style=”display:block”
data-ad-client=”ca-pub-4405412761594943″
data-ad-slot=”1170329256″
data-ad-format=”auto”>
Πηγή: Pandiera.gr
Γράφει ο Σπύρος Κοντομάρης
Με δεκατρείς διμοιρίες ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και υπερπτήσεις ελικοπτέρου της Αστυνομίας συνεχίζεται για έβδομη μέρα η στρατιωτική κατοχή στη Λευκίμμη της Κέρκυρας προκειμένου να μεταφέρονται εκεί τα σύμμεικτα (μη διαλεγμένα στην πηγή ή σε εργοστάσιο) απορρίμματα που αφέθηκαν να σαπίζουν στους δρόμους του νησιού για πάνω από ένα μήνα. 
Κυβέρνηση, υπουργείο εσωτερικών, περιφέρεια και δήμος μην έχοντας απολύτως κανένα επιχείρημα και κανένα απολύτως δείγμα ολοκληρωμένου σχεδιασμού που θα μπορούσε να κάνει την επιλογή τους αποδεκτή, επιβάλλουν απαγόρευση κυκλοφορίας, εισέρχονται σε κατοικίες αγωνιστών, ξυλοκοπούν, συλλαμβάνουν, κατασκευάζουν κατηγορίες, μετατρέπουν ένα ολόκληρο χωριό σε ανεξέλεγκτη χωματερή, δολοφονούν εν ψυχρώ τη Λευκίμμη.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά.
Πριν από ακριβώς 10 χρόνια η καταστολή που εξαπολύθηκε εναντίον της Λευκίμμης προκάλεσε το θανάσιμο τραυματισμό της Μαρίας Κουλούρη κατά τη διάρκεια πολύ σοβαρών επεισοδίων μεταξύ των κατασταλτικών δυνάμεων και των κατοίκων που αντιδρούσαν στην εναπόθεση μη επεξεργασμένων σκουπιδιών όλης της Κέρκυρας σε ένα απολύτως ακατάλληλο χώρο, που αρχικά είχε σχεδιαστεί μόνο για τους Δήμους του Νότου.
Παρά και την τότε προσπάθεια τρομοκράτησης των κατοίκων με στρατιωτικού τύπου κατοχή της Λευκίμμης για πολλούς μήνες, και την βιομηχανία κατασκευής διώξεων εναντίων των πρωτοπόρων αγωνιστών του Κινήματος, η ενότητα, η αγωνιστικότητα και η ολοκληρωμένη επιστημονικά και νομικά τεκμηριωμένη στάση των Λευκιμμιωτών κατάφερε να προσωρινά να ματαιώσει το εγκληματικό έργο.
style=”display:block”
data-ad-client=”ca-pub-4405412761594943″
data-ad-slot=”1170329256″
data-ad-format=”auto”>
Η νίκη της Λευκίμμης το 2008 βασίστηκε στην πλήρη αποκάλυψη και πολιτική απομόνωση των διπρόσωπων κομματαρχών και παραγόντων, που άλλα λέγανε στους κατοίκους και άλλα στα κομματικά τους όργανα, στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, και στην αμεσοδημοκρατική πολιτική συγκρότηση του κινήματος με ανοιχτές διαδικασίας βάσης και λαϊκές συνελεύσεις.
Βασίστηκε και σε μια σειρά αποδείξεων.
Αποδείχτηκε με μελέτη του ΙΓΜΕ ότι ο χώρος που επιλέχθηκε ο ΧΥΤΑ βρισκόταν πάνω σε υδροφόρο μέτωπο που επικοινωνεί με πηγάδια πόσιμο και αρδεύσιμου νερού,
αποδείχθηκε ότι ο χώρος είναι ουσιαστικά μέσα σε κατοικημένη περιοχή, σε απόσταση αναπνοής από δάσος, παραλία και το λιμάνι της Λευκίμμης,
αποδείχθηκε ότι οι απαλλοτριώσεις και οι αποζημιώσεις ήταν αποτέλεσμα διαπλοκής και πιέσεων της τότε δημοτικής αρχής προς τους ωφελούμενους,
αποδείχθηκε ότι η Λευκίμμη δεν επρόκειτο ποτέ να δεχτεί τα οργανικά υπολείμματα μετά από διαχωρισμό των ανακυκλωσίμων των τριών Δήμων του Νότου (Λευκιμμαίων, Κορισσίων, Μελιτειέων) όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί, αλλά εξαρχής προοριζόταν να γίνει ένα νέο χειρότερο Τεμπλόνι.
