυχία τους για τον κίνδυνο ο δράστης ή οι δράστες να προσπαθούν να μεταφυτέψουν στη χώρα μεθόδους ξένες στην ελληνική πραγματικότητα.
Οι τραυματίες που φτάνουν τους 18, διακομίζονται στα νοσοκομεία Γενικό Κρατικό και Ιπποκράτειο. Σε μεγάλο αριθμό θεατών χρειάζεται να γίνουν χειρουργικές επεμβάσεις για να αφαιρεθούν θραύσματα από το κορμί τους, ενώ τρεις από αυτούς νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση. Ο 19χρονος οξυγονοκολλητής Στυλιανός Τσώνης νοσηλεύεται με σπασμένα τα δυο πόδια από το ύψος της λεκάνης, ενώ κινδύνεψε να ακρωτηριαστεί, καθώς η βόμβα ήταν τοποθετημένη κάτω από το κάθισμα που καθόταν. Θα γλιτώσει τελικά το πόδι του, παρά τα πολλαπλά κατάγματα και εγκαύματα χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών. Ο ίδιος θα περιγράψει την εμπειρία του: «Η βόμβα βρισκόταν ακριβώς κάτω από το κάθισμά μου. Ξαφνικά ακούστηκε ένας υπόκωφος θόρυβος. Βρέθηκα τιναγμένος ψηλά μαζί με την πολυθρόνα και μετά σωριάστηκα κάτω. Κάποιοι με έσυραν έξω από τον κινηματογράφο. Μετά βρέθηκα στο Κρατικό. Είναι σπασμένα και τα δυο πόδια μου. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έγιναν όλα αυτά. Παρακολουθούσα την προβολή. Μέσα στην αίθουσα πρέπει να ήμασταν περί τα 80 με 100 άτομα. Όλα ήταν ήσυχα. Δεν πρόσεξα καμιά ύποπτη κίνηση».
Ο δεύτερος βαριά τραυματίας είναι ο 20χρονος φοιτητής Ιωάννης Μποζίκης, ο οποίος έχει τραυματιστεί στη μέση και τα πόδια του και μεταφέρεται από το Ιπποκράτειο στο ΚΑΤ. Ο 17χρονος οικοδόμος Νίκος Κούρτσης, που είναι ο τρίτος τραυματίας, θα χειρουργηθεί στο παχύ έντερο, καθώς έχει τρυπηθεί από τα θραύσματα της βόμβας.
Τις επόμενες ημέρες η Αστυνομία πιθανολογεί εκ της στοχοθεσίας ότι οι δράστες «πρέπει να κινούνται στον χώρο των νεοφασιστών», ενώ ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής δίνει εντολή να εξουδετερωθούν αμέσως οι τρομοκράτες. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Μπάλκος δηλώνει στους δημοσιογράφους ότι, «Πιστεύω απόλυτα, γνωρίζοντας τα μέτρα που έχουν ληφθεί, καθώς και πολλά άλλα στοιχεία που υπάρχουν στα χέρια των Αρχών Ασφαλείας, ότι αυτήν τη φορά, αργά ή γρήγορα οι βομβιστές θα συλληφθούν και θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη. Τα δε στοιχεία που θα υπάρχουν αυτή τη φορά δεν θα είναι μόνο θεωρητικά, αλλά τέτοια που να είναι σίγουρη η καταδίκη των βομβιστών, επειδή θα στοιχειοθετούν την ενοχή τους». Οι έφοδοι σε σπίτια και σε στέκια υπόπτων, στα γραφεία της Ελληνικής Νεολαίας Εθνικής Παρατάξεως (ΕΝΕΠ), καθώς και οι ανακρίσεις φασιστών, ωστόσο, φαίνεται να μην οδηγούν πουθενά.
