«Κι αφού το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει γιατί κατεβαίνει στις εκλογές;»

Και για να μην παρεξηγηθώ: Στην θέση του ΚΚΕ μπορεί κανείς να βάλει κι άλλες δομές, κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα, δράσεις κι ομάδες της μαρξιστικής Αριστεράς. Δεν είναι μόνο το ΚΚΕ, απλώς το ΚΚΕ έχει μια ιστορική συνέχεια και την μεγαλύτερη μαζικότητα. Σε κάθε περίπτωση, όμως μιλάμε για την κανονική Αριστερά, αυτή που συναντάμε στους δρόμους, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, στις καταλήψεις, στους αγώνες και στα κινήματα. Μιλάμε για τα καθαρά πρόσωπα. Αυτοί που εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς, που τρώνε τα χημικά, που διαχειρίζονται με αίμα τις τελευταίες κοιτίδες πολιτισμού, που έχουν βάλει το σώμα τους μπροστά να σωθούν τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, το περιβάλλον, οι πρόσφυγες, οι νεόπτωχοι, οι μειονότητες. Αυτοί που την προηγούμενη περίοδο στάθηκαν απέναντι στη μούρη του τέρατος και την έφτυσαν, αυτοί που έφαγαν τις μαχαιριές και τις ροπαλιές από τους ναζί.

Η άλλη Αριστερά θέλει μόνο να κυβερνήσει. Κι αρχίζει τα πρόστυχα επιχειρήματα για αφελείς εγκεφάλους ότι αυτό τάχα μου σημαίνει ότι βγαίνει μπροστά. Ο μόνος τους στόχος είναι να βάλουν τους κώλους τους στις καρέκλες. Όλη τους η επιχειρηματολογία αποτυπώνεται στο ότι αν κάτσει ο αριστερός κώλος στην καρέκλα θα λυθούν με μιας όλα τα προβλήματα, θα δικαιωθούν όλοι οι αγώνες.

Και για την επίτευξη αυτού του σκοπού δεν έχουν κανένα θέμα να πουν τα πιο χυδαία συνειδητά ψέματα, να συμμαχήσουν με τον διάβολο τον ίδιο, να βάλουν στις τάξεις τους τους πιο διεφθαρμένους της προηγούμενης χρεοκοπημένης περιόδου, να ξεφτιλίσουν τα ιερά και τα όσια των κινημάτων, να σφάξουν τις ιδέες τους κάτω από τις αφίσες των ηρώων τους, να γίνουν ένας κιμάς με τους υποτίθεται απέναντι. Μόνο και μόνο για την ανάδειξη. Κι αφού βγουν θα ακολουθήσουν τους κανόνες και τις πρακτικές της αστικής δημοκρατίας κι αφού γίνουν τα πιο πιστά σκυλιά του συστήματος σου λένε μόνο ότι οι άλλοι θα είναι χειρότεροι κι ότι όποιος τους ασκεί την ελάχιστη κριτική δεν θέλει την Αριστερά στο τιμόνι. Δεν έχουν τίποτα θετικό να πουν για τον εαυτό τους, μόνο η απειλή ότι θα κάτσει ο δεξιός κώλος στην καρέκλα κι άρα τα πράγματα φαντασιακά θα είναι χειρότερα. Κι αν δεν τους βγει αυτό το αφήγημα…τι ψηφίσατε ρε μαλάκες και 41 τακατό και καλά να πάθετε.

Για αυτό και δεν τους ενδιαφέρει ποτέ να ενισχύσουν τα συνδικάτα, τις φοιτητικές οργανώσεις, να μπουν στους χώρους δουλειάς, εκεί που γίνεται ο ταξικός πόλεμος. Ακόμα και πάνω στην φούντωσή τους, όταν δημοσκοπικά κάλπαζαν, απουσίαζαν εντελώς από τον αγώνα. Αυτά βλέπετε τα κάνει η άλλη Αριστερά, της «ηττοπάθειας».

Όμως εκεί είναι η διαφορά. Αυτοί ναι τα κατάφεραν κυβέρνησαν και μπράβο τους. Όμως ήδη είναι στα τάρταρα στις εκλογές και στις δημοσκοπήσεις και το πιο πιθανό είναι σε 2-3 χρόνια να μην υπάρχουν καθόλου. Σκόνη και θρύψαλα. Κατασυκοφάντηση τόσων αγώνων, ενίσχυση και δικαίωση όλων των αφηγημάτων του αντιπάλου κι ένας διαρκής εμφύλιος που έκανε όλον τον χώρο τους να μοιάζει με τσίρκο για 4 γαμημένα χρόνια εξουσίας. Οι άλλοι που δεν τους νοιάζει να κυβερνήσουν με όρους αστικής δημοκρατίας, οι «ηττοπαθείς» κι οι «τεμπέληδες» που δήθεν περιμένουν να ωριμάσουν οι συνθήκες είναι εδώ 100 χρόνια και θα συνεχίσουν να είναι άλλα 100 χρόνια κι άλλα 100 κι άλλα 100. Οι μεν πέρασαν σαν διάττοντες αστέρες, σαν κομήτες, από την Βουλή, τα ακριβά γραφεία, τα συνέδρια των χαρτογιακάδων, τις «ΕΠΟ» του διεθνούς Κεφαλαίου εκεί που στήνεται το παιχνίδι ώστε να φτωχαίνουν οι πολλοί για να πλουτίζουν οι λίγοι. Οι δε, με τα καλά και τα στραβά τους, πρώτα από όλα είναι δίπλα σε όσους έχουν ανάγκη, σε όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι, σε όσους απλώνουν ένα χέρι για βοήθεια ή μια γροθιά για αγώνα. Είναι πάντα εκεί και στα πιο δύσκολα για να μην σβήσει η ελπίδα, για να συντηρηθούν οι φωλιές νερού μέσα στις φλόγες.

Ναι δεν τους νοιάζει να γίνουν πολλοί όπως όπως πάνω σε μια συγκυρία που αύριο θα σβήσει κι οι λαοθάλασσες θα γίνουν αποξηραμένες λίμνες. Θέλουν όποιον είναι στο πλευρό τους να παίρνει μια απόφαση ζωής, μια απόφαση χωρίς γυρισμό, μια απόφαση συνειδητή και περήφανη, μια απόφαση που σε κατεβάζει στο δρόμο και σε κάνει κομμάτι ενός μεγαλύτερου αγώνα για ένα μεγαλύτερο ιδανικό, που δε σε στρώνει βαθύτερα στον καναπέ σου περιμένοντας ποιος μεσσίας θα σε σώσει όσο εσύ θα κάνει ζάπινγκ.

Δεν ανέχεται, λοιπόν, η Ιστορία που φτιάχτηκε από την Ανάγκη -ακόμα κι όταν γίνεται Σιωπή- οι καιροσκόποι κι οι τουρίστες της ταξικής πάλης να βγάζουν την γλώσσα σε αυτούς που βάζουν το μαντήλι στο μέτωπο κι αυτό γεμίζει με αίμα. Για αυτό και τέτοιες γλώσσες η Ιστορία τις κόβει. Συγχαρητήρια λοιπόν που κυβερνήσατε και καλό ταξίδι τώρα στην κοιλάδα της λήθης και της απαξίωσης. Προκαταβολικά συγχαρητήρια και στους Δούκες που έρχονται με τα ίδια ψέματα, τα ίδια λεξιλόγια, τις ίδιες ανοησίες. Εμείς θα είμαστε για πάντα στους δρόμους. Απέναντι σας. Γιατί εμείς δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε, όντως. Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο.