Αλιεύσαμε από το facebook του Γιάννη Ανδρουλιδάκη
Σαν σήμερα πριν 51 χρόνια, στις 15 Νοεμβρίου του 1967, η Ελληνική Φρουρά της Κύπρου (η οποία είχε συγκροτηθεί κατά παράβαση των συμφωνιών και κρυφά από τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονταν σε εξέλιξη), εισβάλει σε ένα Τουρκο-κυπριακό χωριό, την Κοφίνου. Η Κοφίνου βρισκόταν ακριβώς στον οδικό κόμβο επικοινωνίας της Λάρνακας, της Λευκωσίας και της Λεμεσού και «εμπόδιζε» την πολιτική του εθνικού ήρωα Γρίβα, αλλά και του Μακάριου τότε, για αποκλεισμό των Τουρκο-κυπρίων και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Έλληνα καταδρομέα Μάριο Τεμπριώτη, που συμμετείχε στην επιχείρηση, η εντολή του αξιωματικού του ήταν: «Θα μας κατηγορήσουν που θα μας κατηγορήσουν για γενοκτονία, θέλω να μπείτε μέσα και να μην αφήσετε ούτε κότα κουτσή». Η Ελληνική Φρουρά ακολούθησε την οδηγία με πίστη στο ιερό εθνικό ιδεώδες. Οι Έλληνες στρατιώτες μπήκαν στο χωριό, σκότωσαν άμαχους, γέρους, γυναίκες και παιδιά, λεηλάτησαν, έκλεψαν χρήματα και κοσμήματα από τα σπίτια και στη συνέχεια τα έκαψαν. 26 Τουρκο-κύπριοι πολίτες δολοφονήθηκαν, άλλοι 1000 έμειναν άστεγοι. Ανάμεσα στα θύματα, περιλαμβανόταν ο 80χρονος Μεμέτ Ετίν, τον οποίον οι Έλληνες στρατιώτες τύλιξαν με μια κουβέρτα, την περιέλουσαν με πετρέλαιο και τον έκαψαν ζωντανό για να μάθει.
Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε με εντολή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριου και υπό την επιχειρησιακή διοίκηση του Γεωργίου Γρίβα, πάλαι ποτέ αρχηγού της διαβόητης «Ομάδας Χ» στην Κατοχή.
Η σφαγή της Κοφίνου έστρεψε την παγκόσμια κοινή γνώμη ενάντια στην Ελλάδα και δημιούργησε κύμα συμπάθειας προς τους Τουρκοκύπριους, που έτσι κι αλλιώς υπέφεραν από τις πολιτικές του Μακάριου και του Γρίβα. Την ίδια περίπου περίοδο δολοφονήθηκαν πολλοί Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συνδικαλιστές που υποστήριζαν την ύπαρξη μεικτών εθνικά συνδικάτων, από εθνικιστές και των δύο πλευρών.
Το 1985 σε μια συζήτηση σχετικά με τον «φάκελο της Κύπρου», ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου είπε στη Βουλή ότι «τα γεγονότα (sic) της Κοφίνου ήταν προβοκάτσια για να αναγκαστεί η Ελλάδα να αποσύρει τη μεραρχία της από την Κύπρο». Παρά το πολωμένο κλίμα της εποχής, την εκδοχή έσπευσαν να επικροτήσουν ο πρόεδρος της ΝΔ Μητσοτάκης πατέρας και το ΚΚΕ. Έτσι, όλη η Ελλάδα μαζί, συμφώνησε ότι το ελληνικό κράτος, το ελληνοκυπριακό κράτος και ο ελληνικός στρατός έστησαν μια προβοκάτσια στον εαυτό τους, για να αναγκαστούν να πάρουν τον ελληνικό στρατό από την Κύπρο, τον οποίον οι ίδιοι είχαν συμφωνήσει να εγκαταστήσουν εκεί. Έτσι δεν χρειάζεται να συζητήσουμε τίποτα παραπάνω.
Η Σφαγή της Κοφίνου, στην οποία συμμετείχε ενεργά το ελληνικό κράτος, δεν διδάσκεται σε κανέναν σχολείο, ελληνικό ή ελληνοκυπριακό, γιατί οι Έλληνες δεν είμαστε κορόιδα να καθόμαστε να αναμετρηθούμε με την ιστορία μας και τα εγκλήματά της -αυτά είναι για τους χαζούς, που κάθονται και συζητάνε τι ήταν ο ναζισμός και η αποικιοκρατία. Άλλωστε, η Ελλάδα έχει όπως καλά γνωρίζουμε, πάντα δίκιο. Εκεί όπου οι άλλοι έχουν επεκτατικές βλέψεις, εμείς έχουμε πάντα εθνικές αδικαίωτες υποθέσεις. Εκεί όπου οι άλλοι έχουν αλυτρωτισμούς, εμείς έχουμε χαμένες και αλησμόνητες πατρίδες. Κι αν καμιά φορά κάνουμε λάθος, φταίνε οι άλλοι που μας βάζουνε. Οι δικές μας οι προθέσεις είναι πάντα οι καλύτερες.
Η Σφαγή της Κοφίνου δεν υπήρξε ποτέ. Κι αν υπήρξε, σίγουρα θα μας είχαν προκαλέσει οι άλλοι και μας έπνιξε το δίκιο. Η Ελλάδα βγάζει μόνο ήρωες και ποτέ δολοφόνους. Μην ξαναλέμε γνωστά πράγματα.