Κινηματογράφος «Ρεξ 1»: Η δεύτερη έκρηξη
Τρεις μήνες αργότερα, στις 8:50 το βράδυ της Τρίτης 20 Ιουνίου 1978, σειρά θα έχει ο κινηματογράφος Ρεξ 1. Η δράση της ρώσικης αντιχιτλερικής ταινίας « Ο Πόλεμος σε Όλα τα Μέτωπα», με πρωταγωνιστή τον Vyacheslav Tikhonov, εκτυλίσσεται στην πιο δραματική περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα στρατεύματα του Hitler έχουν εισχωρήσει βαθιά στη Ρωσία. Ο κεντρικός ήρωας, ένας Ρώσος ταγματάρχης, μαζεύει τους άνδρες από τις αποκομμένες μονάδες και σχηματίζει στα μετόπισθεν έναν στρατό που καταφέρνει μεγάλες καταστροφές στον εχθρό. Στο σημείο αυτό, δέκα λεπτά μετά το διάλλειμα, σημειώνεται η έκρηξη στον κινηματογράφο. Η βόμβα έχει τοποθετηθεί και πάλι στο κέντρο της αίθουσας. Ο κρότος υπερκαλύπτει τα μεγάφωνα του κινηματογράφου. Ο μηχανικός αντιλαμβάνεται αμέσως τι έχει συμβεί στην αίθουσα και ανάβει τα φώτα, διακόπτοντας την προβολή. Ταυτόχρονα ακούγονται στην αίθουσα οιμωγές πληγωμένων ανάμεσα στους 150 περίπου θεατές που παρακολουθούσαν εκείνη την ώρα την προβολή. Συνολικά 15 άτομα τραυματίζονται σε διάφορα σημεία του σώματος τους και κυρίως στα πόδια. Το προσωπικό του κινηματογράφου και οι πιο ψύχραιμοι θεατές μεταφέρουν τους τραυματίες στην έξοδο.
«Καθώς άναβαν τα φώτα, τρέχαμε όλοι προς την έξοδο του κινηματογράφου. Ανάμεσά μας αρκετοί με αίματα στα ρούχα τους. Δυο-τρεις δεν μπορούσαν να σηκωθούν από τα καθίσματα τους και έκλαιγαν ζητώντας βοήθεια».
Ο ξενοδοχοϋπάλληλος Γεώργιος Δημόπουλος περιγράφει: «Ήταν γύρω στις εννιά παρά δέκα. Ξαφνικά, μέσα στην ησυχία ακούστηκε ένας φοβερός κρότος και από τα πίσω καθίσματα φάνηκε μια κίτρινη λάμψη. Αμέσως μετά ακούστηκαν βογγητά και φωνές τρόμου. Καθώς άναβαν τα φώτα, τρέχαμε όλοι προς την έξοδο του κινηματογράφου. Ανάμεσα μας αρκετοί με αίματα στα ρούχα τους. Δυο-τρεις δεν μπορούσαν να σηκωθούν από τα καθίσματα τους και έκλαιγαν ζητώντας βοήθεια».
Ο Γ. Πολίτης, ένας εκ των θεατών, εξηγεί στους δημοσιογράφους: «Κανείς δεν κατάλαβε τι έγινε. Ξαφνιαστήκαμε από την έκρηξη και τρέξαμε όλοι προς την έξοδο. Οι τραυματίες πρέπει να είναι πολλοί, επειδή εκεί που έσκασε η βόμβα καθόταν πολύς κόσμος». Ο Δημήτρης Τότσικας, 28 ετών, καθόταν στη μέση της αίθουσας: «Μόλις ξεκίνησε το β΄ μέρος, μια μεγάλη λάμψη άστραψε και ένας φοβερός κρότος έκανε τα αυτιά μου να βουίζουν. Χωρίς βοήθεια, τράβηξα προς την έξοδο. Νομίζω ότι η βόμβα ήταν κάτω από το κάθισμά μας. Τραυματίστηκα στο αριστερό πόδι. Τραυματίστηκε και η μνηστή μου». Από την πλευρά του, ο τραυματίας Κυριάκος Καράκος περιγράφει: «Ένα μπαμ και το πόδι μου γέμισε αίματα. Καθόμουν μπροστά. Δεν είδα πού έσκασε η βόμβα».
