Πηγή: TPP
Δεν μπορώ προφανώς να ξέρω από τι ακριβώς πέθανε ο Βασίλης Μαγγός στον Βόλο, που κατήγγειλε πριν από ένα μήνα τον άγριο ξυλοδαρμό του από τους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν.
Θα πρέπει όλοι να περιμένουμε τη νεκροψία αύριο, πάντα με τη γνώση ότι οι ιατροδικαστικές εκθέσεις είναι το δεύτερο πιο αναξιόπιστο πράγμα που κυκλοφορεί στην Ελλάδα μετά τις προφητείες του γέροντα Παΐσιου.
Υπάρχουν ωστόσο δύο πράγματα που τα ξέρω και μπορώ να μιλήσω για αυτά.
Το πρώτο είναι ότι αν ένας άνθρωπος έχει οποιουδήποτε τύπου παθολογικό ή άλλο πρόβλημα, αυτό επιβαρύνεται αν σε βάλουν σε ένα αστυνομικό τμήμα και σε δέρνουν για ώρες, σου σπάσουν επτά πλευρά και σου κάνουν τρύπα στο συκώτι. Αυτό δεν είναι ζήτημα που άπτεται της ιατροδικαστικής έρευνας, αλλά της κοινής λογικής.
Και το δεύτερο είναι ότι εδώ και έναν χρόνο, οι αστυνομικοί έχουν ανακτήσει εμφανώς το ελεύθερο να δέρνουν, να βασανίζουν και να τρομοκρατούν κατά βούληση. Το βλέπεις παντού, καθημερινά, περπατώντας στον δρόμο, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις, παρακολουθώντας την επικαιρότητα. Έχουν το ελεύθερο και έχουν προσθέσει σε αυτό και μια μάλλον ειλικρινή ιδέα ότι δικαιούνται να «εκδικηθούν» για όσα άκουσαν τα τελευταία χρόνια.
Αυτή είναι η πολιτική του δόγματος «νόμος και τάξη» που είχε εισάγει ένας βαθιά συμπλεγματικός άνθρωπος, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, υποστηριζόμενος από τα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης, τα στίφη ακροδεξιών που έχουν συνωστισθεί στον κρατικό και κυβερνητικό μηχανισμό και μεγάλο μέρος των ΜΜΕ.
Είναι μια πολιτική που νοσταλγεί τις περιόδους που εγγυητής του ελληνικού πολιτεύματος ήταν η χωροφυλακή και αποτελεί αρωγό στην προσπάθεια να πάει προς τα πίσω συνολικά η ελληνική κοινωνία. Στο πεδίο των δικαιωμάτων, των ιδεών, της εκπαίδευσης, των μισθών.
Είναι μια πολιτική που πρέπει να απαντηθεί και να ανατραπεί άμεσα, γιατί όταν δεν αφαιρεί ζωές, καταστρέφει όλες τις υπόλοιπες.
