Προς τους διάφορους κομιλφό του εστέτ τάχα μου «ανθρωπισμού», προς όσους σερβίρουν την λήθη σαν «γιατρικό» και κρύβονται πίσω από τον θρήνο (των άλλων) για να επιπλεύσουν.
του Νίκου Μπογιόπουλου στον Ημεροδρόμο
Προς όσους εκμεταλλεύονται ακόμα και το δάκρυ του σπαραγμού για να πνίξουν κάθε σκέψη αναζήτησης και απόδοσης ευθυνών για το «μπουρδέλο» που επί δεκαετίες δημιούργησαν, διαχειρίζονται και υπηρετούν,
Προς όλους εκείνους τους «je suis» της υποκρισίας και του φαρισαισμού που δεν έχει υπάρξει παλιανθρωπιά που να μην την έχουν χειροκροτήσει την ώρα ακριβώς που συμβαίνει, αλλά που – τόσο αυτοί όσο και τα κάθε λογής κωλοπαίδια τους – κουνάνε το δάκτυλο και εμφανίζονται με τουπέ «πολίτικαλ κορέκτ» να μας ορμηνεύουν «αφήστε τώρα την κριτική, δεν είναι της ώρας», έχουμε και εμείς μια ορμήνια, διατυπωμένη με όρους… ευκτικής:
«Σκασμός εσείς, ζαγάρια».