Περιπολικά σπεύδουν επί τόπου. Οι αστυνομικοί σταματούν διερχόμενα ταξί και Ι.Χ. Με αυτά και τα περιπολικά τους μεταφέρουν στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών τους τραυματίες. Οι 15 τραυματίες -οι περισσότεροι εκ των οποίων ηλικίας από 16 μέχρι 22 χρόνων- διακομίζονται, εκτός από δύο που δεν χρειάστηκε να νοσηλευτούν, στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Πέντε από αυτούς είναι σοβαρά. Αυτήν τη φορά, ο ωρολογιακός μηχανισμός που εξερράγη περιείχε στη γόμωσή του και μπίλιες από ρουλεμάν. Λίγο αργότερα, καταφτάνει ο Αρχηγός της Αστυνομίας Πόλεων με τον υπαρχηγό, ο γενικός αστυνομικός διευθυντής και οι διευθυντές Μυχογιός, Λάος και Γάλλος. Επίσης, φτάνουν επί τόπου δυο πυροτεχνουργοί του Στρατού, οι οποίοι και αναλαμβάνουν τη σχετική έρευνα.
Οι μπίλιες από τα ρουλεμάν εκτινάχτηκαν και σφηνώθηκαν ακόμη και σε τοίχους, σε απόσταση μεγαλύτερη των δέκα μέτρων δεξιά και αριστερά της αίθουσας.
Από αυτή, διαπιστώνεται ότι η βόμβα είχε τοποθετηθεί νωρίτερα από άγνωστο άτομο. Είχε ρυθμιστεί ώστε να εκραγεί αργότερα και στον τόπο της εκρήξεως βρέθηκε ο πυροδοτικός μηχανισμός. Η γόμωση ήταν από πυρίτιδα ή δυναμίτιδα, με πιο πιθανό το δεύτερο – λόγω της ιδιαίτερα μεγάλης έντασης. Οι μπίλιες από τα ρουλεμάν εκτινάχτηκαν και σφηνώθηκαν ακόμη και σε τοίχους, σε απόσταση μεγαλύτερη των δέκα μέτρων δεξιά και αριστερά της αίθουσας. Από αυτά τραυματίστηκαν οι θεατές που κάθονταν στη σειρά όπου είχε τοποθετηθεί η βόμβα, καθώς και στην προηγούμενη και την επόμενη. Τα δύο καθίσματα κάτω από τα οποία εξερράγη η βόμβα, υπέστησαν σοβαρές ζημιές.
Οι ασχολούμενοι με την υπόθεση αστυνομικοί πιστεύουν ότι πίσω και από τις δύο επιθέσεις βρίσκονται τα ίδια πρόσωπα, τα οποία τοποθετούν στον χώρο των νεοφασιστών, σε σπίτια των οποίων γίνονται έρευνες.
Οι ασχολούμενοι με την υπόθεση αστυνομικοί πιστεύουν ότι πίσω και από τις δύο επιθέσεις βρίσκονται τα ίδια πρόσωπα, τα οποία τοποθετούν στον χώρο των νεοφασιστών, σε σπίτια των οποίων γίνονται έρευνες. Στη Γενική Ασφάλεια προσήχθησαν δέκα άτομα, αλλά τελικά αφέθησαν ελεύθερα, επειδή δεν προέκυψαν σε βάρος τους στοιχεία για συμμετοχή στη βομβιστική επίθεση. Αυτήν τη φορά, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης δεν κάνει προσωπικά κάποια δήλωση. Εκπρόσωπος του υπουργείου αρκείται να υπογραμμίσει ότι «η έρευνα των αρμοδίων Αρχών θα συνεχιστεί προς πάσα κατεύθυνση, για την ανακάλυψη των δραστών. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ανακοινώσιμο, ούτε και προέκυψε κάτι από τις ανακρίσεις». Πηγή του Υπουργείου Δικαιοσύνης, συγχρόνως, δηλώνει ότι εάν συλληφθούν οι δράστες, θα εφαρμοστούν οι διατάξεις του νόμου «περί καταστολής της τρομοκρατίας» – ο νόμος προβλέπει μέχρι και την ποινή του θανάτου σε περιπτώσεις σαν και αυτήν.
