Πηγή: Katiousa

Σχεδόν τρία χρόνια ερευνών, 8 χρόνια δικαστηρίων και δεκάδες ακροάσεις, θα έλεγε κανείς πως περιγράφουν τη δίκη του αιώνα. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου ωστόσο δεν κάθονταν επικίνδυνοι εγκληματίες ή διεφθαρμένοι πολιτικοί κι επιχειρηματίες, αλλά μια γυναίκα στα 32 της χρόνια τότε, που είχε κλέψει από εμπορικό κέντρο ένα ζευγάρι παπούτσια αξίας 20 ευρώ.

Έχοντας καταδικαστεί πρωτόδικα σε ένα μήνα φυλάκισης και 50 ευρώ πρόστιμο, η γυναίκα πέρασε μια δικαστική οδύσσεια, μέχρι να αθωωθεί τελικά πριν λίγες μέρες λόγω “της ιδιαίτερης λεπτότητας του συμβάντος”. Το οικονομικό και ψυχολογικό κόστος μετά από 8 χρόνια δικαστηρίων είναι ωστόσο πιο σκληρό κι από τη σκληρότερη τιμωρία που θα αναλογούσε στην παράβασή της. “Η δικαιοσύνη στη χώρα μας λειτουργεί πολύ άσχημα”, λέει η γυναίκα, προσθέτοντας πως “διέπραξα ένα σφάλμα, το ξέρω και αμέσως είχα μετανιώσει. Αλλά αυτό που μου προκαλεί περισσότερο πόνο είναι το γεγονός πως δεν μπόρεσε να ξαναζήσω με ησυχία. Η ζωή μου μπήκε σε περιορισμούς. Δεν μπόρεσα να υποβάλλω συμμετοχή σε διάφορους δημόσιους διαγωνισμούς, λόγω της εκκρεμούς υπόθεσης, αρνήθηκα μια υποψηφιότητα στην πολιτική. Ψυχολογικά ήταν απογοητευτικό. Παρόλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω στη δικαιοσύνη αλλά πολλοί κανόνες πρέπει να αλλάξουν και ο νόμος να εφαρμόζεται με σωστό τρόπο”.
Η περιπέτεια της μητέρας ενός ανήλικου παιδιού και εργαζόμενης με μερική απασχόληση, ξεκίνησε στις 24 Μάη 2013 στο Παλέρμο της Σικελίας, όταν βγαίνοντας από το κατάστημα Pull&Bear σε εμπορικό κέντρο της πόλης, άρχισαν να χτυπούν τα αλάρμ. Η γυναίκα πιάστηκε από τα σεκιούριτι και με δάκρυα στα μάτια έβγαλε από την τσάντα ένα ζευγάρι παπούτσια που είχε προσπαθήσει να κλέψει, αξίας 19,99 ευρώ. Ζήτησε συγγνώμη και προθυμοποιήθηκε να πληρώσει αμέσως τα παπούτσια, ωστόσο ο διευθυντής του καταστήματος αποφάσισε να την καταγγείλει στους καραμπινιέρος. Η γυναίκα ομολόγησε την πράξη της και στη συνέχεια περίμενε τρία χρόνια ολόκληρα για την εξέλιξη της υπόθεσης, καθώς o εισαγγελέας αποφάσισε να κρατήσει ανοιχτό το φάκελο, παρότι δεν υπήρχε κανένας λόγος περαιτέρω έρευνας.
Όπως αναφέρει ο δικηγόρος της γυναίκας, Μάουρο Μπαράκο, ο εισαγγελέας μπορούσε να αρχειοθετήσει την υπόθεση, λόγω της ιδιαίτερης λεπτότητάς της ή να την ξαναστείλει στις δικαστικές αρχές. Η εισαγγελία επέλεξε τη δεύτερη οδό, με το πρώτο δικαστήριο να ξεκινά στις 12 Μάη 2017. Ο δικηγόρος της πρότεινε η πελάτισσά του να προσφέρει τρεις μήνες κοινωνικής εργασίας, προκειμένου να παραμείνει λευκό το ποινικό της μητρώο. Το δικαστήριο ωστόσο έκρινε πολύ μικρό το χρονικό διάστημα, αντιπροτείνοντας έναν τουλάχιστον χρόνο κοινωνικής εργασίας. Η γυναίκα αρνήθηκε, για τον απλό λόγο ότι έτσι θα έχανε τη δουλειά της και δε θα μπορούσε να φροντίσει επαρκώς το παιδί της. Τελικά θα καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό το 2019 σε ένα μήνα φυλάκισης και 50 ευρώ πρόστιμο, με τον εισαγγελέα μάλιστα να προτείνει τετράμηνη φυλάκιση και 200 ευρώ πρόστιμο. Το δικαστήριο, στο σκεπτικό της απόφαση θεώρησε επιβαρυντικό στοιχείο πως το αδίκημα διαπράχθηκε “σε πράγματα εκτεθειμένα αναγκαστικά στη δημόσια πίστη” και πως η “οικονομική αξία του κλαπέντος εμπορεύματος, αν και μικρή, δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέα και δεν επιτρέπει να θεωρηθεί ιδιαίτερης λεπτότητας η υπόθεση”.
Τελικά, στο Εφετείο πρυτάνευσε η κοινή λογική, και στις 9 Φλεβάρη το δικαστήριο έκρινε πως η πράξη δεν “είναι ποινικά κολάσιμη”. Παρά την τελικά αίσια κατάληξη της υπόθεσης, κανείς δεν μπορεί να δώσει πίσω στην γυναίκα τα χρόνια που έχασε στις δικαστικές αίθουσες και τη φήμη της που αμαυρώθηκε, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το βαθιά ταξικό χαρακτήρα της δικαιοσύνης στον καπιταλισμό.
Όπως σημείωσε και ο Μάρκο Ρίτσο, γγ του ΚΚ στην Ιταλία, σχολιάζοντας την υπόθεση: “Δεν υπάρχει κράτος δικαίου, υπάρχουν συσχετισμοί δύναμης μεταξύ των τάξεων”.