Κοινό κείμενο που υπογράφουν η Ελληνοφρένεια ο Ημεροδρόμος και το The Press Project,
Για κάθε κρατούμενο, ό,τι κι αν διέπραξε, η ειδική προσωποποιημένη μεταχείριση εξαντλείται στο δικαστήριο κατά τη διαδικασία επιβολής της ποινής. Δεν μπορεί να συνεχίζεται κατά τον χρόνο έκτισής της.
H αξία της ανθρώπινης ζωής, ανεξάρτητα από την άποψη που αυτός είχε για τη ζωή των θυμάτων του, ισχύει και για την ζωή του κρατούμενου. Η υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων κάθε κρατουμένου δεν συνιστά υπεράσπιση των πράξεών του. Είναι υπεράσπιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής και της δημοκρατίας έναντι όλων όσα και ο ίδιος διέπραξε.
Δεν είναι «δίκαιο» οι φωτογραφικοί νόμοι κατά οποιουδήποτε. Δεν είναι «δίκαιο» η μη εφαρμογή ακόμα και αυτών των φωτογραφικών νόμων.
Δεν είναι «δίκαιο», η Πολιτεία να εμπαίζει τον οποιονδήποτε καλώντας τον να προσφύγει στην Δικαιοσύνη, την ίδια στιγμή που του στερεί τα ένδικα μέσα για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.
Ο κρατούμενος απεργός πείνας Δημήτρης Κουφοντίνας διανύει την 63η μέρα απεργίας πείνας με τον θάνατο να καραδοκεί από ώρα σε ώρα.
Οι συνήγοροί του εξάντλησαν κάθε πιθανή νομική οδό για την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματός του, με τα Δικαστήρια, δέσμια των πολιτικών αποφάσεων, να κηρύσσουν εαυτόν αναρμόδιο επιβεβαιώνοντας ότι η υπόθεση μπορεί να επιλυθεί μόνο πολιτικά.
Το τραγικό ενδεχόμενο η Ελλάδα να γίνει η πρώτη χώρα επί ευρωπαϊκού εδάφους που μετά από 40 χρόνια θα υπάρξει νεκρός απεργός πείνας συνιστά τέτοιο ανεξίτηλο στίγμα, που θα έπρεπε να θυμίζει στους κυβερνώντες την ρήση ενός προκατόχου τους: «Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για να διαπράττει τόσο μεγάλες ατιμίες».
Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός έχουν την ιστορική πολιτική ευθύνη να λάβουν την πολιτική απόφαση επίλυσης του θέματος.
