του Ρότζερ Κόεν *
Το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός των τελευταίων εβδομάδων δεν ήταν η ουσιαστική επικύρωση της υποψηφιότητας του Ντόναλντ Τραμπ για το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, αλλά η νίκη του Σαντίκ Καν στις δημοτικές εκλογές του Λονδίνου.
Ο Τραμπ, ακόμα, δεν έχει εκλεγεί πουθενά. Ο υποψήφιος του Εργατικού Κόμματος, αντίθετα, συνέτριψε τον συντηρητικό αντίπαλό του και αναλαμβάνει τη διοίκηση μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου. Στην επινίκια ομιλία του τάχθηκε υπέρ των ανοιγμάτων και κατά του απομονωτισμού, υπέρ της ενσωμάτωσης και κατά των διαχωρισμών, υπέρ των ευκαιριών για όλους και κατά του ρατσισμού και του μισογυνισμού. Ήταν ο αντι-Τραμπ.
Πριν από τις εκλογές, ο Καν είπε στον συνάδελφό μου, Στίβεν Καστλ: «Είμαι Λονδρέζος, είμαι Ευρωπαίος, είμαι Βρετανός, είμαι Άγγλος, είμαι μουσουλμάνος, ασιατικής καταγωγής, γεννημένος στο Πακιστάν, πατέρας και σύζυγος».
Ο κόσμος του 21ου αιώνα θα διαμορφωθεί από τέτοιες πολλαπλές ταυτότητες και από πόλεις που ενθαρρύνουν την ποικιλομορφία, όχι από τύπους σαν τον Τραμπ που διακηρύσσουν «πρώτα η Αμερική» και θέλουν να κτίζουν τείχη. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν τυχόν ο Τραμπ εκλεγεί πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, θα απαγορεύσει την είσοδο ανθρώπων σαν τον Καν.
Η εκλογή του Καν έχει σημασία επειδή διαψεύδει τον μύθο ότι η Ευρώπη κυριεύεται από τους τζιχαντιστές. Και αναδεικνύει το γεγονός ότι εκτός από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, υπάρχουν και ένα εκατομμύριο success stories στις μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης. Ο Καν μεγάλωσε σε εργατική πολυκατοικία, έχει έξι αδέλφια, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει μαχητικός δικηγόρος και υπουργός. Στις εκλογές για τον δήμο του Λονδίνου, έλαβε 1,3 εκατομμύρια ψήφους, αριθμό ρεκόρ για Βρετανό πολιτικό.
Η εκλογή του έχει επίσης σημασία επειδή οι πιο αποτελεσματικές φωνές κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας ανήκουν σε Μουσουλμάνους – και ο Καν είναι αποφασισμένος να μη σωπάσει. Μετά τις περυσινές επιθέσεις στο Παρίσι, είχε δηλώσει ότι οι Μουσουλμάνοι έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο να παίξουν στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, «όχι επειδή είμαστε πιο υπεύθυνοι από άλλους, αλλά επειδή μπορεί να φανούμε πιο αποτελεσματικοί στη μάχη κατά του εξτρεμισμού από άλλους».
Ο Καν έχει προσεγγίσει όμως και την εβραϊκή κοινότητα της Βρετανίας, καταδικάζοντας απερίφραστα τις αντισημιτικές κορώνες που έχουν ακουστεί στους κόλπους των Εργατικών.
Ο Τραμπ είναι πάνω απ’ όλα ένα προϊόν φόβου και οργής. Τις τελευταίες εβδομάδες, ένας φοιτητής του Μπέρκλεϊ απομακρύνθηκε από μια πτήση της Southwest Airlines επειδή τον άκουσαν να μιλά αραβικά και ένας Ιταλός οικονομολόγος με σκούρο δέρμα απομακρύνθηκε από μια πτήση της American Airlines επειδή τον είδαν να λύνει «ύποπτες» μαθηματικές εξισώσεις. Ο Τραμπ εκφράζει αυτή τη φοβισμένη Αμερική, που βλέπει παντού απειλές.
Η άνοδος του Καν, αντίθετα, είναι μια νίκη απέναντι στους φόβους που γέννησε η 11η Σεπτεμβρίου. Μια νίκη απέναντι στον Οσάμα μπιν Λάντεν, το Ισλαμικό Κράτος, την τζιχαντιστική ιδεολογία και πολιτικούς σαν τον Τραμπ που εξισώνουν τους Μουσουλμάνους με τον κίνδυνο. Για τον νέο δήμαρχο του Λονδίνου, «πολλοί βρετανοί Μουσουλμάνοι μεγαλώνουν χωρίς να γνωρίσουν κανέναν από τις άλλες κοινότητες».
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει πει ότι ο πιο πολύτιμος σύμβουλός του είναι το ένστικτό του και ότι η Αμερική πρέπει να γίνει πιο απρόβλεπτη. Αν τυχόν κερδίσει την προεδρία, θα θέσει σε κίνδυνο τον ανθρώπινο πολιτισμό: Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει πρόσβαση στους κωδικούς των πυρηνικών όπλων.
Σε αυτή τη συγκυρία, η νίκη του Καν λειτουργεί καθησυχαστικά, καθώς τα παγκόσμια ρεύματα που εκπροσωπεί δεν μπορεί παρά να αποδειχθούν ισχυρότερα από τον πρωτογονισμό του Τραμπ.
* Ο πολλάκις βραβευμένος Ρότζερ Κόεν ξεκίνησε τη δημοσιογραφική καριέρα του ως freelancer και στη συνέχεια, εργάστηκε στο Reuters. To 1983, εντάχθηκε στο δυναμικό της The Wall Street Journal. Ο Ιανουάριος του 1990 τον βρίσκει στους The New York Times. Από τον Απρίλιο του 1994 έως τον Ιούνιο του 1995 καλύπτει τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία ως επικεφαλής του γραφείου της εφημερίδας για τα Βαλκάνια. Το 2002 αναλαμβάνει επισήμως επικεφαλής της κάλυψης διεθνών θεμάτων στους Times, σχεδιάζει και επιβλέπει την κάλυψη του πολέμου στο Αφγανιστάν. Από τα μέσα του 2006 αρθρογραφεί στην εφημερίδα (http://www.nytimes.com/column/roger-cohen). Συνυπογράφει μαζί με τον Κλαούντιο Γκάτι το «In the Eye of the Storm: The Life of General H. Norman Schwarzkopf» (1991) και έχει γράψει τα «Hearts Grown Brutal: Sagas of Serajevo» (1998) και «Soldiers and Slaves: American POWs Trapped by the Nazis Final Gamble» (2005).
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ- ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του πρακτορείου.
Πηγή: Τhe New York Times / ΑΠΕ