Αποδείχθηκε επίσης ότι οι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα στην επίσκεψή του στη Λευκίμμη στις 28/8/2013 ότι «δεν θα πέσει ούτε χαρτοπετσέτα στον παράνομο ΧΥΤΑ» ήταν μια ακόμα χοντροκομμένη απάτη.
Γιατί 20 χρόνια μετά την αποτυχημένη χωροθέτηση του 1997 και 10 χρόνια μετά την τραγική εξέλιξη των επεισοδίων του 2008, επιλέγεται ξανά μια τόσο εξόφθαλμα καταστρεπτική, παράνομη και αντιεπιστημονική πρόταση όπως η εναπόθεση δεματοποιημένων σύμμεικτων; Ποιοι θα κερδίσουν από την αμετάκλητη καταστροφή του περιβαλλοντικού, πολιτιστικού και κοινωνικού πλούτου της Λευκίμμης, από την καταστροφή των επόμενων γενιών; Είναι τόσο δύσκολο να προχωρήσει η εκλεγμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση την ολοκληρωμένη διαχείριση ή απλώς κάποιοι δεν θέλουν να παραλάβουν κανένα απολύτως κόστος;
Δυο είναι οι μερίδες του Κεφαλαίου που κάνουν κουμάντο στην Κέρκυρα. Πρωταρχικά το κεφάλαιο της τουριστικής βιομηχανίας και δευτερευόντως το εργολαβικό κεφάλαιο που εδώ και δεκαετίες ροκανίζει το κρατικό και ευρωπαϊκό χρήμα χωρίς η Κέρκυρα, τα χωριά και η πόλη της, να έχουν εν έτει 2018 ούτε οδικό δίκτυο, ούτε αποχέτευση, ούτε ύδρευση, ούτε ολοκληρωμένη διαχείριση λυμάτων και απορριμμάτων.
Για τους μεγαλοξενοδόχους είναι δεδομένο ότι η «λύση Λευκίμμη» είναι η πιο συμφέρουσα, καθώς είναι μακριά από τη βιτρίνα του all inclusive και τους κοστίζει μηδέν ευρώ. Μεταφορά και εναπόθεση σύμμεικτων σημαίνει καμιά υποχρέωση διαλογής στην πηγή, κανένα κόστος διαχείρισης για τα ξενοδοχεία, καμιά προδιαλογή ή ανακύκλωση. Ας μην μας κάνει εντύπωση ότι δεν σέβονται το περιβάλλον όταν αποδεδειγμένα δεν σέβονται τους ανθρώπους, τους εργάτες και τις εργάτριες ξενοδοχοϋπαλλήλους που δουλεύουνε εξοντωτικά 12ωρα στα ξενοδοχεία από Απρίλη σε Οκτώβρη χωρίς ούτε ένα ρεπό, ούτε το 15αύγουστο.
Όσο για τους βαθιά συνδεδεμένους με το πολιτικό κατεστημένο εργολάβους, η μη ύπαρξη ολοκληρωμένης δημόσιας διαχείρισης, αποτελεί χαράς ευαγγέλιο και τους ανοίγει ωραιότατες και καλοπληρωμένες δουλειές στην αποκομιδή και τη μεταφορά των σκουπιδιών από τη μια άκρη του νησιού στην άλλη.
Και επειδή το πρόβλημα δεν είναι μόνο περιβαλλοντικό αλλά κυρίως εργατικό και ταξικό, χρειάζεται και την αντίστοιχη πολιτική διαχείριση και κατασταλτική επιβολή.
Ακριβώς ένα χρόνο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2019 (τυχαίο ?) και ενώ το νομοσχέδιο του Υπ. Εσωτερικών για την αναδιάρθρωση της τοπικής αυτοδιοίκησης αναμένεται να προβλέψει εκ νέου την σύσταση Δήμου Νότιας Κέρκυρας, η «λύση Λευκίμμη» επανήλθε μέσα από μια ανατριχιαστική μεθόδευση.
Δεν είναι κρυφό ποιοι συνέλαβαν, τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο την απόφαση να μεταφερθούν με τη βία και χωρίς καμιά επεξεργασία όλα τα σκουπίδια της Κέρκυρας στη Λευκίμμη.
Ποιοι άφησαν ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ τα σκουπίδια να γίνουν βουνά στους δρόμους, ώστε να δικαιολογηθεί η υπέρμετρη χρήση βίας, ώστε το έγκλημα που συντελείται στη Λευκίμμη να γίνει δεχτό με ανακούφιση όταν την τελευταία εβδομάδα άρχισαν να μειώνονται τα απορρίμματα στους δρόμους.