Οι συλλήψεις
Στις 31 Ιουλίου 1978, η Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών εκδίδει την ακόλουθη ανακοίνωση:
1. Η Γενική Ασφάλεια Αθηνών επέτυχε να αποκαλύψει και εξαρθρώσει τρομοκρατική ομάδα, μέλη της οποίας προέβησαν κατά την τελευταία τριετία σε έκνομες ενέργειες, όπως αναγραφή φασιστικών συνθημάτων, διανομή προκηρύξεων, σπάσιμο βιτρινών βιβλιοπωλείων, επιθέσεις κατά γραφείων κομμάτων και τοποθετήσεις βομβών.
2. Προσάγονται αύριο τη μεσημβρία στον εισαγγελέα κατηγορούμενοι για κατάρτιση και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα προς διάπραξη εγκλημάτων δια της χρήσεως εκρηκτικών υλών κλπ., οι:
α) ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ Νικόλαος, ετών 21, στρατιώτης
β) ΜΑΡΙΟΥΚΛΑΣ Αλέξανδρος, ετών 19, απόφοιτος Γυμνασίου
γ) ΠΑΠΟΥΤΣΑΣ Δημήτριος, ετών 22, ναύτης
δ) ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος, ετών 22, φοιτητής της Φυσικομαθηματικής,
οι οποίοι αφήρεσαν από στρατιωτική μονάδα εκρηκτικούς μηχανισμούς, τους οποίους και εχρησιμοποίησαν.
3. Ομοίως προσάγονται κατηγορούμενοι για συμμετοχή στην ανωτέρω τρομοκρατική ομάδα, υπόθαλψη καθώς και γνώσι και μη ανακοίνωση στις Αρχές οι:
α) ΠΑΞΕΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Λογγίνος, ετών 35, ανεπάγγελτος
β) ΠΑΓΩΝΗΣ Αχιλλεύς, ετών 39, πολιτικός υπομηχανικός
γ) ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ Αθανάσιος, ετών 21, στρατιώτης
δ) ΜΑΡΗΣ Θεόδωρος, ετών 20, φοιτητής Γεωλογίας.
ε) ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ Ιωάννης ετών 37, Ιδιωτικός υπάλληλος.
4. Από το ανακριτικό υλικό συνάγεται ότι εκρηκτικοί μηχανισμοί, παρόμοιοι με αυτούς που κατείχαν οι ανωτέρω, εχρησιμοποιήθηκαν στις βομβιστικές ενέργειες που έγιναν τον τελευταίο καιρό.
5. Κατασχέθηκαν εμβλήματα, φωτογραφίες με στολή “Ες Ες” προκηρύξεις και διακηρύξεις αρχών.
6. Ενδείξεις προκύπτουν και κατ’ άλλων προσώπων, για την εξακρίβωση της ευθύνης των οποίων θα συνεχιστεί η έρευνα με αμείωτη έντασι».
Από την επόμενη κιόλας ημέρα θα γίνει γνωστό ότι στη σχηματισθείσα δικογραφία υπάρχουν δύο καταθέσεις, από τις οποίες επιβεβαιώνεται πως ο Νίκος Μιχαλολιάκος έκλεψε υλικό για την κατασκευή των εκρηκτικών μηχανισμών. Ο 22χρονος ναύτης Δημήτριος Παπουτσάς έχει καταθέσει πως ο Μιχαλολιάκος τού έδωσε τους εκρηκτικούς μηχανισμούς, που με τη σειρά του τους παρέδωσε στον 19χρονο Αλέξανδρο Μαριούκλα. Ο τελευταίος, όμως, αρνήθηκε να αποκαλύψει τι έκανε τις βόμβες. Από τις πληροφορίες που διαρρέουν στον τύπο, ως «θεωρητικός» της οργάνωσης φέρεται ο 22χρονος φοιτητής της Φυσικομαθηματικής Σχολής Γεώργιος Ηλιόπουλος, ενώ ο 21χρονος στρατιώτης Νικόλαος Μιχαλολιάκος θεωρείται ως το πρόσωπο με τις περισσότερες διασυνδέσεις.
