Μεταλλευτική βιομηχανία, εργασία και συμμετοχή στο ΑΕΠ. Μα τόσα ψέμματα;

Πηγή: Antigold

Το ότι η μεταλλευτική βιομηχανία – Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), Ελληνικός Χρυσός κ.λπ – παραφουσκώνει τα μεγέθη της συνεισφοράς της στην εθνική οικονομία και την απασχόληση προκειμένου να βελτιώσει την εικόνα της το γνωρίζαμε. Αλλά ακόμα και εμείς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ΠΟΣΟ τα παραφουσκώνουν. Μέχρι που κάναμε μια μικρή έρευνα στα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας… Που να φανταστούμε ότι οι αθεόφοβοι δεν αύξησαν απλά τον αριθμό των εργαζομένων στη μεταλλευτική βιομηχανία αλλά τον ΥΠΕΡΔΕΚΑΠΛΑΣΙΑΣΑΝ!

Λένε λοιπόν:

«Ο μεταλλευτικός κλάδος στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 3% του ΑΕΠ και εμφανίζει μια δυναμική της τάξεως του 7%. Στο κομμάτι της απασχόλησης, η εξορυκτική βιομηχανία απασχολεί το 3,7% στο σύνολο της βιομηχανίας με πάνω από 100 χιλιάδες θέσεις πλήρους απασχόλησης».

Αυτή είναι η τυπική παραπληροφόρηση που διαδίδει τελευταία η Ελληνικός Χρυσός στα πλαίσια της νέας διαφημιστικής της καμπάνιας και βρίσκεται σε πλήθος πανομοιότυπων – πληρωμένων – «άρθρων» στο διαδίκτυο π.χ. εδώ.

Ας ξεκινήσουμε από αυτά που είναι προφανή ακόμα και σε ένα μαθητή του Δημοτικού:

Μύθος 1ος. ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Απλή μέθοδος των τριών: ΑΝ ο μεταλλευτικός κλάδος απασχολεί πάνω από 100 χιλιάδες άτομα (και μάλιστα με θέσεις πλήρους απασχόλησης!) και ΑΝ αυτό είναι το 3,7% του συνόλου της βιομηχανίας, έπεται ότι οι συνολικές θέσεις εργασίας στο βιομηχανικό τομέα είναι 2.702.702. Αυτό φαίνεται λιγάκι (!) παράλογο δεδομένου ότι κατά την ΕΛ.ΣΤΑΤ. ο αριθμός των  απασχολούμενων στην Ελλάδα είναι 3.833.745 άτομα.

Αν δεχθούμε τα νούμερα που δίνουν ο ΣΜΕ και η Ελληνικός Χρυσός, θα πρέπει να πιστέψουμε ότι ζούμε σε μια σούπερ-βιομηχανοποιημένη χώρα όπου πάνω από τα 2/3 του εργατικού δυναμικού της απασχολείται στη βιομηχανία! Δηλαδή τρέμουν και ωχριούν μπροστά μας βιομηχανικές υπερδυνάμεις όπως η Γερμανία (29,7%), η Σουηδία (28,2%) ή η Κίνα (27,8%). Πηγή: List of countries by sector composition of the labor force.

Και αφού τα παραπάνω δεν είναι δυνατόν να ισχύουν, πάμε να δούμε πού είναι το ψέμμα. Κατά την ΕΛ.ΣΤΑΤ., Έρευνα εργατικού δυναμικού Δ’ τρίμηνο 2018 Πίνακας 3: «Απασχολούμενοι κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας», οι απασχολούμενοι σε ορυχεία και λατομεία είναι 11.700 άτομα, ποσοστό 0,3% επί του συνόλου. Όπως είναι φανερό από τον πίνακα, η εξόρυξη είναι από τους πιο μικρούς κλάδους σε ό,τι αφορά την απασχόληση.

