«Ο ΠΑΟΚ πρέπει να ξαναγίνει καταφύγιο των καταραμένων, που έλεγε και μια ψυχή, και να διώξει από το σώμα του τον φασισμό»

Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης διατυπώνει στον προωπικό του λογαριασμό στο facebook, κάποιες σκέψεις για μια δολοφονική επίθεση και τον φασισμό στον ΠΑΟΚ:

Σήμερα το απόγευμα βρέθηκα στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης για να δω τον ΠΑΟΚ να παίζει με τον Πανιώνιο. Ο αγώνας Πανιώνιος – ΠΑΟΚ είναι χωρίς καμία αμφιβολία ο αγώνας που έχω δει τις πιο πολλές φορές στη ζωή μου. Ο λόγος για αυτό είναι οι οπαδοί του Πανιωνίου, οι οποίοι χρόνια τώρα κάνουν προσπάθειες για να φιλοξενούνται οπαδοί του ΠΑΟΚ στην εξέδρα. Είναι ο μοναδικός αγώνας, όπως έχω ξαναπεί, που ως αθηναίος οπαδός του ΠΑΟΚ μπορώ να ξεκινήσω από το σπίτι μου, να πάω στο γήπεδο με τη συγκοινωνία, να κάτσω στην ουρά για εισιτήριο μαζί με αντίπαλους οπαδούς, να τα πούμε και μετά να μπω μέσα να δω την ομάδα μου.

Για αυτό τον λόγο, σήμερα είχα κανονίσει να πάω στο γήπεδο με τον γιο μου, που είναι 8 χρονών. Για καλή του και καλή μου τύχη, ήρθε μία φίλη του εκεί που παραθέριζε με τη γιαγιά του και προτίμησε να μείνει μαζί της.

Σήμερα στη Νέα Σμύρνη, κάποιος εντελώς ελεεινός τύπος, κάποιος γελοίος βλάκας, ο οποίος συμπτωματικά υποστηρίζει την ίδια ομάδα με εμένα, έκανε μια διπλή απόπειρα δολοφονίας. Γύρω στο 60ό λεπτό, προσπάθησε να ρίξει φωτοβολίδα με στυλό, την οποία την έστειλε προς τα πίσω, στους οπαδούς του ΠΑΟΚ που κάθονταν στα πιο πάνω διαζώματα. Η φωτοβολίδα πέρασε τόσο δίπλα μου, ώστε εάν είχα τον γιο μου μαζί είναι πολύ πιθανό να έπεφτε επάνω του ή επάνω μου αν καθόταν στη θέση μου. 15 λεπτά αργότερα, ο ίδιος -ελπίζω- κρετίνος κατάφερε αυτή τη φορά να πετάξει τη φωτοβολίδα εκεί που ήθελε: σε ευθεία βολή μέσα στους οπαδούς του Πανιωνίου.

Η κίνηση αποδοκιμάστηκε από σύσσωμη την εξέδρα του ΠΑΟΚ. Θέλω να πω όμως το εξής: Με αφήνουν αδιάφορο αποδοκιμασίες του τύπου «τι κάνετε ρε, αφού νικάμε» ή «θα τιμωρηθεί η ομάδα». Ο μαλάκας που πέταξε τη φωτοβολίδα με ευθεία βολή μέσα στους φίλους του Πανιωνίου, μπορούσε να σκοτώσει ή να αφήσει ανάπηρους αυτούς που κάθονταν εκεί. Δηλαδή, για να είμαι σαφής: τους φίλους μας, τους συντρόφους μας, τους συναδέλφους μας, τους γονιούς των συμμαθητών των παιδιών μας, τους συμμαθητές των παιδιών μας ή ανθρώπους άσχετους, που δεν θα τους γνωρίσουμε ποτέ και δεν έχουν τίποτα διαφορετικό από εμάς. Και αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται λιγότερο ή περισσότερο ελεεινό ανάλογα με τις αθλητικές συγκυρίες της στιγμής -αν χάνεις ή αν κερδίζεις, αν τιμωρείται η ομάδα ή όχι.

Εχω γράψει αρκετές φορές εδώ ότι ως κερκίδα του ΠΑΟΚ έχουμε εδώ και καιρό πρόβλημα. Εχουμε πρόβλημα γιατί έχουμε φασίστες. Το να πετάς φωτοβολίδες σε ευθεία βολή σε πλήθος είναι μια φασιστική ενέργεια και αυτός που την έκανε είναι φασίστας -δεν με απασχολεί αν το ξέρει.

Είναι ανάγκη να προστατεύσουμε την εξέδρα του ΠΑΟΚ από τέτοιους ελεεινούς τύπους. Το χρωστάμε σε εμάς που θέλουμε να πηγαίνουμε στο γήπεδο με τα παιδιά μας ή χωρίς αυτά, αλλά μην ξεχνιόμαστε: το χρωστάμε και στους απέναντι, που θέλουν ακριβώς το ίδιο επίσης.

Συνηθίζω να λέω ότι είναι γελοίο να υπερηφανεύσαι ή να ντρέπεσαι για κάτι που δεν έκανες εσύ ή δεν συνεισέφερες στο να γίνει. Κατ’ εξαίρεση, ντράπηκα σήμερα που ήμουν από τη μεριά που έφυγε η φωτοβολίδα (μου πέρασε η ντροπή όταν η εξέδρα αποδοκίμασε εν χορώ τον κρετίνο που την πέταξε) και θέλω ειλικρινά να ζητήσω συγγνώμη από όλους τους φίλους του Πανιωνίου που ήταν απέναντι.

Ο ΠΑΟΚ πρέπει να ξαναγίνει καταφύγιο των καταραμένων, που έλεγε και μια ψυχή, και να διώξει από το σώμα του τον φασισμό. Θα το κάνουμε.

ΥΓ: Φυσικά και δεν χωράνε αγωνιστικά σχόλια σήμερα.