VICE Video: Οι Επιθέσεις της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Τρεις μήνες νωρίτερα, επίσης, αποκαλύφθηκε στη Μοίρα Καταδρομών κλοπή πυρομαχικών και εκρηκτικών υλών και διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ). Ανακρίθηκε τότε ο έφεδρος αξιωματικός Μιχαλολιάκος και δέκα ακόμη αξιωματικοί, όμως μετά από λίγες μέρες η ΕΔΕ έκλεισε, επειδή δεν προέκυψαν στοιχεία σε βάρος κανενός. Τιμώρησαν τον Μιχαλολιάκο, όμως, αλλάζοντάς του ειδικότητα και από έφεδρο αξιωματικό των Καταδρομών, τον έκαναν αξιωματικό του Σώματος Υλικού Πολέμου.
Επίσης ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο υπόδικος Νίκος Μιχαλολιάκος που κατετάγη τον Μάιο του 1977 στην Κόρινθο, ορκίστηκε ανθυπολοχαγός τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ενώ ήταν υπόδικος και αποφυλακισμένος με εγγύηση, καθώς αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε απασχολήσει τις Αρχές. Είχε προηγηθεί η σύλληψή του για συμμετοχή σε λιντσάρισμα, με συνέπεια τον τραυματισμό πέντε δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του βασανιστή της Χούντας Ευάγγελου Μάλλιου, στις 16 Δεκεμβρίου 1976, ο οποίος είχε εκτελεστεί δυο μέρες νωρίτερα από τη 17 Νοέμβρη. Αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση μετά από λίγο καιρό και δεν δικάστηκε ποτέ για την υπόθεση αυτή, καθώς τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνταν παραγράφηκαν πέντε χρόνια μετά το συμβάν, τον Δεκέμβριο του 1981.
Η δίκη
«Οι βόμβες που σκάνε στην Αθήνα, ρίχνονται από άγνωστα μέλη της ίδια ομάδας, εκρηκτικά και πυροκροτητές της οποίας “διακινούσαν” οι Νικ. Μιχαλολιάκος, Γ. Ηλιόπουλος, Δ. Παπουτσάς και Αρ. Μαριούκλας. […] Οι βομβιστές δρουν κατά ομάδες. Άλλοι φτιάχνουν τις βόμβες, άλλοι τις μεταφέρουν, άλλοι τις τοποθετούν. Οι τέσσερεις κατηγορούμενοι ανήκουν στις δύο πρώτες ομάδες. […] Τρεις μέρες μετά την έκρηξη βόμβας στον κινηματογράφο “Έλλη” (11 Μαρτίου 1978), ο κατηγορούμενος Νίκος Μιχαλολιάκος τηλεφώνησε στον κατηγορούμενο Γ. Ηλιόπουλο και του είπε: “Να παραδώσεις τα 11 βιβλία στον Παπουτσά και αυτός εν συνεχεία να τα δώσει στον Μαριούκλα να τα κρύψει”. Μετά από καιρό ο Ηλιόπουλος συνελήφθη και ανακρινόμενος ομολόγησε ότι τα 11 βιβλία για τα οποία μίλησε τότε ήσαν πυροκροτητές. Επίσης, μετά τη σύλληψή του και ο Παπουτσάς ομολόγησε ότι παρέλαβε από τον Μιχαλολιάκο τους 11 πυροκροτητές και τους έδωσε στον Μαριούκλα. Ο τελευταίος αρνήθηκε ανακρινόμενος ότι παρέλαβε τους πυροκροτητές».