Ακόμα πιο μακριά από τα επίσημα νούμερα της ΕΛ.ΣΤΑΤ. είναι αυτά που περιέχονται σε μελέτη του ΙΟΒΕ, που έγινε με τη συνδρομή του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) και έχουν διαδοθεί ευρύτατα μέσω ημερίδων, συνεντεύξεων στελεχών του ΣΜΕ και αρθρογραφίας, π.χ. εδώ:

«Σε όρους απασχόλησης, η συμβολή της εξορυκτικής βιομηχανίας εκτιμάται αντίστοιχα σε 84.000 θέσεις πλήρους απασχόλησης που αντιστοιχούν στο 2,2% της εγχώριας απασχόλησης και σε 118.000 θέσεις εργασίας ή το 3,4% της εγχώριας απασχόλησης, εάν ληφθεί υπόψη και η ηλεκτροπαραγωγή με λιγνίτη»

Το 84.000 είναι ήδη 7 φορές μεγαλύτερο από το 11.700. Αλλά στο ήδη εξωπραγματικό αυτό νούμερο προστέθηκαν και άλλες 34.000 θέσεις εργασίας, που δήθεν αντιστοιχούν στην ηλεκτροπαραγωγή με λιγνίτη και φτάσαμε στις 118.000! Πέρα από την προφανή αυθαιρεσία να θεωρείται «εξορυκτική δραστηριότητα» η ηλεκτροπαραγωγή, είναι απορίας άξιον πού βρέθηκε ο αριθμός 34.000, όταν η ίδια η ΔΕΗ Α.Ε. δηλώνει ότι το 2017 στο σύνολο της επικράτειας μισθοδοτούσε 17.519 άτομα!

Επιτέλους, λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει: Η Σουηδία, μια χώρα υπερτριπλάσιου μεγέθους από την Ελλάδα έχει τη μεταλύτερη μεταλλευτική βιομηχανία στην Ευρώπη που μάλιστα είναι πλήρως καθετοποιημένη. Είναι δυνατόν στη Σουηδία ο κλάδος της εξόρυξης να απασχολεί 9.000 ανθρώπους και στη μικρή Ελλάδα, όπου ακούμε διαρκή γκρίνια ότι «δεν αξιοποιούμε τον ορυκτό μας πλούτο», να απασχολεί 118.000, δηλαδή 13 φορές περισσότερους;;;

Πολύ απλά, ο ΣΜΕ και το ΙΟΒΕ …πρόσθεσαν ένα μηδενικό (και κάτι) και οι 11.700 υπαρκτές θέσεις εργασίας έγιναν 118.000 φανταστικές θέσεις εργασίας!

Και μετά από αυτά, καταλαβαίνετε πόσο σοβαρά πρέπει να πάρουμε τους ισχυρισμούς της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ότι στην “Χρυσή Επένδυση” που σήμερα λειτουργεί ουσιαστικά μόνο σε Ολυμπιάδα-Μαύρες Πέτρες, απασχολούνται (δήθεν) 2.000 άτομα,  και στην πλήρη ανάπτυξη της θα απασχοληθούν… 5.000.

Μύθος 2ος: ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΕΠ

3%-3,4% του ΑΕΠ λέει ο μύθος ότι παράγει ο μεταλλευτικός κλάδος στην Ελλάδα. Ποια είναι η πηγή; Η γνωστή μελέτη ΙΟΒΕ-ΣΜΕ. Μάλιστα. Το μέγεθος αναλύεται ως εξής:

Η συνολική συμβολή της εξορυκτικής βιομηχανίας στο ελληνικό ΑΕΠ ανέρχεται σε 4,1 δισ. ευρώ (2,7 δισ. ευρώ από εξορυκτικές δραστηριότητες και το υπόλοιπο 1,4 δισ. ευρώ από τη μεταποίηση βασικών μετάλλων και τσιμέντου με εγχώριες ορυκτές πρώτες ύλες) που αντιστοιχεί στο 2,2% του ΑΕΠ. Εάν ληφθεί υπόψη και η ηλεκτροπαραγωγή με καύση λιγνίτη, η οποία δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τη στήριξη του εξορυκτικού τομέα, η συμβολή στο ΑΕΠ ανέρχεται σε 6,2 δισ. ευρώ ή 3,4% του ΑΕΠ.

