Το μνημείο του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος βεβηλώθηκε για τρίτη φορά

Από το facebook του Γιάννη Ανδρουλιδάκη

2.500 χρόνια κρατά η ιστορία των Εβραϊκών πληθυσμών στη Θεσσαλονίκη και τις γύρω περιοχές. Από τον 6ο αιώνα π.Χ. μέχρι την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από το ελληνικό κράτος. Από τον 11ο μ.Χ. αιώνα και μετά αποτελούν σταδιακά την μεγαλύτερη πληθυσμιακά κοινότητα της πόλης.

Στον 19ο αιώνα μ.Χ. αποτελούν σχεδόν τα 2/3 του πληθυσμού της πόλης. Είναι ανάμεσα στα άλλα αυτοί που έφεραν στην πόλη την τυπογραφία, ανέπτυξαν την υφαντουργία και το εμπόριο καθιστώντας μία από τις πρώτες και κύριες αστικές πόλεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ίδρυσαν σχολεία και πανεπιστήμια, συγκρότησαν τις πρώτες οργανώσεις του εργατικού κινήματος, εξέδωσαν δεκάδες εφημερίδες, τις περισσότερες στα γαλλικά.

Η πτώση της εβραϊκής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη ξεκινά από την προσάρτηση της πόλης στο ελληνικό κράτος. Το 1912, όταν ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την πόλη, καταγράφονται πολλές περιπτώσεις λεηλασίας εβραϊκών σπιτιών και βιασμών γυναικών από Έλληνες στρατιώτες. Παρόλα αυτά, στην πρώτη απογραφή που πραγματοποεί το ελληνικό κράτος, οι Εβραίοι είναι αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη εθνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης με ποσοστό σχεδόν 40%, έναντι 30% των Οθωμανών, 25% των Ελλήνων και 4% των Βουλγάρων. Από το 1921 μέχρι το 1930, τα πογκρόμ εναντίον της εβραϊκής κοινότητας είναι συνεχή, σπίτια και γειτονιές καίγονται και πολλοί Εβραίοι δολοφονούνται από την πραστρατιωτική φασιστική οργάνωση ΕΕΕ. Από το 1923 ένας σημαντικός αριθμός εξισλαμισμένων Εβραίων λογίζονται ως Τούρκοι και στέλνονται στην Τουρκία με την ανταλλαγή των πληθυσμών.

13.000 Εβραίοι της Θεσσαλονίκης πολέμησαν με τον ελληνικό στρατό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έναντίον τον Ιταλών και των Γερμανών. 500 σκοτώθηκαν, 4.000 τραυματίστηκαν. Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την πόλη, οι Εβραίοι σε αυτήν ήταν ακόμα λίγο περισσότεροι από 50.000. Από αυτούς οι 45.000 στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και πέθαναν στους θαλάμους αερίων.

Οι ναζί κατέστρεψαν και το εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης, το οποίο υπήρχε από την περίοδο της ρωμαϊκής κατοχής. Το ελληνικό κράτος έχτισε πάνω στα συντρίμμια του το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, εξαφανίζοντας οποιαδήποτε αναφορά στην εβραϊκή παράδοση της πόλης. Το 2008 ο τότε δήμαρχος (και αργότερα βαρυποινίτης) Βασίλης Παπαγεωργόπουλος και η παράταξή του θα αρνηθούν να συμπεριληφθεί η Θεσσαλονίκη στον κατάλογο των Μαρτυρικών Πόλεων της Ελλάδας κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, λόγω του εκτοπισμού και του θανάτου 45.000 Εβραίων, επειδή «οι Εβραίοι ζούσαν μόνο 500 χρόνια στη Θεσσαλονίκη και δεν αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της».

Το μνημείο του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη βεβηλώθηκε χθες για τρίτη φορά από τότε που ξεκίνησαν πάλι τα συλλαλητήρια για την «ελληνικότητα της Μακεδονίας».

Δε μου κάνει εντύπωση. Για να υποστηρίξεις τη θεωρία ότι «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», πρέπει να αποκρύψεις ότι η μεγαλύτερη πόλη της κατοικούνταν επί πολλές εκατονάδες χρόνια κατά βάση από Εβραίους. Πρέπει δηλαδή να κάνεις μια απάτη. Και είναι γνωστό ότι ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων.