Το περασμένο καλοκαίρι η Άνγκελα Μέρκελ, άνοιξε τις πόρτες της χώρας στο μεγαλύτερο κύμα προσφύγων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέχρι το τέλος του έτους 1,1 εκατ. πρόσφυγες έφθασαν στη Γερμανία από τη Μέση Ανατολή, τη Βόρειο Αφρική και τα Βαλκάνια. Το Ιανουάριο πέρασαν τα σύνορα ακόμη 100.000.
Όμως ακόμη η πολιτική της καγκελαρίου είναι αμετακίνητη, γράφει άρθρο γνώμης στον Guardian. Η Μέρκελ έχει κατηγορήσει του Γάλλους που κρατούν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στο Καλαί και τους Άγγλους που τους απαγορεύουν την είσοδο στη χώρα τους. Η Γερμανία κατάφερε να φιλοξενήσει χιλιάδες σε κέντρα υποδοχής σε όλη τη χώρα και στρατιές εθελοντών προσφέρουν φαγητό, ρούχα και εργασία στα κέντρα.
Αλλά αυτή η πολιτική έχει συνέπειες για τη Μέρκελ, είδε τη δημοτικότητά της να πέφτει από το 75% στο 46% και στο ερώτημα εάν μπορεί να αντιμετωπίσει το προσφυγικό 8 στους 10 λένε όχι. Ήδη το ξενοφοβικό κόμμα «εναλλακτική για τη Γερμανία» έχει εκτοξευθεί και προκαλεί ανησυχία ότι θα έχει μεγάλα ποσοστά στις επερχόμενες εκλογές στη Σαξονία.
Οι ηθικές προθέσεις της Μέρκελ συγκρούονται πάνω στο «κουτί της κάλπης». Το περιοδικό Cicero διερωτήθηκε εάν η πολιτική της Μέρκελ είναι παράλογη και μεγαλομανής. Ακόμη και πολιτικοί της σύμμαχοι αναφέρουν ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη στρατηγική της.
Με σθεναρή στάση απέναντι στο κλείσιμο των συνόρων η Μέρκελ έχει εξελιχθεί σε ένα μοναχικό γίγαντα. Ακόμη και η ηθική υπερδύναμη της Ευρώπης, η Σουηδία έχει εφαρμόσει συνοριακούς ελέγχους και ακολούθησε η Δανία και η Αυστρία έκλεισε τον Βαλκανικό δρόμο.
Ακόμη και ο Σόιμπλε, αντέδρασε τονίζοντας ότι πρέπει να περιοριστεί ο αριθμός προσφύγων που φθάνει στη χώρα. Έτσι η Μέρκελ εμφανίζεται με το νέο δόγμα της Ευρωπαϊκής λύσης, το οποίο δεν έχει λειτουργήσει στο παρελθόν.
Σε αντίθεση με τη Γερμανία, η Ουγγαρία, η Πολωνία και οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν σφραγίσει τα σύνορά τους και οι χώρες τις Βαλκανικής απλά χαιρετούσαν τους πρόσφυγες που περνούσαν από τις χώρες τους για να κατευθυνθούν στον Ευρωπαϊκό βορά, όπως έκανε και η Ευρώπη, όταν η Ιταλία αντιμετώπιζε κύματα προσφύγων που εγκατέλειπαν τη Βόρειο Αφρική κατά τη διάρκεια της «Αραβικής Άνοιξης».
Η Γερμανία θέλει συμφωνία με την Τουρκία για να περιοριστούν οι προσφυγικές ροές. Αλλά η Τουρκία έχει να ασχοληθεί με πιο σημαντικά θέματα ο[πως ο βομβαρδισμός Κούρδων στη Συρία, που προκαλεί ακόμη περισσότερους πρόσφυγες και να κλείνει εφημερίδες.
Τι γίνεται διερωτάται το άρθρο με τους πρόσφυγες που φθάνουν από τη θάλασσα; Μία ολόκληρη βιομηχανία «λαθρεμπορίου ανθρώπων» έχει στηθεί και περνάει χιλιάδες πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά. Η λύση που δόθηκε είναι οι περιπολίες του ΝΑΤΟ, αλλά δεν θα κάνει τίποτα περισσότερο από να εντοπίζει τις βάρκες και να αναφέρεται στην ελληνική και τουρκική ακτοφυλακή.
Τέλος η Γερμανία θέλει να στείλει χρήματα στην Ιορδανία και το Λίβανο για να κρατήσουν τους πρόσφυγες.
Είναι δύσκολο καταλήγει ο αρθρογράφος να κατανοήσει κάποιος πλήρως τη στρατηγική της Μέρκελ. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι εάν κλείσουν τα γερμανικά σύνορα, η Σένγκεν θα διαλυθεί και ενδεχομένως και η ΕΕ.
Αυτή τη στιγμή η προσπάθεια είναι να μεταφερθεί το πρόβλημα εκτός ΕΕ. Ήδη οι Βαλκανικές χώρες έχουν περιφράξει τα σύνορά τους, και ήδη εφαρμόζεται μία Σένγκεν χωρίς την Ελλάδα. Έτσι η Μέρκελ μπορεί να διασώσει την ηθική της στάση για ανοιχτά σύνορα, από τη στιγμή που δεν θα υπάρχουν πρόσφυγες για να εισρεύσουν στη χώρα.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο πρόβλημα με την στρατηγική της Γερμανίας, Κτίζοντας το ευρωπαϊκό φράγμα στα Σκόπια μετατρέπεις την Ελλάδα σε ένα τεράστιο κέντρο υποδοχής. Η Ελλάδα θα πρέπει να πληρωθεί από τη στιγμή που Τουρκία θα κερδίσει πολλά περισσότερα από τα 3 δισ. Τι είναι 20 ή 30 δισ. ευρώ απέναντι στην καταστροφική εναλλακτική, τη Γερμανία σε εξέγερση, τη Μέρκελ εκτός εξουσίας και την Ευρώπη με ανεπανόρθωτες βλάβες, καταλήγει ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας.
Josef Joffe
Πηγή: The Guardian