Όπως βλέπουμε, η καθαρή συνεισφορά της εξορυκτικής βιομηχανίας στο ΑΕΠ είναι 2,7 δις που αντιστοιχεί περίπου στο 1,4%. Αλλά όπως και προηγουμένως, στην «εξόρυξη» προστίθενται αυθαίρετα και μεγάλοι κλάδοι μεταποίησης:

• η βασική μεταλλουργία (μαγνησιακά προϊόντα, αλουμίνα-αλουμίνιο, σιδηρονικέλιο)
• η τσιμεντοβιομηχανία!
• η ηλεκτροπαραγωγή!!!

Η πονηρή δικαιολογία είναι ότι οι κλάδοι αυτοί χρησιμοποιούν εγχώριες ορυκτές πρώτες ύλες, άρα πιθανότατα δεν θα υπήρχαν χωρίς την εξόρυξη. Αλλά με την ίδια λογική, η Σουηδία που έχει πλήρως καθετοποιημένη βιομηχανία και παράγει όλων των ειδών τα μηχανήματα, αυτοκίνητα, ηλεκτρικές συσκευές κ.λπ χρησιμοποιώντας τις δικές της ορυκτές πρώτες ύλες (κυρίως σιδηρομετάλλευμα και χαλκό), θα έπρεπε μήπως να προσμετρήσει και την παραγωγή αυτών των κλάδων ως άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα της εξόρυξης;

Για να προσγειωθούμε πάλι στην πραγματικότητα, η Wikipedia δίνει μια κατάταξη χωρών σύμφωνα το ποσοστό συμμετοχής των φυσικών πόρων στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (List of countries by GDP sector composition). Οι φυσικοί πόροι χωρίζονται σε 5 κατηγορίες: Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακας (λιγνίτης), ορυκτά, δασικά προϊόντα – και φυσικά δεν περιλαμβάνεται η μεταποίηση αυτών. Ως βάση της λίστας χρησιμοποιήθηκαν τα CIA World Factbook και World Development Indicators: Contribution of natural resources to gross domestic product. Απομονώσαμε την Ελλάδα και τη Σουηδία. Ακόμα και αν δεν είναι απόλυτα σωστά τα νούμερα είναι σίγουρα πιο κοντά στην πραγματικότα από αυτά των ΙΟΒΕ-ΣΜΕ!

Έχει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ενδιαφέρον ο πίνακας γιατί καταδεικνύει ότι το μεγάλο ποσοστό συμμετοχής της εξορυκτικής βιομηχανίας στο ΑΕΠ μιας χώρας (υδρογονάνθρακες, μέταλλα) συνδέεται άμεσα με υπανάπτυξη, οπισθοδρόμηση και τρομακτικές ανισότητες:

Δοκιμάστε π.χ. κατάταξη με βάση την εκμετάλλευση ορυκτών πόρων (minerals) ως ποσοστό του ΑΕΠ:
Στις πρώτες  θέσεις έρχονται Mαυριτανία, Παπούα Νέα Γουινέα, Ζάμπια, Κονγκό, Χιλή, Μονγκολία, Γουινέα, Λάος, Γουιάνα, Μάλι, Κιργιστάν,  Σουρινάμ, Περού, Γκάνα, Ουζμπεκιστάν, Μπουρκίνα Φάσο κ.λπ.

Στην κατάταξη με βάση το σύνολο των φυσικών πόρων (total natural resources) κυριαρχούν οι υδρογονάνθρακες αλλά η κατάσταση είναι το ίδιο μαύρη κι άραχνη:
Ιράκ, Κονγκό, Σαουδική Αραβία, Μαυριτανία, Κουβέιτ, Γκαμπόν, Ανγκόλα, Μογγολία, Ομάν, Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Ισημερινή Γουινέα, Μπρουνέι, Τσάντ, Τρινιδάδ και Τομπάγκο, Παπούα Νέα Γουινέα, Κονγκό κ.λπ. Να συνεχίσουμε;

Θέλουμε αλήθεια να μοιάσουμε σε κάποια από αυτές τις χώρες;