Σε μια περιοχή της Ελλάδας που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον πλήρη πολιτικό έλεγχο, Υπουργείο, Βουλευτές, Περιφέρεια, Δήμο, δεν έκανε απολύτως τίποτα που θα μπορούσε να πειράξει την τσέπη των ξενοδόχων και των εργολάβων, αποφασίζοντας να θυσιάσει τη Λευκίμμη.
Ή μάλλον έκανε ότι μπορούσε στο σκοτάδι προκειμένου να συντονίσει τις ενέργειες του Κράτους με το Παρακράτος.
Προκήρυξε το Διαγωνισμό Μεταφοράς στις 5/6/18 με καταληκτική ημερομηνία 6/6/18.
Προφανώς συνεργάστηκε με γνωστό ξενοδόχο, ώστε να υποβάλει προσφυγή τρεις μέρες μετά στις 9/6/18, κατά τέτοιο τρόπο ώστε η απόφαση του ΣΤΕ να νομιμοποιεί προσωρινά το έργο, και μάλιστα όπως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν, η προσφυγή υποβλήθηκε με υπογραφές τους ενώ δεν γνώριζαν τίποτα!
Έφερε το στρατό των ΜΑΤ μία μέρα πριν, στις 25/6/18 όταν η προσωρινή απόφαση του ΣΤΕ εκδόθηκε στις 26/6/18.
Πόσο πολύ δηλητηριάζει αλήθεια ο ΣΥΡΙΖΑ τη Λευκίμμη με ένα δηλητήριο ακόμα χειρότερο και από τα σκουπίδια.
Οι Γαλιατσάτος, Νικολούζος, Σκουρλέτης, Καπετάνος, Βάκη και σία, δεν έχουν σταματήσει δευτερόλεπτο να δηλώνουν, να φωτογραφίζουν και να υπονοούν ότι η αντίσταση των κατοίκων της Λευκίμμης δεν είναι παρά η έκφραση του αυγού του φιδιού που οι ίδιοι συστηματικά εκτρέφουν για να εξυπηρετήσουν το Κεφάλαιο και τη δική τους πολιτική επιβίωση.
Το εργοδοτικό μνημονιακό παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ τολμά και μιλάει για παρακράτος στην Λευκίμμη.
Τη Λευκίμμη, που παρά τα στραβά και τα λάθη της, δίνει το αίμα της στον αντιφασιστικό αγώνα, στον αγώνα για Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Κοινωνική Αξιοπρέπεια από την εποχή του Ισπανικού εμφυλίου και ακόμα παλιότερα.
Τη Λευκίμμη, που ξέχασαν τόσο γρήγορα ότι αυτή τους εξέλεξε, ξέχασαν τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοτικών εκλογών; (ΚΚΕ 26%, ΣΥΡΙΖΑ 31% στο Α’ και 60% στον Β΄ γύρο), ξέχασαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών; (ΣΥΡΙΖΑ 45%, ΚΚΕ 10%, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1,6%), ή μήπως ξέχασαν το δημοψήφισμα στο οποίο η Λευκίμμη δίνει ένα από τα συντριπτικότερα ποσοστά πανελλαδικά με 78,53% υπέρ του ΟΧΙ ?
Όχι, οι πολιτικοί δολοφόνοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν χυδαιολογούν τη Λευκίμμη ούτε τυχαία ούτε από άγνοια. Έχουν πολύ βαθύτερο σχέδιο, να διχοτομήσουν κοινωνικά και ταξικά την Κέρκυρα, να μετατρέψουν τη Λευκίμμη σε αστυνομευόμενη χωματερή απελπισμένων ανθρώπων, φτηνών εργατών, άρρωστων παιδιών, σε κοινωνική και πολιτική χωματερή που μόνο το φίδι του Φασισμού θα μπορεί πια να κατοικεί. Να πολλαπλασιάσουν τις διαιρέσεις ανάμεσα στους νέους, ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανάμεσα στο λαό, να στρέψουν τον εργάτη απέναντι στον εργάτη, το Βορρά και την Πόλη απέναντι στο Νότο.
Να γνωρίζουν ότι δεν παλεύουμε για να μην «είναι τα σκουπίδια στην πόρτα μας» όπως μας συκοφαντούν, αλλά για να μην είναι τα πολιτικά σκουπίδια στην πόρτα μας.
Να γνωρίζουν ότι θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους, ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε να σταματήσουμε την καταστροφή με το μόνο όπλο που έχουμε στα χέρια μας. Με την ενότητα, τον αγώνα και την χειραφέτησή μας. Άνθρωπο τον άνθρωπο, σπίτι το σπίτι.