Αυτά κατέθεσε την Τρίτη 28 Νοεμβρίου 1978 στο δικαστήριο ο διοικητής της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών Μιχάλης Λάος σχετικά με την υπόθεση, για να εισπράξει τη δυσπιστία της έδρας:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή δεν ευρέθησαν τελικά οι 11 πυροκροτητές;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν του Στρατού οι πυροκροτητές;
ΜΑΡΤ.: Ήσαν αμερικάνικης προελεύσεως και χρησιμοποιούνται μόνον από τον Στρατό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή δεν κατασκεύασαν οι ίδιοι εκρηκτικά μηχανήματα, όπως κατηγορούνται;
ΜΑΡΤ.: Τους πυροκροτητές δεν τους κατασκεύασαν, αλλά ο Παπουτσάς είπε στην ανάκριση ότι στο σπίτι του Μιχαλολιάκου είδε το φυτίλι μιας αυτοσχέδιας βόμβας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως εσείς δεν βρήκατε εκρηκτικά και όλα τα στηρίζεται σε όσα είπαν οι κατηγορούμενοι. Μήπως, όμως, αυτοί τα ανήρεσαν όλα αυτά αργότερα;
ΜΑΡΤ.: Μερικώς, όταν πλέον ήλθαν σε επικοινωνία με συγγενείς τους και δικηγόρους τους, αν θυμάμαι καλώς.
ΠΡΟΕΔΡ.: Μήπως εξηναγκάσθησαν να ομολογήσουν;
ΜΑΡΤ.: Όχι. Διότι αν γινόταν αυτό, θα δικάζατε τώρα και άλλους, καθώς και άλλα αδικήματα.
ΠΡΟΕΔΡ.: Υπήρχε παράνομη ομάδα;
ΜΑΡΤ.: Ναι, με αρχηγό τον Καλέτζη.
ΠΡΟΕΔΡ.: Ποια ήταν η ονομασία της οργανώσεως;
ΜΑΡΤ.: Οι ίδιοι τη χαρακτήριζαν ως νεοναζιστική.
ΠΡΟΕΔΡ.: Πού είχαν γνωριστεί οι κατηγορούμενοι;
ΜΑΡΤ.: Στα γραφεία της 4ης Αυγούστου και στα γραφεία της ΕΝΕΠ.
ΕΦΕΤΗΣ: Διαπιστώσατε αν οι 11 πυροκροτητές είχαν κλαπεί από τον Στρατό;
ΜΑΡΤ.: Δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί αυτό.
Μετά από τέσσερις ώρες διαδικασίας, τελικά η δίκη αναβάλλεται επ’ αόριστο, για να κληθεί ως μάρτυρας ο πυροτεχνουργός του στρατού κ. Γ. Παρασχάκης, καθώς στη διάρκειά της προέκυψε ανάγκη τεχνικών διευκρινίσεων.
Την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου, οι Νίκος Μιχαλολιάκος και Αλέξανδρος Μαριούκλας θα καταδικαστούν σε ποινές 13 και δέκα μηνών αντιστοίχως για απλή κατοχή εκρηκτικών.
Την Τρίτη 16 Ιανουαρίου του 1979 η δίκη ξεκινάει και πάλι, όπου αργά το βράδυ τελικά αποφασίζεται η υπόθεση να παραπεμφθεί στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών και οι τέσσερις κατηγορούμενοι να δικαστούν μόνο για παράβαση του νόμου 495/76 «περί όπλων και εκρηκτικών», καθώς «δεν απεδείχθη με στοιχεία ότι υπήρχε σχέση των κατηγορουμένων με τις εκρήξεις».
Τρεις μέρες αργότερα, την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου, οι Νίκος Μιχαλολιάκος και Αλέξανδρος Μαριούκλας θα καταδικαστούν σε ποινές 13 και δέκα μηνών αντιστοίχως για απλή κατοχή εκρηκτικών. Οι Γιώργος Ηλιόπουλος και Δημήτρης Παπουτσάς θα αθωωθούν. Από τους καταδικασθέντες, ο Μαριούκλας εξαγοράζει την ποινή του και αφήνεται ελεύθερος. Στη φυλακή επιστρέφει για μερικές εβδομάδες ο Νίκος Μιχαλολιάκος.
