Για την αντισυνταγματική αναστολή του δικαιώματος του συνέρχεσθαι. Γράφει ο Β. Σωτηρόπουλος

Η απόφαση του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας για απαγόρευση όλων των δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων στο σύνολο της Επικράτειας από σήμερα έως και τις 18 Νοεμβρίου δεν έχει κανένα απολύτως έρεισμα στο Σύνταγμα και θα καταπέσει με ένα “φου” αύριο το πρωί στο ΣτΕ με την πρώτη αίτηση αναστολής που θα υποβληθεί σύμφωνα με το άρθρο 12 του Ν.4703/2020 (Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις).

Συγκεκριμένα, την αναστολή του άρθρου 11 του Συντάγματος (δικαίωμα του συνέρχεσθαι) σε όλη την χώρα δεν είναι αρμόδιος να την διατάξει κανένας αρχηγός της Αστυνομίας, παρά μόνο η Βουλή υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 48 του Συντάγματος. Πρόκειται για συνταγματική διάταξη που δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ από την θέσπιση του ισχύοντος συντάγματος.

Ο Ν.4703/2020 για τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις ορίζει ότι η αρμόδια αστυνομική αρχή μπορεί να απαγορεύσει “επικείμενη δημόσια συνάθροιση”, όχι το δικαίωμα των δημοσίων συναθροίσεων σε όλη την χώρα για σειρά ημερών.

Η εκτίμησή μου είναι ότι σκοπός της Κυβέρνησης είναι να προσβληθεί δικαστικά η απόφαση αυτή στο ΣτΕ, για να έρθει το δικαστήριο και να ορίσει τους όρους για την επιτρεπόμενη πορεία στο Πολυτεχνείο, όπως έχει την αρμοδιότητα στην περίπτωση της αναστολής του Ν.4703/2020.

Σε μια τέτοια περίπτωση, το ΣτΕ θα ακολουθήσει την απόφαση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου που ορίζει αριθμό διαδηλωτών και μέτρα προστασίας που πρέπει να τηρήσουν.

Επειδή δηλαδή η Κυβέρνηση βρίσκεται σε δυστοκία μετά από όλα αυτά να φέρει το πολιτικό βάρος του να επιτρέψει υπό όρους (όπως αναφέρει ο Ν.4703/2020) την πορεία για το Πολυτεχνείο, θα καλοδεχτεί την απόφαση του ΣτΕ που θα κηρύσσει την αντισυνταγματικότητα και θα υποδεικνύει τρόπους υπέρβασής της.

Όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί εάν αντικείμενο του κοινοβουλευτικού διαλόγου είχαν εξ αρχής αποτελέσει οι όροι για την διεξαγωγή της πορείας του Πολυτεχνείου, σύμφωνα με το άρθρο 11 του Συντάγματος, αλλά και το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (δικαίωμα του συνέρχεσθαι). Εάν δηλαδή οι πολιτικοί αρχηγοί είχαν βάλει στο τραπέζι την απόφαση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου που υπάρχει από τον Απρίλιο 2020 και συζητούσαν για τον τρόπο εφαρμογής της.

Αντ’ αυτού, με πρόσχημα και πάλι την πανδημία (δεύτερη φορά μετά τον Μεγάλο Περίπατο), προτιμάται η λογική της επίδειξης δυνάμεως, η ακραία ιδεολογικοποίηση, η πρόκριση του δικαστηρίου ως το κατάλληλο φόρουμ που θα βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Αυτό όμως θα είναι το θετικό σενάριο, μετά από όλα αυτά. Υπάρχει και το εφιαλτικό σενάριο της επανάληψης του Δεκεμβρίου του 2008. Αυτο θα είναι μια τεράστια καταστροφή.

Είναι μια θλιβερή ημέρα. Καλούμαστε όλοι να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων.